|
|
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ==سوره 17 / الإسراء==
| |
| | | | |
| − | '''<I>بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ</I>''' / به نام خداوند رحمتگر مهربان
| |
| − |
| |
| − | '''<I>سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِّنَ الْمَسْجِدِالْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِالأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ البَصِيرُ ﴿1﴾</I>'''
| |
| − |
| |
| − | منزه است آن خدايى كه بنده اش را شبانگاهى از [[مسجدالحرام]] به سوى [[مسجدالاقصى]] كه پيرامون آن را بركت داده ايم سير داد تا از نشانه هاى خود به او بنمايانيم كه او همان شنواى بيناست.(1)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَآتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَ جَعَلْنَاهُ هُدًى لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ أَلاَّ تَتَّخِذُواْ مِن دُونِي وَكِيلاً ﴿2﴾</I>''' / و كتاب آسمانى را به موسى داديم و آن را براى فرزندان اسرائيل رهنمودى گردانيديم كه زنهار غير از من كارسازى مگيريد.(2)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>ذُرِّيَّةَ مَنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ إِنَّهُ كَانَ عَبْدًا شَكُورًا ﴿3﴾</I>''' / اى فرزندان كسانى كه آنان را در كشتى با نوح برداشتيم راستى كه او بنده اى سپاسگزار بود.(3)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ قَضَيْنَا إِلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ فِي الْكِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَلَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيرًا ﴿4﴾</I>''' / و در كتاب آسمانى شان به فرزندان اسرائيل خبر داديم كه قطعا دو بار در زمين فساد خواهيد كرد و قطعا به سركشى بسيار بزرگى برخواهيد خاست.(4)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>فَإِذَا جَاء وَعْدُ أُولاهُمَا بَعَثْنَا عَلَيْكُمْ عِبَادًا لَّنَا أُوْلِي بَأْسٍ شَدِيدٍ فَجَاسُواْ خِلاَلَ الدِّيَارِ وَ كَانَ وَعْدًا مَّفْعُولاً ﴿5﴾</I>''' / پس آن گاه كه وعده تحقق نخستين آن دو فرا رسد بندگانى از خود را كه سخت نيرومندند بر شما مى گماريم تا ميان خانه هايتان براى قتل و غارت شما به جستجو درآيند و اين تهديد تحقق يافتنى است.(5)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>ثُمَّ رَدَدْنَا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ وَ أَمْدَدْنَاكُم بِأَمْوَالٍ وَ بَنِينَ وَ جَعَلْنَاكُمْ أَكْثَرَ نَفِيرًا ﴿6﴾</I>''' / پس از چندى دوباره شما را بر آنان چيره مى كنيم و شما را با اموال و پسران يارى مى دهيم و تعداد نفرات شما را بيشتر مى گردانيم.(6)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>إِنْ أَحْسَنتُمْ أَحْسَنتُمْ لِأَنفُسِكُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا فَإِذَا جَاء وَعْدُ الآخِرَةِ لِيَسُوؤُواْ وُجُوهَكُمْ وَلِيَدْخُلُواْ الْمَسْجِدَ كَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَلِيُتَبِّرُواْ مَا عَلَوْاْ تَتْبِيرًا ﴿7﴾</I>'''
| |
| − |
| |
| − | اگر نيكى كنيد به خود نيكى كرده ايد و اگر بدى كنيد به خود بد نموده ايد و چون تهديد آخر فرا رسد بيايند تا شما را اندوهگين كنند و در معبدتان چنان كه بار اول داخل شدند به زور درآيند و بر هر چه دست يافتند يكسره آن را نابود كنند.(7)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>عَسَى رَبُّكُمْ أَن يَرْحَمَكُمْ وَ إِنْ عُدتُّمْ عُدْنَا وَ جَعَلْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَافِرِينَ حَصِيرًا ﴿8﴾</I>''' / اميد است كه پروردگارتان شما را رحمت كند ولى اگر به [[گناه]] بازگرديد ما نيز به كيفر شما بازمى گرديم و [[دوزخ]] را براى كافران زندان قرار داديم.(8)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>إِنَّ هَذَاالْقُرْآنَ يِهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ وَ يُبَشِّرُالْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا كَبِيرًا ﴿9﴾</I>''' / قطعا اين [[قرآن]] به آيينى كه خود پايدارتر است راه مى نمايد و به آن مؤمنانى كه كارهاى شايسته مى كنند مژده مى دهد كه پاداشى بزرگ برايشان خواهد بود.(9)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>و أَنَّ الَّذِينَ لاَيُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا ﴿10﴾</I>''' / و اين كه براى كسانى كه به [[آخرت]] [[ايمان]] نمى آورند عذابى پر درد آماده كرده ايم.(10)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ يَدْعُ الإِنسَانُ بِالشَّرِّ دُعَاءهُ بِالْخَيْرِ وَ كَانَ الإِنسَانُ عَجُولاً ﴿11﴾</I>''' / و انسان همان گونه كه خير را فرامى خواند پيشامد بد را مى خواند و انسان همواره شتابزده است.(11)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ جَعَلْنَا اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ آيَتَيْنِ فَمَحَوْنَا آيَةَ اللَّيْلِ وَ جَعَلْنَا آيَةَ النَّهَارِ مُبْصِرَةً لِتَبْتَغُواْ فَضْلاً مِّن رَّبِّكُمْ وَلِتَعْلَمُواْ عَدَدَ السِّنِينَ وَالْحِسَابَ وَ كُلَّ شَيْءٍ فَصَّلْنَاهُ تَفْصِيلاً ﴿12﴾</I>'''
