سوره سبا: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{بخشی از یک کتاب}} | {{بخشی از یک کتاب}} | ||
− | + | سوره سبأ مكى است؛ پنجاه و پنج آيه از نظر اهل شام و 54 آيه از نظر ديگران است. اختلاف در آيه «عن يمين و شمال...» است. | |
− | |||
− | |||
− | |||
− | سوره سبأ مكى است؛ پنجاه و پنج آيه از نظر اهل شام و 54 آيه از نظر ديگران است.اختلاف در آيه «عن يمين و شمال...» است. | ||
==فضيلت سوره== | ==فضيلت سوره== | ||
سطر ۱۲: | سطر ۸: | ||
و ابن اخنيه از حضرت ابى عبداللَّه [[امام صادق]] علیه السلام روايت نموده كه فرمود: كسى كه تمام دو سوره سبأ و فاطر را در يك شب بخواند همواره در آن شب در حفظ خدا خواهد بود و اگر روز بخواند آن دو سوره را مكروهى در آن روز به او نرسد و به او داده شود از خير دنيا و خير آخرت چيزى كه به قلبش خطور نكرده و به آن نرسيده باشد. | و ابن اخنيه از حضرت ابى عبداللَّه [[امام صادق]] علیه السلام روايت نموده كه فرمود: كسى كه تمام دو سوره سبأ و فاطر را در يك شب بخواند همواره در آن شب در حفظ خدا خواهد بود و اگر روز بخواند آن دو سوره را مكروهى در آن روز به او نرسد و به او داده شود از خير دنيا و خير آخرت چيزى كه به قلبش خطور نكرده و به آن نرسيده باشد. | ||
+ | |||
+ | ==منابع== | ||
+ | فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج20، ص199. | ||
==پیوست== | ==پیوست== | ||
− | |||
[[سوره سبا/متن و ترجمه سوره|متن و ترجمه سوره]] | [[سوره سبا/متن و ترجمه سوره|متن و ترجمه سوره]] | ||
[[رده:سوره های قرآن]] | [[رده:سوره های قرآن]] |
نسخهٔ ۸ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۱:۲۳
سوره سبأ مكى است؛ پنجاه و پنج آيه از نظر اهل شام و 54 آيه از نظر ديگران است. اختلاف در آيه «عن يمين و شمال...» است.
فضيلت سوره
ابى بن كعب از پيامبر اسلام صلی الله علیه و آله روايت نموده كه فرمود: هر كه سوره سبأ را قرائت كند، باقى نماند. هيچ پيامبر و نه رسولى مگر آن كه در روز قيامت با او رفيق شده و مصاحبه كنند.
و ابن اخنيه از حضرت ابى عبداللَّه امام صادق علیه السلام روايت نموده كه فرمود: كسى كه تمام دو سوره سبأ و فاطر را در يك شب بخواند همواره در آن شب در حفظ خدا خواهد بود و اگر روز بخواند آن دو سوره را مكروهى در آن روز به او نرسد و به او داده شود از خير دنيا و خير آخرت چيزى كه به قلبش خطور نكرده و به آن نرسيده باشد.
منابع
فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج20، ص199.