دارالعلم بهاء الدوله: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{نیازمند ویرایش فنی}} ابو نصرْ شاپور بن اردشير ملقّب به بهاء الدوله ، در سال 381ق ...' ایجاد کرد)
 
سطر ۱: سطر ۱:
{{نیازمند ویرایش فنی}}
+
ابونصرْ شاپور بن اردشير ملقب به بهاءالدوله در سال 381ق در محله كرخ [[بغداد]]، دارالعلمی تأسيس و موقوفاتى را براى آن تعيين كرد. اين دارالعلم دومین مدرسه ي بغداد بوده است، نخستين مدرسه را هارون الرشيد بنا نهاد و «بيت الحكمه» ناميد.
ابو نصرْ شاپور بن اردشير ملقّب به بهاء الدوله ، در سال 381ق در محلّه كرخ بغداد ، دار العلمی تأسيس ، و موقوفاتى را براى آن تعيين كرد . اين دارالعلم دومین مدرسه ي بغداد بوده است، نخستين مدرسه را هارون الرشيد بنا نهاد و «بيت الحكمه» ناميد
 
  
دار العلم ابونصر وزیر، پس از فوت او به سال 416ق، به سيّد مرتضى سپرده شد. وى نيز براى آن ، سرپرستى تعيين كرد ، تا آن كه در سال 451ق با ورود طغرل بيگ و آتش سوزى در محلّه كرخ ، از بين رفت .
+
دارالعلم ابونصر وزیر، پس از فوت او به سال 416ق، به سيد مرتضى سپرده شد. وى نيز براى آن سرپرستى تعيين كرد تا آن كه در سال 451ق با ورود طغرل بيگ و آتش سوزى در محله كرخ از بين رفت.
  
 
==منابع==
 
==منابع==
 
+
* بازشناسی منابع اصلی رجال شيعه، محمدکاظم رحمان ستایش و محمدرضا جدیدی نژاد.
بازشناسی منابع اصلی رجال شيعه ، محمد کاظم رحمان ستایش و محمدرضا جدیدی نژاد
+
* فروغ فقه و ادب زندگينامه فشرده علامه شريف رضي، سيد محسن دين پرور، ص52.
 
 
فروغ فقه و ادب زندگينامه فشرده علامه شريف رضي، سيد محسن دين پرور، ص 52
 
  
 
[[رده:مدارس تاریخی جهان اسلام]]
 
[[رده:مدارس تاریخی جهان اسلام]]

نسخهٔ ‏۲۶ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۱۹

ابونصرْ شاپور بن اردشير ملقب به بهاءالدوله در سال 381ق در محله كرخ بغداد، دارالعلمی تأسيس و موقوفاتى را براى آن تعيين كرد. اين دارالعلم دومین مدرسه ي بغداد بوده است، نخستين مدرسه را هارون الرشيد بنا نهاد و «بيت الحكمه» ناميد.

دارالعلم ابونصر وزیر، پس از فوت او به سال 416ق، به سيد مرتضى سپرده شد. وى نيز براى آن سرپرستى تعيين كرد تا آن كه در سال 451ق با ورود طغرل بيگ و آتش سوزى در محله كرخ از بين رفت.

منابع

  • بازشناسی منابع اصلی رجال شيعه، محمدکاظم رحمان ستایش و محمدرضا جدیدی نژاد.
  • فروغ فقه و ادب زندگينامه فشرده علامه شريف رضي، سيد محسن دين پرور، ص52.