| |
| − |
| |
| − | و شب و روز را دو نشانه قرار داديم نشانه شب را تيره گون و نشانه روز را روشنى بخش گردانيديم تا در آن فضلى از پروردگارتان بجوييد و تا شماره سال ها و حساب عمرها و رويدادها را بدانيد و هر چيزى را به روشنى باز نموديم.(12)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ كُلَّ إِنسَانٍ أَلْزَمْنَاهُ طَآئِرَهُ فِي عُنُقِهِ وَ نُخْرِجُ لَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ كِتَابًا يَلْقَاهُ مَنشُورًا ﴿13﴾</I>''' / و كارنامه هر انسانى را به گردن او بسته ايم و [[روز قيامت]] براى او نامه اى كه آن را گشاده مى بيند بيرون مى آوريم.(13)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>اقْرَأْ كَتَابَكَ كَفَى بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيبًا ﴿14﴾</I>''' / نامه ات را بخوان كافى است كه امروز خودت حسابرس خود باشى.(14)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>مَّنِ اهْتَدَى فَإِنَّمَا يَهْتَدي لِنَفْسِهِ وَ مَن ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا وَلاَ تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى وَ مَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولاً ﴿15﴾</I>'''
| |
| − |
| |
| − | هر كس به راه آمده تنها به سود خود به راه آمده و هر كس بيراهه رفته تنها به زيان خود بيراهه رفته است و هيچ بردارنده اى بار گناه ديگرى را بر نمى دارد و ما تا پيامبرى برنينگيزيم به عذاب نمى پردازيم.(15)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ إِذَا أَرَدْنَا أَن نُّهْلِكَ قَرْيَةً أَمَرْنَا مُتْرَفِيهَا فَفَسَقُواْ فِيهَا فَحَقَّ عَلَيْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْنَاهَا تَدْمِيرًا ﴿16﴾</I>''' / و چون بخواهيم شهرى را هلاك كنيم خوشگذرانانش را وامى داريم تا در آن به انحراف و فساد بپردازند و در نتيجه عذاب بر آن شهر لازم گردد پس آن را يكسره زير و زبر كنيم.(16)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ كَمْ أَهْلَكْنَا مِنَ الْقُرُونِ مِن بَعْدِ نُوحٍ وَ كَفَى بِرَبِّكَ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِيرًَا بَصِيرًا ﴿17﴾</I>''' / و چه بسيار نسل ها را كه ما پس از نوح به هلاكت رسانديم و پروردگار تو به گناهان بندگانش بس آگاه و بيناست.(17)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>مَّن كَانَ يُرِيدُ الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهُ فِيهَا مَا نَشَاء لِمَن نُّرِيدُ ثُمَّ جَعَلْنَا لَهُ جَهَنَّمَ يَصْلاهَا مَذْمُومًا مَّدْحُورًا ﴿18﴾</I>''' / هر كس خواهان دنياى زودگذر است بزودى هر كه را خواهيم نصيبى از آن مى دهيم آن گاه [[جهنم]] را كه در آن خوار و رانده داخل خواهد شد براى او مقرر مى داريم.(18)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ مَنْ أَرَادَ الآخِرَةَ وَ سَعَى لَهَا سَعْيَهَا وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِكَ كَانَ سَعْيُهُم مَّشْكُورًا ﴿19﴾</I>''' / و هر كس خواهان [[آخرت]] است و نهايت كوشش را براى آن بكند و مؤمن باشد آنانند كه تلاش آن ها مورد حق شناسى واقع خواهد شد.(19)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>كُلاًّ نُّمِدُّ هَؤُلاء وَ هَؤُلاء مِنْ عَطَاء رَبِّكَ وَ مَا كَانَ عَطَاء رَبِّكَ مَحْظُورًا ﴿20﴾</I>''' / هر دو دسته اينان و آنان را از عطاى پروردگارت مدد مى بخشيم و عطاى پروردگارت از كسى منع نشده است.(20)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>انظُرْ كَيْفَ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ وَلَلآخِرَةُ أَكْبَرُ دَرَجَاتٍ وَ أَكْبَرُ تَفْضِيلاً ﴿21﴾</I>''' / ببين چگونه بعضى از آنان را بر بعضى ديگر برترى داده ايم و قطعا درجات آخرت و برترى آن بزرگتر و بيشتر است.(21)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>لاَّتَجْعَل مَعَ اللّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُومًا مَّخْذُولاً ﴿22﴾</I>''' / معبود ديگرى با خدا قرار مده تا نكوهيده و وامانده بنشينى.(22)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ قَضَى رَبُّكَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِيَّاهُ وَ بِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِندَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلاَهُمَا فَلاَ تَقُل لَّهُمَآ أُفٍّ وَلاَ تَنْهَرْهُمَا وَ قُل لَّهُمَا قَوْلاً كَرِيمًا ﴿23﴾</I>'''
| |
| − |
| |
