هدى

به شتر یا حیوان دیگرى گفته مى شود كه براى قربانى به مكه مى برند و به آن هدىّ بر وزن فعیل نیز گفته اند.

خداوند در سوره بقره به آن اشاره فرموده است: «حَتَّى یَبْلُغَ الْهَدْیُ مَحِلَّهُ...؛ تا وقتى كه حیوان قربانى به قربانگاه برسد».

در لسان العرب آمده است: نخست عرب به شترى كه براى قربانى به كعبه اهدا مى شد، هدىّ؛ یعنى اهدا شده، مى گفت و سپس به دیگر شتران كه براى قربانى در نظر گرفته نمى شد «هدىّ» گفت.

منابع

محمد محمدحسن شرّاب ،فرهنگ اعلام جغرافیایى، تاریخى در حدیث و سیره نبوى، ترجمه حمیدرضا شیخی(مطلب نقل شده از جمله اضافات محمدرضا نعمتى بر این کتاب است)