نامگذاری پیامبر اکرم: تفاوت بین نسخه‌ها
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) (ایجاد) |
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) (ایجاد) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | هفت روز پس از ولادت پیامبر اسلام «[عبدالمطلب]»، براي عرض سپاس گزاري به درگاه الهي گوسفندي کشت و گروهي را دعوت نمود و در آن جشن باشکوه، که از عموم [قريش] دعوت شده بود، نام فرزند خود را «محمد» گذارد. | + | هفت روز پس از ولادت پیامبر اسلام «[[عبدالمطلب]]»، براي عرض سپاس گزاري به درگاه الهي گوسفندي کشت و گروهي را دعوت نمود و در آن جشن باشکوه، که از عموم [[قريش]] دعوت شده بود، نام فرزند خود را «محمد» گذارد. |
| − | وقتي از او پرسيدند: چرا نام فرزند خود را محمد انتخاب کرديد، در صورتي که اين نام در ميان اعراب کم سابقه است؟ گفت: خواستم که در آسمان و زمين ستوده باشد. در اين باره «[حسان بن ثابت]» شاعر [رسول خدا] چنين مي گويد: فشق له من اسمه ليجله فذو العرش محمود و هذا محمد. | + | وقتي از او پرسيدند: چرا نام فرزند خود را محمد انتخاب کرديد، در صورتي که اين نام در ميان اعراب کم سابقه است؟ گفت: خواستم که در آسمان و زمين ستوده باشد. در اين باره «[[حسان بن ثابت]]» شاعر [[رسول خدا]] چنين مي گويد: فشق له من اسمه ليجله فذو العرش محمود و هذا محمد. |
| − | آفريدگار، نامي از اسم خود براي پيامبر خود مشتق نمود. از اين جهت ([خدا]) «محمود» (پسنديده) و پيامبر او «محمد» ([ستوده]) است و هر دو کلمه از يک ماده مشتقند و يک معني را مي رسانند.<ref> [سيره حلبي]، ج 1/93. </ref> | + | آفريدگار، نامي از اسم خود براي پيامبر خود مشتق نمود. از اين جهت ([[خدا]]) «محمود» (پسنديده) و پيامبر او «محمد» ([[ستوده]]) است و هر دو کلمه از يک ماده مشتقند و يک معني را مي رسانند.<ref> [[سيره حلبي]]، ج 1/93. </ref> |
| − | نام محمد، اگر چه در ميان [اعراب] معروف بود، ولي کمتر کسي تا آن زمان به آن نام ناميده شده بود. گفته شده تا آن روز فقط شانزده نفر به اين اسم نامگذاري شده بودند.<ref> فروغ ابدیت، جعفر سبحانی </ref> | + | نام محمد، اگر چه در ميان [[اعراب]] معروف بود، ولي کمتر کسي تا آن زمان به آن نام ناميده شده بود. گفته شده تا آن روز فقط شانزده نفر به اين اسم نامگذاري شده بودند.<ref> فروغ ابدیت، جعفر سبحانی </ref> |
در گزارش دیگری به نقل از [[قطب الدین راوندی]] در باره نحوه به دنیا آمدن رسول خدا(ص) آمده که حضرت آمنه می فرماید: به خدا سوگند، فرزندم آن گونه که نوزادان دیگر فرود می آیند، فرود نیامد، بلکه با دستهایش به زمین آمد. سپس سرش را به سوی آسمان بالا برد و به آن نگریست و از او نوری ساطع گردید که من در پرتوش قصرهای «بُصْری» را دیدم و شنیدم سروشی گفت: بهترین فرد این امت را به دنیا آوردی. وقتی او را متولد نمودی، بگو: | در گزارش دیگری به نقل از [[قطب الدین راوندی]] در باره نحوه به دنیا آمدن رسول خدا(ص) آمده که حضرت آمنه می فرماید: به خدا سوگند، فرزندم آن گونه که نوزادان دیگر فرود می آیند، فرود نیامد، بلکه با دستهایش به زمین آمد. سپس سرش را به سوی آسمان بالا برد و به آن نگریست و از او نوری ساطع گردید که من در پرتوش قصرهای «بُصْری» را دیدم و شنیدم سروشی گفت: بهترین فرد این امت را به دنیا آوردی. وقتی او را متولد نمودی، بگو: | ||
نسخهٔ ۲۰ فوریهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۱۰:۰۰
هفت روز پس از ولادت پیامبر اسلام «عبدالمطلب»، براي عرض سپاس گزاري به درگاه الهي گوسفندي کشت و گروهي را دعوت نمود و در آن جشن باشکوه، که از عموم قريش دعوت شده بود، نام فرزند خود را «محمد» گذارد.
وقتي از او پرسيدند: چرا نام فرزند خود را محمد انتخاب کرديد، در صورتي که اين نام در ميان اعراب کم سابقه است؟ گفت: خواستم که در آسمان و زمين ستوده باشد. در اين باره «حسان بن ثابت» شاعر رسول خدا چنين مي گويد: فشق له من اسمه ليجله فذو العرش محمود و هذا محمد.
آفريدگار، نامي از اسم خود براي پيامبر خود مشتق نمود. از اين جهت (خدا) «محمود» (پسنديده) و پيامبر او «محمد» (ستوده) است و هر دو کلمه از يک ماده مشتقند و يک معني را مي رسانند.[۱]
نام محمد، اگر چه در ميان اعراب معروف بود، ولي کمتر کسي تا آن زمان به آن نام ناميده شده بود. گفته شده تا آن روز فقط شانزده نفر به اين اسم نامگذاري شده بودند.[۲]
در گزارش دیگری به نقل از قطب الدین راوندی در باره نحوه به دنیا آمدن رسول خدا(ص) آمده که حضرت آمنه می فرماید: به خدا سوگند، فرزندم آن گونه که نوزادان دیگر فرود می آیند، فرود نیامد، بلکه با دستهایش به زمین آمد. سپس سرش را به سوی آسمان بالا برد و به آن نگریست و از او نوری ساطع گردید که من در پرتوش قصرهای «بُصْری» را دیدم و شنیدم سروشی گفت: بهترین فرد این امت را به دنیا آوردی. وقتی او را متولد نمودی، بگو:
اُعیذه بالواحد
من شر کل حاسد
او را در پناه خداوند واحد
از شر هر حسود قرار می دهم
و کل خلق مارد
یأخذ بالمراصد
و از شر تمامی انسانهای سرکش
که در کمین گاهها هستند
فی طرق الموارد
من قائم او قاعد
در راههایی که محل ورود آنهاست
چه ایستاده باشند و چه نشسته
سپس گفت: و نامش را محمد بگذار.[۳]
این گزارش نشان می دهد که نامگذاری پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به این نام به الهام الهی بر مادر آن حضرت بوده است.
پانویس
منابع
جعفر سبحانی، فروغ ابدیت
محمد اصغری نژاد، «حضرت آمنه؛ مادر هدایت وسعادت»، پیام زن، خرداد 1381، شماره 123