| − | و پروردگار تو مقرر كرد كه جز او را مپرستيد و به پدر و مادر خود احسان كنيد اگر يكى از آن دو يا هر دو در كنار تو به سالخوردگى رسيدند به آن ها حتى اوف مگو و به آنان پرخاش مكن و با آن ها سخنى شايسته بگوى.(23)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَ قُل رَّبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا ﴿24﴾</I>''' / و از سر مهربانى بال فروتنى بر آنان بگستر و بگو پروردگارا آن دو را رحمت كن چنان كه مرا در خردى پروردند.(24)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>رَّبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَا فِي نُفُوسِكُمْ إِن تَكُونُواْ صَالِحِينَ فَإِنَّهُ كَانَ لِلأَوَّابِينَ غَفُورًا ﴿25﴾</I>''' / پروردگار شما به آن چه در دل هاى خود داريد آگاه تر است اگر شايسته باشيد قطعا او آمرزنده توبه كنندگان است.(25)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَآتِ ذَاالْقُرْبَى حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَلاَ تُبَذِّرْ تَبْذِيرًا ﴿26﴾</I>''' / و حق خويشاوند را به او بده و مستمند و در راه مانده را دستگيرى كن و ولخرجى و [[اسراف]] مكن.(26)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُواْ إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ وَ كَانَ الشَّيْطَانُ لِرَبِّهِ كَفُورًا ﴿27﴾</I>''' / چرا كه اسرافكاران برادران شيطان هايند و شيطان همواره نسبت به پروردگارش ناسپاس بوده است.(27)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ إِمَّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ ابْتِغَاء رَحْمَةٍ مِّن رَّبِّكَ تَرْجُوهَا فَقُل لَّهُمْ قَوْلاً مَّيْسُورًا ﴿28﴾</I>''' / و اگر به اميد رحمتى كه از پروردگارت جوياى آنى از ايشان روى مى گردانى پس با آنان سخنى نرم بگوى.(28)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَلاَ تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَى عُنُقِكَ وَلاَ تَبْسُطْهَا كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَّحْسُورًا ﴿29﴾</I>''' / و دستت را به گردنت زنجير مكن و بسيار هم گشاده دستى منما تا ملامت شده و حسرت زده بر جاى مانى.(29)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>إِنَّ رَبَّكَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاء وَ يَقْدِرُ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا ﴿30﴾</I>''' / بى گمان پروردگار تو براى هر كه بخواهد روزى را گشاده يا تنگ مى گرداند در حقيقت او به حال بندگانش آگاه بيناست.(30)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَلاَ تَقْتُلُواْ أَوْلادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلاقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِيَّاكُم إنَّ قَتْلَهُمْ كَانَ خِطْءًا كَبِيرًا ﴿31﴾</I>''' / و از بيم تنگدستى فرزندان خود را مكشيد ماييم كه به آن ها و شما روزى مى بخشيم آرى كشتن آنان همواره خطايى بزرگ است.(31)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَلاَ تَقْرَبُواْ الزِّنَى إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَ سَاء سَبِيلاً ﴿32﴾</I>''' / و به زنا نزديك مشويد چرا كه آن همواره زشت و بد راهى است.(32)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَلاَ تَقْتُلُواْ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللّهُ إِلاَّ بِالحَقِّ وَ مَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلاَ يُسْرِف فِّي الْقَتْلِ إِنَّهُ كَانَ مَنْصُورًا ﴿33﴾</I>''' / و نفسى را كه خداوند [[حرام]] كرده است جز به [[حق]] مكشيد و هر كس مظلوم كشته شود به سرپرست وى قدرتى داده ايم پس او نبايد در قتل زياده روى كند زيرا او از طرف شرع يارى شده است.(33)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَلاَ تَقْرَبُواْ مَالَ الْيَتِيمِ إِلاَّ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ وَ أَوْفُواْ بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ كَانَ مَسْؤُولاً ﴿34﴾</I>''' / و به مال يتيم جز به بهترين وجه نزديك مشويد تا به رشد برسد و به پيمان خود وفا كنيد زيرا كه از پيمان پرسش خواهد شد.(34)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ أَوْفُوا الْكَيْلَ إِذا كِلْتُمْ وَ زِنُواْ بِالقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْوِيلاً ﴿35﴾</I>''' / و چون پيمانه مى كنيد پيمانه را تمام دهيد و با ترازوى درست بسنجيد كه اين بهتر و خوش فرجام تر است.(35)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَلاَ تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْؤُولاً ﴿36﴾</I>''' / و چيزى را كه بدان علم ندارى دنبال مكن زيرا گوش و چشم و قلب همه مورد پرسش واقع خواهند شد.