قصی بن کلاب: تفاوت بین نسخه‌ها
(اضافه کردن رده) |
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) (حذف اضافات) |
||
| سطر ۴: | سطر ۴: | ||
| − | '''منبع:''' فروغ | + | '''منبع:''' فروغ ابدیت، ص 110 |
'''نویسنده یا گردآورنده:''' جعفر سبحانی تبریزی | '''نویسنده یا گردآورنده:''' جعفر سبحانی تبریزی | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
«قصى» جد چهارم پيامبر اسلام است. مادر وى، فاطمه با قبيله «كلاب» ازدواج كرد. چيزى نگذشت كه دو فرزند به نام «زهره» و «قصى» آورد. هنوز دومى در گهواره بود كه شوهر فاطمه فوت كرد. وى مجددا با مردى به نام «ربيعه» [[ازدواج]] كرد و همراه شوهر خود به شام رفت. «قصى» از حمايت پدرانه او بهره مند بود تا وقتى كه ميان قصى و قبيله «ربيعه» اختلاف افتاد و در نتيجه او را از حريم نژاد خود راندند، به حدى كه مادر او متأثر شد و مجبور شد او را به [[مكه]] برگرداند. | «قصى» جد چهارم پيامبر اسلام است. مادر وى، فاطمه با قبيله «كلاب» ازدواج كرد. چيزى نگذشت كه دو فرزند به نام «زهره» و «قصى» آورد. هنوز دومى در گهواره بود كه شوهر فاطمه فوت كرد. وى مجددا با مردى به نام «ربيعه» [[ازدواج]] كرد و همراه شوهر خود به شام رفت. «قصى» از حمايت پدرانه او بهره مند بود تا وقتى كه ميان قصى و قبيله «ربيعه» اختلاف افتاد و در نتيجه او را از حريم نژاد خود راندند، به حدى كه مادر او متأثر شد و مجبور شد او را به [[مكه]] برگرداند. | ||
نسخهٔ ۱ ژانویهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۰۶:۵۹
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
منبع: فروغ ابدیت، ص 110
نویسنده یا گردآورنده: جعفر سبحانی تبریزی
«قصى» جد چهارم پيامبر اسلام است. مادر وى، فاطمه با قبيله «كلاب» ازدواج كرد. چيزى نگذشت كه دو فرزند به نام «زهره» و «قصى» آورد. هنوز دومى در گهواره بود كه شوهر فاطمه فوت كرد. وى مجددا با مردى به نام «ربيعه» ازدواج كرد و همراه شوهر خود به شام رفت. «قصى» از حمايت پدرانه او بهره مند بود تا وقتى كه ميان قصى و قبيله «ربيعه» اختلاف افتاد و در نتيجه او را از حريم نژاد خود راندند، به حدى كه مادر او متأثر شد و مجبور شد او را به مكه برگرداند.
دست تقدير او را به سوى مكه كشانيد، استعداد نهفته او سبب شد كه در مدت كمى، تفوق خود را بر مكيان و به ويژه قبيله قريش نشان دهد. چيزى نگذشت كه به مناصب عالى، حكومت مكه و كليددارى كعبه دست يافت و فرمانرواى مسلم آن سامان گرديد. وى آثار زيادى از خود به جاى گذاشت، از آن جمله مردم را براى ساختن خانه در كنار كعبه تشويق كرد و براى اعراب، محل شورايى به نام «دارالندوه» تأسيس كرد، تا بزرگان و رؤساى عرب در اين مركز عمومى دور هم گرد آمده، مشكلات خود را حل و فصل كنند.
سرانجام آفتاب عمر او، در قرن پنجم ميلادى غروب كرد. وى دو فرزند نامور به نام «عبدالدار» و «عبدمناف» از خود به يادگار گذاشت.
پانویس
