فرش

فرش از کلمات قرآنی، به معنای گستردنى و زیرانداز و دشت فراخ است و همچنین کشت که برگهایش به سه برگ رسیده باشد و همچنین به معنای مرکب سوارى آمده است.

فرش در قرآن

• فرش در قرآن کریم به معنای مرکب سواری در این آیه آمده است: «و من الأنعام حمولة و فرشاً»؛ از چهارپایان وسیله نقلیه و مرکب سوارى شما قرار دادیم.
• و فرش در معنای گستردن در این آیه است: «والارض فرشناها فنعم الماهدون»؛ زمین را گستردیم، که ما نیکو آماده سازان باشیم.

فرش در روایات

از امام صادق (ع) رسیده که حضرت سجاد (ع) فرشهاى رنگارنگ که به عکس درخت منقوش بود در خانه داشت. ابوعباد گوید: حضرت رضا (ع) در تابستان روى حصیر مى نشست و در زمستان روى گلیم.

از امام صادق (ع) روایت شده که فردی بر پیغمبر (ص) وارد شد دید حضرت بر حصیرى خفته که اثر چوبهاى آن در بدن مبارکش دیده مى شد و بالشى به زیر سر داشت که اثر لیف آن در گونه هاى حضرت نمایان بود. آن مرد به زدودن گرد و خاک از رخسار پیغمبر پرداخت و در آن حال مى گفت: کسرى و قیصر بر حریر و دیبا بخسبند و تو بر این حصیر؟! حضرت فرمود: به خدا سوگند که من نزد خدا از آنها بهتر و گرامى تر مى باشم، مرا به دنیا چکار؟! آدمى در این جهان به مسافرى مى ماند که به سایه درختى غنوده باشد و چون سایه برود وى نیز از آنجا کوچ کند.

منابع

• سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.