(36)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَلاَ تَمْشِ فِي الأَرْضِ مَرَحًا إِنَّكَ لَن تَخْرِقَ الأَرْضَ وَلَن تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولاً ﴿37﴾</I>''' / و در روى زمين به نخوت گام برمدار چرا كه هرگز زمين را نمى توانى شكافت و در بلندى به كوه ها نمى توانى رسيد.(37)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>كُلُّ ذَلِكَ كَانَ سَيٍّئُهُ عِنْدَ رَبِّكَ مَكْرُوهًا ﴿38﴾</I>''' / همه اين كارها بدش نزد پروردگار تو ناپسنديده است.(38)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>ذَلِكَ مِمَّا أَوْحَى إِلَيْكَ رَبُّكَ مِنَ الْحِكْمَةِ وَلاَ تَجْعَلْ مَعَ اللّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتُلْقَى فِي جَهَنَّمَ مَلُومًا مَّدْحُورًا ﴿39﴾</I>''' / اين سفارش ها از [[حكمت]] هايى است كه پروردگارت به تو [[وحى]] كرده است و با خداى يگانه معبودى ديگر قرار مده وگرنه حسرت زده و مطرود در جهنم افكنده خواهى شد.(39)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>أَفَأَصْفَاكُمْ رَبُّكُم بِالْبَنِينَ وَاتَّخَذَ مِنَ الْمَلآئِكَةِ إِنَاثًا إِنَّكُمْ لَتَقُولُونَ قَوْلاً عَظِيمًا ﴿40﴾</I>''' / آيا پنداشتيد كه پروردگارتان شما را به داشتن پسران اختصاص داده و خود از [[فرشتگان]] دخترانى برگرفته است حقا كه شما سخنى بس بزرگ مى گوييد.(40)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هَذَا الْقُرْآنِ لِيَذَّكَّرُواْ وَ مَا يَزِيدُهُمْ إِلاَّ نُفُورًا ﴿41﴾</I>''' / و به راستى ما در اين [[قرآن]] حقايق را گونه گون بيان كرديم تا پند گيرند ولى آنان را جز نفرت نمى افزايد.(41)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>قُل لَّوْ كَانَ مَعَهُ آلِهَةٌ كَمَا يَقُولُونَ إِذًا لاَّبْتَغَوْاْ إِلَى ذِي الْعَرْشِ سَبِيلاً ﴿42﴾</I>''' / بگو اگر چنان كه مى گويند با او خدايانى ديگر بود در آن صورت حتما در صدد جستن راهى به سوى خداوند صاحب عرش برمى آمدند.(42)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى عَمَّا يَقُولُونَ عُلُوًّا كَبِيرًا ﴿43﴾</I>''' / او پاك و منزه است و از آن چه مى گويند بسى والاتر است.(43)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالأَرْضُ وَ مَن فِيهِنَّ وَ إِن مِّن شَيْءٍ إِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدَهِ وَلَكِن لاَّتَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا ﴿44﴾</I>'''
| |
| − |
| |
| − | آسمان هاى هفتگانه و زمين و هر كس كه در آن هاست او را [[تسبيح]] مى گويند و هيچ چيز نيست مگر اين كه در حال ستايش تسبيح او مى گويد ولى شما تسبيح آن ها را درنمى يابيد به راستى كه او همواره بردبار و آمرزنده است.(44)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ إِذَا قَرَأْتَ الْقُرآنَ جَعَلْنَا بَيْنَكَ وَ بَيْنَ الَّذِينَ لاَيُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ حِجَابًا مَّسْتُورًا ﴿45﴾</I>''' / و چون قرآن بخوانى ميان تو و كسانى كه به [[آخرت]] ايمان ندارند پرده اى پوشيده قرار مى دهيم.(45)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ جَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَن يَفْقَهُوهُ وَ فِي آذَانِهِمْ وَقْرًا وَ إِذَا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْاْ عَلَى أَدْبَارِهِمْ نُفُورًا ﴿46﴾</I>''' / و بر دل هايشان پوشش ها مى نهيم تا آن را نفهمند و در گوش هايشان سنگينى قرار مى دهيم و چون در قرآن پروردگار خود را به يگانگى ياد كنى با نفرت پشت مى كنند.(46)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>نَّحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَسْتَمِعُونَ بِهِ إِذْ يَسْتَمِعُونَ إِلَيْكَ وَ إِذْ هُمْ نَجْوَى إِذْ يَقُولُ الظَّالِمُونَ إِن تَتَّبِعُونَ إِلاَّ رَجُلاً مَّسْحُورًا ﴿47﴾</I>''' / هنگامى كه به سوى تو گوش فرا مى دارند ما بهتر مى دانيم به چه منظور گوش مى دهند و نيز آن گاه كه به نجوا مى پردازند وقتى كه ستمگران گويند جز مردى افسون شده را پيروى نمى كنيد.(47)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>انظُرْ كَيْفَ ضَرَبُواْ لَكَ الأَمْثَالَ فَضَلُّواْ فَلاَ يَسْتَطِيعْونَ سَبِيلاً ﴿48﴾</I>''' / ببين چگونه براى تو مثل ها زدند و گمراه شدند در نتيجه راه به جايى نمى توانند ببرند.(48)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ قَالُواْ أَئِذَا كُنَّا عِظَامًا وَ رُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا ﴿49﴾</I>''' / و گفتند آيا وقتى استخوان و خاك شديم باز به آفرينشى جديد برانگيخته مى شويم.(49)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>قُل كُونُواْ حِجَارَةً أَوْ حَدِيدًا ﴿50﴾</I>''' / بگو سنگ باشيد يا آهن.(50)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>أَوْ خَلْقًا مِّمَّا يَكْبُرُ فِي صُدُورِكُمْ فَسَيَقُولُونَ مَن يُعِيدُنَا قُلِ الَّذِي فَطَرَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ فَسَيُنْغِضُونَ إِلَيْكَ رُؤُوسَهُمْ وَ يَقُولُونَ مَتَى هُوَ قُلْ عَسَى أَن يَكُونَ قَرِيبًا ﴿51﴾</I>'''
