حل الاشکال فی معرفة الرجال (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) (الگو:نیازمند ویرایش فنی) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | این کتاب نوشته جمال الدين احمد بن موسي بن جعفر بن طاوس حلي (673 ق)، استاد علامه حلي و ابن داود حلي بوده و به گفته برخي از محققين اولين تأليف شيعي در علم درايه است. - اگر حاكم نيشابوري را شيعه ندانيم - . | |
| − | این کتاب نوشته جمال الدين | ||
| − | + | ابن طاووس را اول كسي دانسته‌اند كه اصطلاحات جديد را در تقسيم [[حديث]] به اقسام چهارگانه ابداع نموده است. | |
| + | علامه حلي در «خلاصة‌الاقوال» و ابن داود حلي در رجالش از اين كتاب استفاده نموده‌اند و نسخه اصل آن در دست شهيد ثاني بوده و پس از او به فرزندش صاحب معالم رسيده و او كتاب «التحرير الطاوسي» را از روي آن نگاشته است، هم‌چنين اين نسخه بدست ملا عبدالله شوشتري رسيده و او مطالبي كه از كتاب الضعفاء ابن غضائري در آن بوده، استخراج نموده است. به گفته علامه تهراني اين نسخه تا عمر عصر مجلسي باقي مانده ولي پس از آن خبري از نسخه مذكور يا نسخه‌هاي ديگر از اين كتاب بدست نيامد. | ||
| − | == | + | ==منابع== |
| − | ابوالفضل حافضیان، كتابشناسي دراية شيعه علم دراية الحديث، در دسترس | + | |
| + | ابوالفضل حافضیان، كتابشناسي دراية شيعه علم دراية الحديث، در دسترس: [http://lib.ahlolbait.com/parvan/resource/50113/كتابشناسي دراية شيعه علم دراية الحديث کتابخانه دیجیتال اهل البیت علیهم السلام]، بازیابی: 12 بهمن 1391. | ||
[[رده:منابع علوم حدیث]] | [[رده:منابع علوم حدیث]] | ||
[[رده:منابع رجالی]] | [[رده:منابع رجالی]] | ||
نسخهٔ ۲ فوریهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۱۰:۰۰
این کتاب نوشته جمال الدين احمد بن موسي بن جعفر بن طاوس حلي (673 ق)، استاد علامه حلي و ابن داود حلي بوده و به گفته برخي از محققين اولين تأليف شيعي در علم درايه است. - اگر حاكم نيشابوري را شيعه ندانيم - .
ابن طاووس را اول كسي دانسته‌اند كه اصطلاحات جديد را در تقسيم حديث به اقسام چهارگانه ابداع نموده است.
علامه حلي در «خلاصة‌الاقوال» و ابن داود حلي در رجالش از اين كتاب استفاده نموده‌اند و نسخه اصل آن در دست شهيد ثاني بوده و پس از او به فرزندش صاحب معالم رسيده و او كتاب «التحرير الطاوسي» را از روي آن نگاشته است، هم‌چنين اين نسخه بدست ملا عبدالله شوشتري رسيده و او مطالبي كه از كتاب الضعفاء ابن غضائري در آن بوده، استخراج نموده است. به گفته علامه تهراني اين نسخه تا عمر عصر مجلسي باقي مانده ولي پس از آن خبري از نسخه مذكور يا نسخه‌هاي ديگر از اين كتاب بدست نيامد.
منابع
ابوالفضل حافضیان، كتابشناسي دراية شيعه علم دراية الحديث، در دسترس: دراية شيعه علم دراية الحديث کتابخانه دیجیتال اهل البیت علیهم السلام، بازیابی: 12 بهمن 1391.
