قابض: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|فرهنگ قرآن}} {{الگو:نیازمند ویرایش فنی}} قابض از «قبض» است...' ایجاد کرد)
 
 
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}}
  
{{الگو:نیازمند ویرایش فنی}}
+
قابض از «قبض» است و قبض به معناى گرد آوردن (چيزى) به جهت تسلط و قدرت يافتن بر آن، <ref>التّحقيق، ج 9، ص 182، «قبض».</ref> و چيزى را به طور كامل با كف گرفتن مى باشد.<ref>مفردات، ص 652، «قبض».</ref> و آن از اسما و صفات فعليّه خداوند است، به اين معنا كه فيض و بخشش خود را از هر كس كه بخواهد، دريغ مى كند و او را به تنگى و فقر مبتلا مى كند.<ref>الأسنى فى شرح اسماء اللّه الحسنى، قرطبى، ج 1، ص 360.</ref>
  
قابض از «قبض» است و قبض به معناى گرد آوردن [چيزى] به جهت تسلّط و قدرت يافتن بر آن، <ref> التّحقيق، ج 9، ص 182، «قبض». </ref> و چيزى را به طور كامل با كف گرفتن مى باشد <ref> مفردات، ص 652 ، «قبض». </ref> و آن از اسما و صفات فعليّه خداوند است، به اين معنا كه فيض و بخشش خود را از هر كس كه بخواهد دريغ مى كند و او را به تنگى و فقر مبتلا مى كند. <ref> الأسنى فى شرح اسماء اللّه الحسنى، قرطبى، ج 1، ص 360. </ref>
+
اين صفت از آيات 245 [[سوره بقره]](2)؛ 46 [[سوره فرقان]](25) و 67 [[سوره زمر]](39) قابل استفاده است. اين صفت الهى به صورت اسمى نيز در ادعيه آمده است.<ref>[[دعای جوشن کبیر]]، بند 61؛ البلدالامين، ص 383.</ref>
 
 
اين صفت از آيات 245 بقره (2)؛ 46 فرقان(25) و 67 زمر (39) قابل استفاده است. اين صفت الهى به صورت اسمى نيز در ادعيه آمده است. <ref> دعاى جوشن كبير، بند 61 ; البلد الامين، ص 383. </ref>
 
 
 
== پانویس ==
 
  
 +
==پانویس==
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
  
== منابع ==
+
==منابع==
 
+
* فرهنگ قرآن، جلد 22، صفحه 317.
فرهنگ قرآن، جلد 22، صفحه 317.
 
  
 
[[رده:اسماء و صفات الهی]]
 
[[رده:اسماء و صفات الهی]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ فوریهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۰۸:۴۱

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


قابض از «قبض» است و قبض به معناى گرد آوردن (چيزى) به جهت تسلط و قدرت يافتن بر آن، [۱] و چيزى را به طور كامل با كف گرفتن مى باشد.[۲] و آن از اسما و صفات فعليّه خداوند است، به اين معنا كه فيض و بخشش خود را از هر كس كه بخواهد، دريغ مى كند و او را به تنگى و فقر مبتلا مى كند.[۳]

اين صفت از آيات 245 سوره بقره(2)؛ 46 سوره فرقان(25) و 67 سوره زمر(39) قابل استفاده است. اين صفت الهى به صورت اسمى نيز در ادعيه آمده است.[۴]

پانویس

  1. التّحقيق، ج 9، ص 182، «قبض».
  2. مفردات، ص 652، «قبض».
  3. الأسنى فى شرح اسماء اللّه الحسنى، قرطبى، ج 1، ص 360.
  4. دعای جوشن کبیر، بند 61؛ البلدالامين، ص 383.


منابع

  • فرهنگ قرآن، جلد 22، صفحه 317.