| |
| − |
| |
| − | يا آفريده اى از آن چه در خاطر شما بزرگ مى نمايد باز هم برانگيخته خواهيد شد پس خواهند گفت: چه كسى ما را بازمى گرداند بگو همان كس كه نخستين بار شما را پديد آورد باز سرهاى خود را به طرف تو تكان مى دهند و مى گويند آن كى خواهد بود بگو شايد كه نزديك باشد.(51)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>يَوْمَ يَدْعُوكُمْ فَتَسْتَجِيبُونَ بِحَمْدِهِ وَ تَظُنُّونَ إِن لَّبِثْتُمْ إِلاَّ قَلِيلاً ﴿52﴾</I>''' / روزى كه شما را فرا مى خواند پس در حالى كه او را ستايش مى كنيد اجابتش مى نماييد و مى پنداريد كه جز اندكى در دنيا نمانده ايد.(52)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ قُل لِّعِبَادِي يَقُولُواْ الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ الشَّيْطَانَ يَنزَغُ بَيْنَهُمْ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلإِنْسَانِ عَدُوًّا مُّبِينًا ﴿53﴾</I>''' / و به بندگانم بگو آن چه را كه بهتر است بگويند كه [[شيطان]] ميان شان را به هم مى زند زيرا شيطان همواره براى انسان دشمنى آشكار است.(53)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>رَّبُّكُمْ أَعْلَمُ بِكُمْ إِن يَشَأْ يَرْحَمْكُمْ أَوْ إِن يَشَأْ يُعَذِّبْكُمْ وَ مَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ وَكِيلاً ﴿54﴾</I>''' / پروردگار شما به حال شما داناتر است اگر بخواهد بر شما رحمت مى آورد يا اگر بخواهد شما را عذاب مى كند و تو را برايشان نگهبان نفرستاده ايم.(54)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ رَبُّكَ أَعْلَمُ بِمَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَ لَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِيِّينَ عَلَى بَعْضٍ وَ آتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا ﴿55﴾</I>''' / و پروردگار تو به هر كه و هر چه در آسمان ها و زمين است داناتر است و در حقيقت بعضى از انبيا را بر بعضى برترى بخشيديم و به داوود [[زبور]] داديم.(55)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>قُلِ ادْعُواْ الَّذِينَ زَعَمْتُم مِّن دُونِهِ فَلاَ يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنكُمْ وَلاَ تَحْوِيلاً ﴿56﴾</I>''' / بگو كسانى را كه به جاى او معبود خود پنداشتيد بخوانيد آن ها نه اختيارى دارند كه از شما دفع زيان كنند و نه آن كه بلايى را از شما بگردانند.(56)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>أُولَئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَى رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَ يَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَ يَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا ﴿57﴾</I>'''
| |
| − |
| |
| − | آن كسانى را كه ايشان مى خوانند خود به سوى پروردگارشان تقرب مى جويند تا بدانند كدام يك از آن ها به او نزديكترند و به رحمت وى اميدوارند و از عذابش مى ترسند چرا كه عذاب پروردگارت همواره در خور پرهيز است.(57)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ إِن مَّن قَرْيَةٍ إِلاَّ نَحْنُ مُهْلِكُوهَا قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَابًا شَدِيدًا كَانَ ذَلِك فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا ﴿58﴾</I>''' / و هيچ شهرى نيست مگر اين كه ما آن را در صورت نافرمانى پيش از [[روز رستاخيز]] به هلاكت مى رسانيم يا آن را سخت عذاب مى كنيم اين عقوبت در كتاب الهى به قلم رفته است.(58)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ مَا مَنَعَنَا أَن نُّرْسِلَ بِالآيَاتِ إِلاَّ أَن كَذَّبَ بِهَا الأَوَّلُونَ وَ آتَيْنَا ثَمُودَ النَّاقَةَ مُبْصِرَةً فَظَلَمُواْ بِهَا وَ مَا نُرْسِلُ بِالآيَاتِ إِلاَّ تَخْوِيفًا ﴿59﴾</I>'''
| |
| − |
| |
| − | و چيزى ما را از فرستادن [[معجزات]] بازنداشت جز اين كه پيشينيان آن ها را به [[دروغ]] گرفتند و به ثمود ماده شتر داديم كه پديده اى روشنگر بود ولى به آن ستم كردند و ما معجزه ها را جز براى بيم دادن مردم نمى فرستيم.(59)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ إِذْ قُلْنَا لَكَ إِنَّ رَبَّكَ أَحَاطَ بِالنَّاسِ وَ مَا جَعَلْنَا الرُّؤيَا الَّتِي أَرَيْنَاكَ إِلاَّ فِتْنَةً لِّلنَّاسِ وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي القُرْآنِ وَ نُخَوِّفُهُمْ فَمَا يَزِيدُهُمْ إِلاَّ طُغْيَانًا كَبِيرًا ﴿60﴾</I>'''
| |
| − |
| |
