زینة: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۸: سطر ۸:
 
درونی و معنوی و ديگر برونی و مادی . درباره هر دو قسم آن
 
درونی و معنوی و ديگر برونی و مادی . درباره هر دو قسم آن
 
آيات و روايات آمده است {{متن قرآن|«وَلَٰكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمَانَ وَزَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ»}}(سوره حجرات/آیه7)؛ و  
 
آيات و روايات آمده است {{متن قرآن|«وَلَٰكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمَانَ وَزَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ»}}(سوره حجرات/آیه7)؛ و  
{{متن قرآن|«وَالْخَيْلَ وَالْبِغَالَ وَالْحَمِيرَ لِتَرْكَبُوهَا وَزِينَةً»}}(سوره نحل/آیه8) ؛ و{{ متن قرآن |المال و البنون زينة الحيوة
+
{{متن قرآن|«وَالْخَيْلَ وَالْبِغَالَ وَالْحَمِيرَ لِتَرْكَبُوهَا وَزِينَةً»}}(سوره نحل/آیه8) ؛ و{{متن قرآن|«الْمَالُ وَالْبَنُونَ زِينَةُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا»}}(سوره کهف/آیه46)؛ و {{ متن قرآن | يا بنی آدم خذوا زينتکم عند کل مسجد }}؛ و {{ متن قرآن | قل من حرّم زينة الله التی  
الدنيا }} ؛ و {{ متن قرآن | يا بنی آدم خذوا زينتکم عند کل مسجد }}؛ و {{ متن قرآن | قل من حرّم زينة الله التی  
 
 
اخرج لعباده }} ؛ ای پيغمبر ! به مردم بگو چه کسی زينتهای خدا را که برای  
 
اخرج لعباده }} ؛ ای پيغمبر ! به مردم بگو چه کسی زينتهای خدا را که برای  
 
بندگان خود آفريده حرام نموده و از مصرف روزی حلال و پاکيزه منع کرده . بگو اين  
 
بندگان خود آفريده حرام نموده و از مصرف روزی حلال و پاکيزه منع کرده . بگو اين  

نسخهٔ ‏۱۲ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۵۴

زینة به معنای آرايش ، زيب ، زبرج ، زيور ،آرايش و آنچه بدان آرايند . زينت گویند . زينت سه گونه است: زينت باطنى مثل علم و اعتقادات خوب، زينت بدنى مثل نيرومندى و غيره، زينت خارجى مثل زيور و مال و غيرهاست .[۱]

انواع زینت در قرآن

زينت از منظر قرآن دو قسم است :

درونی و معنوی و ديگر برونی و مادی . درباره هر دو قسم آن آيات و روايات آمده است «وَلَٰكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمَانَ وَزَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ»(سوره حجرات/آیه7)؛ و «وَالْخَيْلَ وَالْبِغَالَ وَالْحَمِيرَ لِتَرْكَبُوهَا وَزِينَةً»(سوره نحل/آیه8) ؛ و«الْمَالُ وَالْبَنُونَ زِينَةُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا»(سوره کهف/آیه46)؛ و يا بنی آدم خذوا زينتکم عند کل مسجد ؛ و قل من حرّم زينة الله التی اخرج لعباده ؛ ای پيغمبر ! به مردم بگو چه کسی زينتهای خدا را که برای بندگان خود آفريده حرام نموده و از مصرف روزی حلال و پاکيزه منع کرده . بگو اين نعمتها در اين جهان برای مؤمنان باشد و خالص اينها در آخرت خاص آنها می باشد . [۲]

قال موعدکم يوم الزينة و أن يحشر الناس ضحی ؛ [۳] . که مراد از يوم الزينة در اينجا ـ حسب تفاسير ـ روز عيد مخصوص مصريان است يا روز شکستن رود نيل . انا جعلنا ما علی الارض زينة لها لنبلوهم ايهم احسن عملا ؛ [۴] . « من کان يريد الحيوة الدنيا و زينتها نوفّ اليهم اعمالهم فيها » . [۵]

زینة در روایات

پيغمبر اکرم (ص) فرمود : زينت علم ، احسان به ديگران است .

اميرالمؤمنين (ع) فمرود : زينت مرد عقل او می باشد .

از امام صادق (ع) روايت شده که اميرالمؤمنين (ع) فرزندان و زنان خود را به طلا و نقره زيور می کرد .

اميرالمؤمنين (ع) فرمود : خود را برای ( ملاقات ) برادر مسلمانتان زينت کنيد چنانکه برای ملاقات کسانی که می خواهيد شما را به بهترين وضع ببينند زينت می کنيد .

در حالات حضرت رضا آمده که آن حضرت در خانه لباس خشن می پوشيد ولی چون در ميان مردم می آمد خود را زيور می نمود .

اميرالمؤمنين (ع) فرمود : زيور فقر ، عفت نفس و زيور توانگری سپاس ، و زيور بلا شکيبائی ، زيور مقام فروتنی و زيور سخن فصاحت و زيور ايمان عدالت و زيور عبادت وقار و زيور نقل حديث ، حفظ و نگهداری آن و زيور دانش شکسته نفسی و زيور عقل ادب نيکو ، و زيور حلم گشاده روئی و زيور زهد ايثار و زيور فتوت و مردانگی بکار بردن آنچه در توان بود ، و زينت خوف از خدا بسيار گريستن و زينت قناعت ناچيز دانستن مال دنيا و زيور احسان منت ننهادن و زيور نماز خشوع و زيور ورع بيهودگی را رها ساختن است .

حکم بن عتبه گويد : روزی بر امام باقر (ع) وارد شدم آن حضرت را در اتاقی آراسته و مزين يافتم ، لباسی فاخر به تن داشت و روپوشی ملون بر او بود که اثر رنگ به گردنش ديده می شد . من بنا کردم به حضرت و به آن اتاق آراسته نگريستن ، فرمود که ای حکم در اين منظره که می بينی چه می گوئی ؟ عرض کردم : می خواستيد چه بگويم در حالی که شما را در اين وضع می بينم !

فرمود : ای حکم ! « من حرّم زينة الله ... » ؛ چه کسی زينتهائی را که خداوند برای بندگانش فراهم ساخته حرام کرده است ؟! اما اين اتاق که می بينی اتاق همسر من است که جديداً با وی زفاف نموده ام و اتاق خود من ، همان است که می دانی .[۶]

پانویس

  1. قرشى، سيد على اكبر، قاموس قرآن، 7 جلد،ج3، ص195 دار الكتب الإسلامية، تهران - ايران، ششم، 1412 ه‍ ق
  2. سوره اعراف : 31 ـ 32
  3. سوره طه : 59
  4. سوره کهف : 7
  5. سوره هود : 15
  6. محمد باقر مجلسی، بحارالانوار : 1 / 95 و 42 / 71 و 10 / 89 و 79 / 300 و 78 / 80 و 46 / 292

منبع

  • سيد على اكبر قرشى، قاموس قرآن.
  • محمد باقر مجلسی، بحارالانوار
  • سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.