اعتصاب غذا‌‌‌‌‌: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(تعیین رده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''اعتصاب غذا:'''
+
{{مدخل دائره المعارف|[[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]}}
  
نخوردن غذا جهت اعتراض.
+
نخوردن غذا جهت اعتراض. از آن در باب اطعمه و اشربه سخن رفته است.
  
از آن در باب اطعمه و اشربه سخن رفته است.
+
اعتصاب غذا جایز است و نمى‌توان كسى را به خوردن غذا مجبور كرد، مگر نخوردن به حد ضرر شدید برسد یا شخص در معرض [[مرگ]] قرار گیرد. در این صورت، ادامه اعتصاب حرام و بر دیگران واجب است غذا در اختیار او قرار دهند و در صورت اصرار بر اعتصاب، او را به خوردن مجبور كنند.<ref>صراط النجاة، 2/557-558؛ جواهرالكلام 36/432 و القواعد والفوائد 1/357.</ref>
  
اعتصاب غذا جایز است و نمى‌توان كسى را به خوردن غذا مجبور كرد، مگر نخوردن به حد ضرر شدید برسد یا شخص در معرض [[مرگ]] قرار گیرد. در این صورت، ادامه اعتصاب حرام و بر دیگران واجب است غذا در اختیار او قرار دهند و در صورت اصرار بر اعتصاب، او را به خوردن مجبور كنند.
+
==پانویس==
 
+
<references/>
==پانویس ==
 
<references />
 
(1). صراط النجاة، 2/557-558؛ جواهرالكلام 36/432 و القواعد والفوائد 1/357.
 
  
 
==منابع==
 
==منابع==
 
+
جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد ‌1، ص 565.
جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد ‌1، ص 565
 
  
 
[[رده:احکام اطعمه و اشربه]]
 
[[رده:احکام اطعمه و اشربه]]

نسخهٔ ‏۳۱ اکتبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۹:۵۵

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


نخوردن غذا جهت اعتراض. از آن در باب اطعمه و اشربه سخن رفته است.

اعتصاب غذا جایز است و نمى‌توان كسى را به خوردن غذا مجبور كرد، مگر نخوردن به حد ضرر شدید برسد یا شخص در معرض مرگ قرار گیرد. در این صورت، ادامه اعتصاب حرام و بر دیگران واجب است غذا در اختیار او قرار دهند و در صورت اصرار بر اعتصاب، او را به خوردن مجبور كنند.[۱]

پانویس

  1. صراط النجاة، 2/557-558؛ جواهرالكلام 36/432 و القواعد والفوائد 1/357.

منابع

جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد ‌1، ص 565.