| − | و ياد كن هنگامى را كه به تو گفتيم به راستى پروردگارت بر مردم احاطه دارد و آن رؤيايى را كه به تو نمايانديم و نيز آن درخت لعنت شده در قرآن را جز براى آزمايش مردم قرار نداديم و ما آنان را بيم مى دهيم ولى جز بر طغيان بيشتر آن ها نمى افزايد.(60)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلآئِكَةِ اسْجُدُواْ لآدَمَ فَسَجَدُواْ إَلاَّ إِبْلِيسَ قَالَ أَأَسْجُدُ لِمَنْ خَلَقْتَ طِينًا ﴿61﴾</I>''' / و هنگامى را كه به [[فرشتگان]] گفتيم براى آدم [[سجده]] كنيد پس همه جز [[ابليس]] سجده كردند گفت آيا براى كسى كه از گل آفريدى سجده كنم.(61)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>قَالَ أَرَأَيْتَكَ هَذَا الَّذِي كَرَّمْتَ عَلَيَّ لَئِنْ أَخَّرْتَنِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ لأَحْتَنِكَنَّ ذُرِّيَّتَهُ إَلاَّ قَلِيلاً ﴿62﴾</I>''' / سپس گفت: به من بگو اين كسى را كه بر من برترى دادى براى چه بود؟ اگر تا روز قيامت مهلتم دهى قطعا فرزندانش را جز اندكى از آن ها ريشه كن خواهم كرد.(62)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>قَالَ اذْهَبْ فَمَن تَبِعَكَ مِنْهُمْ فَإِنَّ جَهَنَّمَ جَزَآؤُكُمْ جَزَاء مَّوْفُورًا ﴿63﴾</I>''' / فرمود: برو كه هر كس از آنان تو را پيروى كند مسلما جهنم سزايتان خواهد بود كه كيفرى تمام است.(63)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَاسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُمْ بِصَوْتِكَ وَ أَجْلِبْ عَلَيْهِم بِخَيْلِكَ وَ رَجِلِكَ وَ شَارِكْهُمْ فِي الأَمْوَالِ وَالأَوْلادِ وَعِدْهُمْ وَ مَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلاَّ غُرُورًا ﴿64﴾</I>'''
| |
| − |
| |
| − | و از ايشان هر كه را توانستى با آواى خود تحريك كن و با سواران و پيادگانت بر آن ها بتاز و با آنان در اموال و اولاد شركت كن و به ايشان وعده بده و شيطان جز فريب به آن ها وعده نمى دهد.(64)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ وَ كَفَى بِرَبِّكَ وَكِيلاً ﴿65﴾</I>''' / در حقيقت تو را بر بندگان من تسلطى نيست و حمايتگرى چون پروردگارت بس است.(65)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>رَّبُّكُمُ الَّذِي يُزْجِي لَكُمُ الْفُلْكَ فِي الْبَحْرِ لِتَبْتَغُواْ مِن فَضْلِهِ إِنَّهُ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا ﴿66﴾</I>''' / پروردگار شما كسى است كه كشتى را در دريا براى شما به حركت درمى آورد تا از فضل او براى خود بجوييد چرا كه او همواره به شما مهربان است.(66)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ إِذَا مَسَّكُمُ الْضُّرُّ فِي الْبَحْرِ ضَلَّ مَن تَدْعُونَ إِلاَّ إِيَّاهُ فَلَمَّا نَجَّاكُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ وَ كَانَ الإِنْسَانُ كَفُورًا ﴿67﴾</I>''' / و چون در دريا به شما صدمه اى برسد هر كه را جز او مى خوانيد ناپديد و فراموش مى گردد و چون خدا شما را به سوى خشكى رهانيد رويگردان مى شويد و انسان همواره ناسپاس است.(67)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>أَفَأَمِنتُمْ أَن يَخْسِفَ بِكُمْ جَانِبَ الْبَرِّ أَوْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا ثُمَّ لاَتَجِدُواْ لَكُمْ وَكِيلاً ﴿68﴾</I>''' / مگر ايمن شديد از اين كه شما را در كنار خشكى در زمين فرو برد يا بر شما طوفانى از سنگريزه ها بفرستد سپس براى خود نگاهبانى نيابيد.(68)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>أَمْ أَمِنتُمْ أَن يُعِيدَكُمْ فِيهِ تَارَةً أُخْرَى فَيُرْسِلَ عَلَيْكُمْ قَاصِفا مِّنَ الرِّيحِ فَيُغْرِقَكُم بِمَا كَفَرْتُمْ ثُمَّ لاَتَجِدُواْ لَكُمْ عَلَيْنَا بِهِ تَبِيعًا ﴿69﴾</I>'''
| |
| − |
| |
| − | يا مگر ايمن شديد از اين كه بار ديگر شما را در آن دريا بازگرداند و تند بادى شكننده بر شما بفرستد و بسزاى آن كه كفر ورزيديد غرقتان كند آن گاه براى خود در برابر ما كسى را نيابيد كه آن را دنبال كند.(69)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ لَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ وَ حَمَلْنَاهُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَ رَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ وَ فَضَّلْنَاهُمْ عَلَى كَثِيرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِيلاً ﴿70﴾</I>'''
| |
| − |
| |
| − | و به راستى ما فرزندان آدم را گرامى داشتيم و آنان را در خشكى و دريا بر مركب ها برنشانديم و از چيزهاى پاكيزه به ايشان روزى داديم و آن ها را بر بسيارى از آفريده هاى خود برترى آشكار داديم.(70)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ فَمَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُوْلَئِكَ يَقْرَؤُونَ كِتَابَهُمْ وَلاَ يُظْلَمُونَ فَتِيلاً ﴿71﴾</I>'''
| |
| − |
| |
