حدیث جبّ‌‌‌‌‌: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(تعیین رده)
سطر ۱: سطر ۱:
 +
{{مدخل دائره المعارف|[[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]}}
 +
 
حدیثى معروف از رسول اكرم صلى الله علیه و آله.  
 
حدیثى معروف از رسول اكرم صلى الله علیه و آله.  
  
سطر ۵: سطر ۷:
 
حدیث جبّ هر چند از طریق عامه نقل شده و بدین جهت نزد فقهاى امامى از نظر سند بى‌اعتبار است؛ لیكن مضمون آن را تأیید و بدان عمل كرده‌اند. از ادله قاعده جبّ همین حدیث است.<ref> جواهرالكلام ج15، ص62؛ براهین الحج 1/221. </ref>  
 
حدیث جبّ هر چند از طریق عامه نقل شده و بدین جهت نزد فقهاى امامى از نظر سند بى‌اعتبار است؛ لیكن مضمون آن را تأیید و بدان عمل كرده‌اند. از ادله قاعده جبّ همین حدیث است.<ref> جواهرالكلام ج15، ص62؛ براهین الحج 1/221. </ref>  
  
==پانویس ==
+
==پانویس==
<references />
+
<references/>
 +
 
 
==منابع==
 
==منابع==
 
+
جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد ‌3، ص 259.
جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد ‌3، ص 259
 
  
 
[[رده:احادیث با عناوین خاص]]
 
[[رده:احادیث با عناوین خاص]]
 
[[رده:ادله فقهی]]
 
[[رده:ادله فقهی]]

نسخهٔ ‏۳۱ اکتبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۴۷

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


حدیثى معروف از رسول اكرم صلى الله علیه و آله.

به حدیث نبوى «الإسلام یَجُبُّ ماقَبلَه» حدیث جبّ گفته مى‌شود و مضمون آن این است كه اسلام آوردن كافر گناهان پیشین وى را از بین مى‌برد. بنابر قول مشهور، كافر همانند مسلمان مكلف به انجام دادن تكالیف شرعى همچون نماز و روزه است، هر چند صحت آن اعمال از وى مشروط به اسلام آوردن است؛ البته پس از اسلام آوردن به استناد حدیث جبّ و غیر آن، نیازى به قضاى آن اعمال نیست.

حدیث جبّ هر چند از طریق عامه نقل شده و بدین جهت نزد فقهاى امامى از نظر سند بى‌اعتبار است؛ لیكن مضمون آن را تأیید و بدان عمل كرده‌اند. از ادله قاعده جبّ همین حدیث است.[۱]

پانویس

  1. جواهرالكلام ج15، ص62؛ براهین الحج 1/221.

منابع

جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد ‌3، ص 259.