قفال مروزی: تفاوت بین نسخهها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{ | + | '''«ابوبکر عبدالله مروزی خراسانی»''' مشهور به «قفّال مروزی» (۴۱۷-۳۲۷ ق)، فقیه [[شافعی|شافعى]] مذهب در قرن پنجم قمری است. [[فتوا|فتاوا]] و گفتههاى او در مجموعهای به نام «فتاوی القفال» گرد آمده است. |
| + | {{شناسنامه عالم | ||
| + | ||نام کامل = عبدالله مروزی خراسانی | ||
| + | ||تصویر= | ||
| + | ||زادروز = ۳۲۷ قمری | ||
| + | |زادگاه = مرو | ||
| + | |وفات = ۴۱۷ قمری | ||
| + | |مدفن = سجستان | ||
| + | |اساتید = ابوزید فاشانى مروزى، خلیل بن احمد سجزى،... | ||
| + | |شاگردان = محمد بن عبدالملک مسعودى، حسین بن شعیب سنجى مروزى، عبدالرحمان بن محمد مروزى،... | ||
| + | |آثار = فتاوی القفال، شرح فروع محمد بن حداد مصرى،... | ||
| + | }} | ||
| + | ==زندگینامه== | ||
| + | عبدالله مروزی اهل مرو بود و به قفلسازى اشتغال داشت، از این رو به «قفّال» مشهور شد. چون به سى سالگى رسید، به فراگیرى [[علوم اسلامی|علوم اسلامى]] روى آورد. وى [[فقه]] را از ابوزید فاشانى مروزى آموخت و از او و از خلیل بن احمد سجزى [[حدیث]] شنید. | ||
| − | + | قفّال مروزی در فقه و [[تقوا]] مشهور زمان خود بود و در ترویج مذهب [[شافعی|شافعى]] زحمت بسیارى کشید و مرجع استفاده بسیارى از بزرگان شد، که هر یک توانستند علوم را در اطراف پراکنده سازند. ابوعبدالله محمد بن عبدالملک مسعودى و ابوعلى حسین بن شعیب سنجى مروزى و ابوالقاسم عبدالرحمان بن محمد بن فوران مروزى از وى [[فقه]] آموختند. | |
| − | + | قفال مروزی شیخ شافعىها در [[خراسان]] و صاحب طریقهى خراسانیین بود. او در سال ۴۱۷ قمری در سجستان درگذشت و قبرش در آنجا زیارتگاه است. | |
| − | + | ==آثار== | |
| − | [[ | + | برخی از آثار قفال عبارتند از: |
| − | + | *«فتاوی القفال»، مجموعه فتاوای فقهی قفال مروزی است که توسط برخی از علمای شافعی، از مهمترین و مشهورترین فتاوای موجود از قفال، پس از مرگ وی، به دلیل فواید فراوانی که در آن وجود دارد، گردآوری شده است. این کتاب دارای مجموعا ۳۴۹ [[فتوا]] و مسئله فقهی است که در قالب [[ابواب فقه|ابواب فقهی]] تقسیمبندی شده است. کتابها و تصنیفات فراوانی به فتاوای نقلشده در این کتاب اعتماد کرده و از آن استفاده کردهاند، که این امر نشان از اهمیت کتاب حاضر دارد. | |
| − | + | *«شرح فروع محمد بن الحداد المصرى»، در [[فقه]]. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | *[[انجمن مفاخر | + | *[[اثرآفرینان]]، انجمن مفاخر فرهنگی، ج۴، ص۳۶۴. |
| − | + | *"فتاوی القفال"، ویکی نور. | |
| − | [[رده:فقیهان]] | + | [[رده:علمای قرن پنجم]][[رده:فقیهان]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۳۳
«ابوبکر عبدالله مروزی خراسانی» مشهور به «قفّال مروزی» (۴۱۷-۳۲۷ ق)، فقیه شافعى مذهب در قرن پنجم قمری است. فتاوا و گفتههاى او در مجموعهای به نام «فتاوی القفال» گرد آمده است.
| نام کامل | عبدالله مروزی خراسانی |
| زادروز | ۳۲۷ قمری |
| زادگاه | مرو |
| وفات | ۴۱۷ قمری |
| مدفن | سجستان |
|
| |
| اساتید |
ابوزید فاشانى مروزى، خلیل بن احمد سجزى،... |
| شاگردان |
محمد بن عبدالملک مسعودى، حسین بن شعیب سنجى مروزى، عبدالرحمان بن محمد مروزى،... |
| آثار |
فتاوی القفال، شرح فروع محمد بن حداد مصرى،... |
زندگینامه
عبدالله مروزی اهل مرو بود و به قفلسازى اشتغال داشت، از این رو به «قفّال» مشهور شد. چون به سى سالگى رسید، به فراگیرى علوم اسلامى روى آورد. وى فقه را از ابوزید فاشانى مروزى آموخت و از او و از خلیل بن احمد سجزى حدیث شنید.
قفّال مروزی در فقه و تقوا مشهور زمان خود بود و در ترویج مذهب شافعى زحمت بسیارى کشید و مرجع استفاده بسیارى از بزرگان شد، که هر یک توانستند علوم را در اطراف پراکنده سازند. ابوعبدالله محمد بن عبدالملک مسعودى و ابوعلى حسین بن شعیب سنجى مروزى و ابوالقاسم عبدالرحمان بن محمد بن فوران مروزى از وى فقه آموختند.
قفال مروزی شیخ شافعىها در خراسان و صاحب طریقهى خراسانیین بود. او در سال ۴۱۷ قمری در سجستان درگذشت و قبرش در آنجا زیارتگاه است.
آثار
برخی از آثار قفال عبارتند از:
- «فتاوی القفال»، مجموعه فتاوای فقهی قفال مروزی است که توسط برخی از علمای شافعی، از مهمترین و مشهورترین فتاوای موجود از قفال، پس از مرگ وی، به دلیل فواید فراوانی که در آن وجود دارد، گردآوری شده است. این کتاب دارای مجموعا ۳۴۹ فتوا و مسئله فقهی است که در قالب ابواب فقهی تقسیمبندی شده است. کتابها و تصنیفات فراوانی به فتاوای نقلشده در این کتاب اعتماد کرده و از آن استفاده کردهاند، که این امر نشان از اهمیت کتاب حاضر دارد.
- «شرح فروع محمد بن الحداد المصرى»، در فقه.
منابع
- اثرآفرینان، انجمن مفاخر فرهنگی، ج۴، ص۳۶۴.
- "فتاوی القفال"، ویکی نور.
