هدى: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
به شتر یا حیوان دیگرى گفته مى شود كه براى قربانى به [[مكه]] مى برند و به آن هدىّ بر وزن فعیل نیز گفته اند. | به شتر یا حیوان دیگرى گفته مى شود كه براى قربانى به [[مكه]] مى برند و به آن هدىّ بر وزن فعیل نیز گفته اند. | ||
| − | خداوند در [[سوره بقره]] به آن اشاره فرموده است: {{متن قرآن| | + | خداوند در [[سوره بقره]] به آن اشاره فرموده است: {{متن قرآن|«حَتَّىٰ يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ...»}}؛ تا وقتى كه حیوان قربانى به قربانگاه برسد.<ref> سوره بقره، ص 196؛ مجمع البحرین، ج 4، ص 416 ماده «هدى».</ref> |
در لسان العرب آمده است: نخست عرب به شترى كه براى قربانى به كعبه اهدا مى شد، هدىّ؛ یعنى اهدا شده، مى گفت و سپس به دیگر شتران كه براى قربانى در نظر گرفته نمى شد «هدىّ» گفت.<ref> لسان العرب، ج 15، ص 358.</ref> | در لسان العرب آمده است: نخست عرب به شترى كه براى قربانى به كعبه اهدا مى شد، هدىّ؛ یعنى اهدا شده، مى گفت و سپس به دیگر شتران كه براى قربانى در نظر گرفته نمى شد «هدىّ» گفت.<ref> لسان العرب، ج 15، ص 358.</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۴۳
به شتر یا حیوان دیگرى گفته مى شود كه براى قربانى به مكه مى برند و به آن هدىّ بر وزن فعیل نیز گفته اند.
خداوند در سوره بقره به آن اشاره فرموده است: «حَتَّىٰ يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ...»؛ تا وقتى كه حیوان قربانى به قربانگاه برسد.[۱]
در لسان العرب آمده است: نخست عرب به شترى كه براى قربانى به كعبه اهدا مى شد، هدىّ؛ یعنى اهدا شده، مى گفت و سپس به دیگر شتران كه براى قربانى در نظر گرفته نمى شد «هدىّ» گفت.[۲]
پانویس
منابع
محمد محمدحسن شرّاب ،فرهنگ اعلام جغرافیایى، تاریخى در حدیث و سیره نبوى، ترجمه حمیدرضا شیخی(مطلب نقل شده از جمله اضافات محمدرضا نعمتى بر این کتاب است)