| − | ياد كن روزى را كه هر گروهى را با پيشوايشان فرامى خوانيم پس هر كس كارنامه اش را بدست راستش دهند آنان كارنامه خود را مى خوانند و به قدر نخك هسته خرمايى به آن ها ستم نمى شود.(71)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ مَن كَانَ فِي هَذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِي الآخِرَةِ أَعْمَى وَ أَضَلُّ سَبِيلاً ﴿72﴾</I>''' / و هر كه در اين دنيا كور دل باشد در [[آخرت]] هم كور دل و گمراهتر خواهد بود.(72)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ إِن كَادُواْ لَيَفْتِنُونَكَ عَنِ الَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ لِتفْتَرِيَ عَلَيْنَا غَيْرَهُ وَ إِذًا لاَّتَّخَذُوكَ خَلِيلاً ﴿73﴾</I>''' / و چيزى نمانده بود كه تو را از آن چه به سوى تو [[وحى]] كرده ايم گمراه كنند تا غير از آن را بر ما ببندى و در آن صورت تو را به دوستى خود بگيرند.(73)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَلَوْلاَ أَن ثَبَّتْنَاكَ لَقَدْ كِدتَّ تَرْكَنُ إِلَيْهِمْ شَيْئًا قَلِيلاً ﴿74﴾</I>''' / و اگر تو را استوار نمى داشتيم قطعا نزديك بود كمى به سوى آنان متمايل شوى.(74)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>إِذاً لَّأَذَقْنَاكَ ضِعْفَ الْحَيَاةِ وَ ضِعْفَ الْمَمَاتِ ثُمَّ لاَتَجِدُ لَكَ عَلَيْنَا نَصِيرًا ﴿75﴾</I>''' / در آن صورت حتما تو را دو برابر در زندگى و دو برابر پس از [[مرگ]] [[عذاب]] مى چشانيديم آن گاه در برابر ما براى خود ياورى نمى يافتى.(75)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ إِن كَادُواْ لَيَسْتَفِزُّونَكَ مِنَ الأَرْضِ لِيُخْرِجوكَ مِنْهَا وَ إِذًا لاَّيَلْبَثُونَ خِلافَكَ إِلاَّ قَلِيلاً ﴿76﴾</I>''' / و چيزى نمانده بود كه تو را از اين سرزمين بركنند تا تو را از آن جا بيرون سازند و در آن صورت آنان هم پس از تو جز زمان اندكى نمى ماندند.(76)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>سُنَّةَ مَن قَدْ أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِن رُّسُلِنَا وَلاَ تَجِدُ لِسُنَّتِنَا تَحْوِيلاً ﴿77﴾</I>''' / سنتى كه همواره در ميان امت هاى فرستادگانى كه پيش از تو گسيل داشته ايم جارى بوده است و براى سنت و قانون ما تغييرى نخواهى يافت.(77)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>أَقِمِ الصَّلاَةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلَى غَسَقِ اللَّيْلِ وَ قُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ كَانَ مَشْهُودًا ﴿78﴾</I>''' / [[نماز]] را از زوال آفتاب تا نهايت تاريكى شب برپادار و نيز [[نماز صبح]] را زيرا نماز صبح همواره مقرون با حضور [[فرشتگان]] است.(78)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ مِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّكَ عَسَى أَن يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَّحْمُودًا ﴿79﴾</I>''' / و پاسى از شب را زنده بدار تا براى تو به منزله [[نافله]] اى باشد اميد كه پروردگارت تو را به مقامى ستوده برساند.(79)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ قُل رَّبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْقٍ وَ أَخْرِجْنِي مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَل لِّي مِن لَّدُنكَ سُلْطَانًا نَّصِيرًا ﴿80﴾</I>''' / و بگو پروردگارا مرا در هر كارى به طرز درست داخل كن و به طرز درست خارج ساز و از جانب خود براى من تسلطى يارى بخش قرار ده.(80)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ قُلْ جَاء الْحَقُّ وَ زَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا ﴿81﴾</I>''' / و بگو [[حق]] آمد و [[باطل]] نابود شد آرى باطل همواره نابود شدنى است.(81)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاء وَ رَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ وَلاَ يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إَلاَّ خَسَارًا ﴿82﴾</I>''' / و ما آن چه را براى مؤمنان مايه درمان و رحمت است از قرآن نازل مى كنيم ولى ستمگران را جز زيان نمى افزايد.(82)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ إِذَآ أَنْعَمْنَا عَلَى الإِنسَانِ أَعْرَضَ وَ نَأَى بِجَانِبِهِ وَ إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ كَانَ يَؤُوسًا ﴿83﴾</I>''' / و چون به انسان نعمت ارزانى داريم روى مى گرداند و پهلو تهى مى كند و چون آسيبى به وى رسد نوميد مى گردد.(83)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلَى شَاكِلَتِهِ فَرَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدَى سَبِيلاً ﴿84﴾</I>''' / بگو هر كس بر حسب ساختار روانى و بدنى خود عمل مى كند و پروردگار شما به هر كه راه يافته تر باشد داناتر است.(84)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ يَسْأَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي وَ مَا أُوتِيتُم مِّن الْعِلْمِ إِلاَّ قَلِيلاً ﴿85﴾</I>''' / و درباره [[روح]] از تو مى پرسند بگو روح از [[سنخ]] فرمان پروردگار من است و به شما از دانش جز اندكى داده نشده است.