مهریه زهرا: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(تعیین رده)
سطر ۷: سطر ۷:
 
طبق اين نقل ها نه تنها فرات و دجله و نيل و نهر بلخ بلكه يك پنجم‌ دنيا و دو سوم [[بهشت]] نيز مهريه زهراى مرضيه است، اما فرزند زهرا در كنار همين فرات، لب تشنه جان مى‌دهد و مظلومانه به شهادت مى‌رسد.
 
طبق اين نقل ها نه تنها فرات و دجله و نيل و نهر بلخ بلكه يك پنجم‌ دنيا و دو سوم [[بهشت]] نيز مهريه زهراى مرضيه است، اما فرزند زهرا در كنار همين فرات، لب تشنه جان مى‌دهد و مظلومانه به شهادت مى‌رسد.
  
{{بیت|كاش، اى كاش كه دنياى عطش مى‌فهميد|آب، مهريه زهراست بيا تا برويم}}.<ref>حسينجانى.</ref>
+
{{بیت|كاش، اى كاش كه دنياى عطش مى‌فهميد|آب، مهريه زهراست بيا تا برويم|منبع=<ref>حسينجانى.</ref>}}
{{بیت|آب، مهريه زهرا و تو لب تشنه دهى جان|مصلحت بود ندانم چه در اين كار، قضا را}}<ref>ناصرالدين شاه قاجار.</ref>  
+
{{بیت|آب، مهريه زهرا و تو لب تشنه دهى جان|مصلحت بود ندانم چه در اين كار، قضا را|منبع=<ref>ناصرالدين شاه قاجار.</ref>}}
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
سطر ۱۵: سطر ۱۵:
 
==منابع==
 
==منابع==
 
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 +
 +
[[رده:واقعه عاشورا]]

نسخهٔ ‏۲۷ نوامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۲:۱۹

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


در برخى روايات است كه آب يا آب فرات، مهريه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها مى‌باشد. از امام ‌باقر علیه السلام در ضمن حديث مفصلى درباره مهريه حضرت زهرا سلام الله علیها آمده است: «و جعلت لهافى الارض اربعة انهار: الفرات و نيل مصر و نهروان و نهر بلخ‌». [۱]

و در نقل ديگرى است: «و جعلت نحلتها من على خمس الدنيا و ثلثى الجنة و اربعة انهار فى الارض، الفرات و دجلة‌ والنيل و نهر بلخ...». [۲]

طبق اين نقل ها نه تنها فرات و دجله و نيل و نهر بلخ بلكه يك پنجم‌ دنيا و دو سوم بهشت نيز مهريه زهراى مرضيه است، اما فرزند زهرا در كنار همين فرات، لب تشنه جان مى‌دهد و مظلومانه به شهادت مى‌رسد.


كاش، اى كاش كه دنياى عطش مى‌فهميد آب، مهريه زهراست بيا تا برويم[۳]

آب، مهريه زهرا و تو لب تشنه دهى جان مصلحت بود ندانم چه در اين كار، قضا را[۴]

پانویس

  1. مناقب، ابن شهر آشوب، ج 3، ص 351.
  2. عوالم (فاطمة الزهراء) بحرانى، ج 11، ص 359 به نقل از اثبات الهداة.
  3. حسينجانى.
  4. ناصرالدين شاه قاجار.

منابع

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.