حسن کاشی آملی

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

کاشی آملی، حسن

قرن: 7

عالم امامى، نویسنده و شاعر، متخلص به كاشى. معروف به حسن كاشى. اصلش از كاشان بود اما در آمل به دنیا آمد و در آنجا نشو و نما یافت. وى از بزرگترین شعراى زمان خود بود كه هیچگاه مدح شاهان نكرده و شعرهایش همگى در مدح ائمه اطهار علیهم السلام به ویژه حضرت امیرالمؤمنین على علیه السلام بوده است.

او از معاصرین علامه‌ى حلى (م 726 ق) و محقق كركى بود و همچون آنان در نشر مذهب جعفرى خدمات شایانى نمود، گفته‌اند كه او سر منشأ نگرش شیعى معاصرش، سلطان محمد الجایتو است. وى بعد از حج و زیارت كعبه و حرم پیامبر صلی الله علیه و آله به زیارت حرم امیرالمؤمنین علیه السلام در نجف مشرف شد و در آنجا قصایدى در مدح آن حضرت سرود.

حسن كاشى در زمان سلطان محمد خدابنده (716-703 ق) به سلطانیه رفت و در همان جا درگذشت و قبرش در همان شهر مى‌باشد. اما نزد مردم كاظمین مشهور است كه قبر مجاور قبر سید مرتضى در كاظمیه متعلق به حسن كاشى آملى است. از آثارش: «الانشاء»، در ادب و حكمت و شعر؛ «هفت بند» یا «العقود السبعة»، شامل هفت قصیده در مدح امیرالمؤمنین علیه السلام كه در نجف سروده است؛ «دیوان» شعر.

منابع

• انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج5، ص17.