سید اسماعیل حمیری: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{بخشی از یک کتاب}} از برجسته‏ترين شاعران شيعه كه در عراق مى‏زيست و مورد عن...' ایجاد کرد)
 
سطر ۱: سطر ۱:
{{بخشی از یک کتاب}}
+
{{مدخل دائره المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
  
 
از برجسته‌ترين شاعران [[شيعه]] كه در [[عراق]] مى‌زيست و مورد عنايت ‌خاص ائمه، بخصوص [[امام صادق‌]] علیه السلام بود. در مدح [[اهل بيت]] و مرثيه [[سیدالشهدا]] علیهم السلام و شهداى كربلا، آثار برجسته‌اى سروده است.
 
از برجسته‌ترين شاعران [[شيعه]] كه در [[عراق]] مى‌زيست و مورد عنايت ‌خاص ائمه، بخصوص [[امام صادق‌]] علیه السلام بود. در مدح [[اهل بيت]] و مرثيه [[سیدالشهدا]] علیهم السلام و شهداى كربلا، آثار برجسته‌اى سروده است.

نسخهٔ ‏۳۰ اکتبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۰۶

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


از برجسته‌ترين شاعران شيعه كه در عراق مى‌زيست و مورد عنايت ‌خاص ائمه، بخصوص امام صادق‌ علیه السلام بود. در مدح اهل بيت و مرثيه سیدالشهدا علیهم السلام و شهداى كربلا، آثار برجسته‌اى سروده است.

نامش ابوهاشم، اسماعيل بن محمد الحميرى بود. در سال ‌105 ه به دنيا آمد. خانواده‌اش از محبت اهل بيت دور بودند اما خودش شيفته آل على بود و هنر و زبانش را وقف آن دودمان پاك كرد.

امام صادق‌ علیه السلام به او فرمود: «سمتك امك ‌سيدا، وفقت فى ذلك و انت ‌سيد الشعراء»[۱] مادرت تو را «سيد» ناميد، در اين باره موفق‌ شدى و تو سالار شاعرانى. سيد حميرى، علاوه بر چيرگى در شعر و ادب در علوم قرآنى، تفسير، حديث و كلام نيز چهره‌اى بارز بود و نامش در كنار نام عالمان بزرگ مطرح است.

اما زبان شعرى او در مدح دودمان پيامبر و هجو و رسواكردن بنى اميه، بسيار نافذ و بران‌ بود. مجموعه شعر او نيز (ديوان السيد الحميرى) چاپ شده است.

حضرت صادق‌ علیه السلام در منزل خود او را نشاند و خانواده امام، پشت پرده نشستند. امام‌ از او خواست در سوگ حسين‌ علیه السلام شعر بخواند. او هم مرثيه‌اى خواند، با اين مطلع: امرر على جدث الحسين فقل لاعظمه الزكيه.

و امام صادق‌ علیه السلام گريست و صداى ناله از خانه آن حضرت بلند شد تا حدى كه به او گفتند: ديگر بس است. او نيز شعرش را متوقف كرد.[۲] سرانجام، در رميله بغداد در سال‌173 ه وفات يافت.[۳]

پانویس

  1. الغدير، ج 2، ص 232.
  2. اعيان الشيعه، ج 1، ص 586.
  3. پيرامون شخصيت او، از جمله ر.ك: «الغدير»، ج 2، «شاعر العقيده‌»، محمدتقى حكيم، «سيد حميرى، سالار شاعران‌»، محمد صحتى.

منابع

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.