حسان بن ثابت: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
سطر ۳: | سطر ۳: | ||
حَسّان بن ثابت بن منذر، از انصار قبيله [[خزرج]] بود.<ref>النسب، ص 277.</ref> وى شاعر [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله<ref> الاستيعاب، ج1، ص400؛ اسدالغابه، ج2، ص6-7.</ref> و از معمّرين بود<ref>المعارف، ص312.</ref> كه با داشتن موضع عثمانی <ref> الغارات، ج1، ص221؛ تاريخ طبرى، ج2، ص694.</ref>از بيعت با [[امام على]] عليه السلام سر باز زد.<ref>تاريخ طبرى، ج2، ص698.</ref> | حَسّان بن ثابت بن منذر، از انصار قبيله [[خزرج]] بود.<ref>النسب، ص 277.</ref> وى شاعر [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله<ref> الاستيعاب، ج1، ص400؛ اسدالغابه، ج2، ص6-7.</ref> و از معمّرين بود<ref>المعارف، ص312.</ref> كه با داشتن موضع عثمانی <ref> الغارات، ج1، ص221؛ تاريخ طبرى، ج2، ص694.</ref>از بيعت با [[امام على]] عليه السلام سر باز زد.<ref>تاريخ طبرى، ج2، ص698.</ref> | ||
− | برخى مفسّران، مقصود از {{متن قرآن| | + | برخى مفسّران، مقصود از {{متن قرآن|« الَّذِينَ آمَنُوا ...»}} در آيه 227 [[سوره شعراء]](26) را شاعران مؤمنى چون حَسان دانستهاند.<ref>جامعالبيان، ج11، جزء19، ص157-159؛ مجمعالبيان، ج7-8، ص326. </ref> |
ذيل آيه 11 [[سوره نور]](24) نيز هنگام سخن از ماجراى افك، از وى با صفت تهمتزنندگان ياد شدهاست.<ref>جامعالبيان، ج10، جزء18، ص114-126؛ مجمعالبيان، ج7-8، ص206.</ref> | ذيل آيه 11 [[سوره نور]](24) نيز هنگام سخن از ماجراى افك، از وى با صفت تهمتزنندگان ياد شدهاست.<ref>جامعالبيان، ج10، جزء18، ص114-126؛ مجمعالبيان، ج7-8، ص206.</ref> |
نسخهٔ ۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۳۵
حَسّان بن ثابت بن منذر، از انصار قبيله خزرج بود.[۱] وى شاعر رسول خدا صلى الله عليه و آله[۲] و از معمّرين بود[۳] كه با داشتن موضع عثمانی [۴]از بيعت با امام على عليه السلام سر باز زد.[۵]
برخى مفسّران، مقصود از « الَّذِينَ آمَنُوا ...» در آيه 227 سوره شعراء(26) را شاعران مؤمنى چون حَسان دانستهاند.[۶]
ذيل آيه 11 سوره نور(24) نيز هنگام سخن از ماجراى افك، از وى با صفت تهمتزنندگان ياد شدهاست.[۷]
پانویس
- ↑ النسب، ص 277.
- ↑ الاستيعاب، ج1، ص400؛ اسدالغابه، ج2، ص6-7.
- ↑ المعارف، ص312.
- ↑ الغارات، ج1، ص221؛ تاريخ طبرى، ج2، ص694.
- ↑ تاريخ طبرى، ج2، ص698.
- ↑ جامعالبيان، ج11، جزء19، ص157-159؛ مجمعالبيان، ج7-8، ص326.
- ↑ جامعالبيان، ج10، جزء18، ص114-126؛ مجمعالبيان، ج7-8، ص206.
منابع
فرهنگ قرآن، ج 10.