طه: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}} | {{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}} | ||
| − | + | طه، دو حرف از [[حروف مقطعه]] است،<ref>الميزان، ج14، ص119.</ref> و در اين كه مراد از آن چيست، روايات و اقوال مختلف است. در روايتى از [[امام صادق]] عليه السلام «طه» از اسامى پيامبر صلى الله عليه و آله دانسته شده است <ref>تفسير نورالثقلين، ج3، ص367، ح2؛ معانى الاخبار، ص22، ح1؛ البرهان، ج3، ص748، ح2.</ref> كه به معناى «يا طالب الحق الهادى اليه» مى باشد.<ref>البرهان، ج3، ص748، ح3.</ref> | |
| − | + | و در روايت ديگر از آن حضرت به معناى طهارت [[اهل بيت]] عليهم السلام آمده است.<ref>تأويل الآيات الظّاهره، ص 304؛ البرهان، ج3، ص 48، ح3.</ref> برخى از مفسران، آن را به معناى «يا رجل» كه مقصود محمد صلى الله عليه و آله است دانسته و با توجه به بعضى روايات گفته اند: [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله هنگام تهجّد، روى انگشتان پاها يا روى يك پا قرار مى گرفت تا رنج بيشترى تحمّل كند، خداوند فرمود: هر دو پا را روى زمين قرار ده و تا اين حدّ خود را به مشقت نينداز.<ref>الدرالمنثور، ج5، ص550؛ البرهان، ج3، ص748، ح4-5؛ الكشاف، ج3، ص49؛ الميزان، ج14، ص125-126.</ref> | |
| − | |||
| − | |||
| + | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
| − | == منابع == | + | ==منابع== |
| − | + | فرهنگ قرآن، جلد 19، صفحه 246. | |
| − | فرهنگ قرآن، جلد 19، صفحه 246 . | ||
[[رده:واژگان قرآنی]] | [[رده:واژگان قرآنی]] | ||
[[رده:حروف مقطعه قرآن]] | [[رده:حروف مقطعه قرآن]] | ||
نسخهٔ ۴ مارس ۲۰۱۳، ساعت ۰۷:۰۵
طه، دو حرف از حروف مقطعه است،[۱] و در اين كه مراد از آن چيست، روايات و اقوال مختلف است. در روايتى از امام صادق عليه السلام «طه» از اسامى پيامبر صلى الله عليه و آله دانسته شده است [۲] كه به معناى «يا طالب الحق الهادى اليه» مى باشد.[۳]
و در روايت ديگر از آن حضرت به معناى طهارت اهل بيت عليهم السلام آمده است.[۴] برخى از مفسران، آن را به معناى «يا رجل» كه مقصود محمد صلى الله عليه و آله است دانسته و با توجه به بعضى روايات گفته اند: رسول خدا صلى الله عليه و آله هنگام تهجّد، روى انگشتان پاها يا روى يك پا قرار مى گرفت تا رنج بيشترى تحمّل كند، خداوند فرمود: هر دو پا را روى زمين قرار ده و تا اين حدّ خود را به مشقت نينداز.[۵]
پانویس
منابع
فرهنگ قرآن، جلد 19، صفحه 246.
