حسد

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی مقاله یکی از پایگاه های معتبر متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

حسد

تعريف: حسد كه در فارسی از آن تعبير به رشك می شود، به معنی آرزوی زوال نعمت از ديگران؛ خواه آن نعمت به حسود برسد يا نرسد.

حسد با غبطه فرق مي كند؛ غبطه به معنی اين كه انسان آرزو كند، نعمتی همانند ديگران يا بيشتر از آن ها داشته باشد بی آن كه آرزوی زوال نعمت كسی را بكند.

انواع حسد:

1. بدترين نوع حسد كه انسان نه فقط آرزوی زوال نعمت ديگران داشته باشد، بلكه در مسيرآن گام بردارد، خواه از طريق ايجاد سوءظن و بدبينی نسبت به محسود يا از طريق ايجاد مانع در كار او.
2. مرحله ساده تر حسد، انسان هدفش به چنگ آوردن آن نعمت است از طريق سلب كردن آن از ديگران.
3. مرحله پايين تر حسد، انسان فقط آرزوی سلب نعمت از ديگری كند، بی آن كه كمترين سخنی بگويد و كوچكترين گامی در اين راه بردارد.
4. يُونُسُ عَنْ دَاوُدَ الرَّقِّی عَنْ أَبِی عَبْدِاللَّهِ عليه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله: قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ لِمُوسَی بْنِ عِمْرَانَ عليه السلام يَا ابْنَ عِمْرَانَ لَا تَحْسُدَنَّ النَّاسَ عَلَی مَا آتَيْتُهُمْ مِنْ فَضْلِی و َلَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَی ذَلِكَ و َلَا تُتْبِعْهُ نَفْسَكَ فَإِنَّ الْحَاسِدَ سَاخِطٌ لِنِعَمِی صَادٌّ لِقَسْمِیَ الَّذِی قَسَمْتُ بَيْنَ عِبَادِی وَ مَنْ يَكُ كَذَلِكَ فَلَسْتُ مِنْهُ و َلَيْسَ مِنِّی؛ رسول خدا صلی الله عليه و آله فرمود: خدای عزوجل به موسی بن عمران علی نبينا و آله و عليهما السلام فرمود: ای پسر عمران، بر آن چه از فضل خود به مردم داده ام حسد مبر و چشمت را دنبال آن دراز مكن و دلت را پی آن مبر، زيرا حسد كننده، از نعمت من ناراحت است و از تقسيمی كه ميان بندگانم كرده ام جلوگير است، و كسی كه چنين باشد، من از او نيستم و او از من نيست. (ميان من و او ارتباط و آشنائی نباشد) (الكافی، ج2، ص307)
5. عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْمِنْقَرِی عَنِ الْفُضَيْلِ بْنِ عِيَاضٍ عَنْ أَبِی عَبْدِاللَّهِ عليه السلام قَال: إِنَّ الْمُؤْمِنَ يَغْبِطُ وَ لَا يَحْسُدُ و َالْمُنَافِقُ يَحْسُدُ وَلَا يَغْبِطُ؛ امام صادق عليه السلام فرموده اند: مؤمن غبطه می خورد ولی حسد نمی ورزد، اما منافق حسد می ورزد و غبطه نمی خورد.
6. الحسد شر الامراض؛ اميرالمؤمنين عليه السلام فرموده اند: حسد، بدترين بيماری اخلاقی است.
7. الحسد داء عياء لا يزول إلا بهلك الحاسد أو موت المحسود؛ اميرالمؤمنين عليه السلام فرموده اند: حسد، بدترين بيماری دردناك ناله آوری است، كه زايل نمی شود، مگر با كشتن حاسد يا مردن محسود. (غررالحكم، ص300)

قال أميرالمؤمنين عليه السلام: لله در الحسد حيث بدأ بصاحبه فقتله؛ اميرالمؤمنين عليه السلام فرموده اند: آفرين بر حسد! چقدر عدالت پيشه است، نخست به سراغ صاحبش می رود و او را می كشد! (بحارالانوار، ج70، ص241)