(85)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ لَئِن شِئْنَا لَنَذْهَبَنَّ بِالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ ثُمَّ لاَتَجِدُ لَكَ بِهِ عَلَيْنَا وَكِيلاً ﴿86﴾</I>''' / و اگر بخواهيم قطعا آن چه را به تو [[وحى]] كرده ايم مى بريم آن گاه براى حفظ آن در برابر ما براى خود مدافعى نمى يابى.(86)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>إِلاَّ رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ إِنَّ فَضْلَهُ كَانَ عَلَيْكَ كَبِيرًا ﴿87﴾</I>''' / مگر رحمتى از جانب پروردگارت به تو برسد زيرا فضل او بر تو همواره بسيار است.(87)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>قُل لَّئِنِ اجْتَمَعَتِ الإِنسُ وَالْجِنُّ عَلَى أَن يَأْتُواْ بِمِثْلِ هَذَاالْقُرْآنِ لاَيَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَلَوْ كَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيرًا ﴿88﴾</I>''' / بگو اگر انس و جن گرد آيند تا نظير اين [[قرآن]] را بياورند مانند آن را نخواهند آورد هر چند برخى از آن ها پشتيبان برخى ديگر باشند.(88)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَلَقَدْ صَرَّفْنَا لِلنَّاسِ فِي هَذَا الْقُرْآنِ مِن كُلِّ مَثَلٍ فَأَبَى أَكْثَرُ النَّاسِ إِلاَّ كُفُورًا ﴿89﴾</I>''' / و به راستى در اين قرآن از هر گونه مثلى گوناگون آورديم ولى بيشتر مردم جز سر انكار ندارند.(89)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ قَالُواْ لَن نُّؤْمِنَ لَكَ حَتَّى تَفْجُرَ لَنَا مِنَ الأَرْضِ يَنبُوعًا ﴿90﴾</I>''' / و گفتند: تا از زمين چشمه اى براى ما نجوشانى هرگز به تو ايمان نخواهيم آورد.(90)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>أَوْ تَكُونَ لَكَ جَنَّةٌ مِّن نَّخِيلٍ وَ عِنَبٍ فَتُفَجِّرَ الأَنْهَارَ خِلالَهَا تَفْجِيرًا ﴿91﴾</I>''' / يا بايد براى تو باغى از درختان خرما و انگور باشد و آشكارا از ميان آن ها جويبارها روان سازى.(91)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>أَوْ تُسْقِطَ السَّمَاء كَمَا زَعَمْتَ عَلَيْنَا كِسَفًا أَوْ تَأْتِيَ بِاللّهِ وَالْمَلآئِكَةِ قَبِيلاً ﴿92﴾</I>''' / يا چنان كه ادعا مى كنى آسمان را پاره پاره بر سر ما فرواندازى يا خدا و فرشتگان را در برابر ما حاضر آورى.(92)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>أَوْ يَكُونَ لَكَ بَيْتٌ مِّن زُخْرُفٍ أَوْ تَرْقَى فِي السَّمَاء وَلَن نُّؤْمِنَ لِرُقِيِّكَ حَتَّى تُنَزِّلَ عَلَيْنَا كِتَابًا نَّقْرَؤُهُ قُلْ سُبْحَانَ رَبِّي هَلْ كُنتُ إَلاَّ بَشَرًا رَّسُولاً ﴿93﴾</I>'''
| |
| − |
| |
| − | يا براى تو خانه اى از طلا كارى باشد يا به آسمان بالا روى و به بالا رفتن تو هم اطمينان نخواهيم داشت تا بر ما كتابى نازل كنى كه آن را بخوانيم بگو پاك است پروردگار من آيا من جز بشرى فرستاده هستم.(93)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ مَا مَنَعَ النَّاسَ أَن يُؤْمِنُواْ إِذْ جَاءهُمُ الْهُدَى إِلاَّ أَن قَالُواْ أَبَعَثَ اللّهُ بَشَرًا رَّسُولاً ﴿94﴾</I>''' / و چيزى مردم را از ايمان آوردن بازنداشت آن گاه كه هدايت برايشان آمد جز اين كه گفتند آيا خدا بشرى را به سمت رسول مبعوث كرده است.(94)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>قُل لَّوْ كَانَ فِي الأَرْضِ مَلآئِكَةٌ يَمْشُونَ مُطْمَئِنِّينَ لَنَزَّلْنَا عَلَيْهِم مِّنَ السَّمَاء مَلَكًا رَّسُولاً ﴿95﴾</I>''' / بگو اگر در روى زمين فرشتگانى بودند كه با اطمينان راه مى رفتند البته بر آنان نيز فرشته اى را به عنوان پيامبر از آسمان نازل مى كرديم.(95)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>قُلْ كَفَى بِاللّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا ﴿96﴾</I>''' / بگو ميان من و شما گواه بودن خدا كافى است چرا كه او همواره به حال بندگانش آگاه بينا است.(96)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ مَن يَهْدِاللّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ وَ مَن يُضْلِلْ فَلَن تَجِدَ لَهُمْ أَوْلِيَاء مِن دُونِهِ وَ نَحْشُرُهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَى وُجُوهِهِمْ عُمْيًا وَ بُكْمًا وَ صُمًّا مَّأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ كُلَّمَا خَبَتْ زِدْنَاهُمْ سَعِيرًا ﴿97﴾</I>'''
| |
| − |
| |
| − | و هر كه را خدا هدايت كند او رهيافته است و هر كه را گمراه سازد در برابر او براى آنان هرگز دوستانى نيابى و [[روز قيامت]] آن ها را كور و لال و كر به روى چهره شان درافتاده برخواهيم انگيخت جايگاهشان [[دوزخ]] است هر بار كه آتش آن فرو نشيند شراره اى تازه برايشان مى افزاييم.(97)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>ذَلِكَ جَزَآؤُهُم بِأَنَّهُمْ كَفَرُواْ بِآيَاتِنَا وَ قَالُواْ أَئِذَا كُنَّا عِظَامًا وَ رُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا ﴿98﴾</I>''' / جزاى آن ها اين است چرا كه آيات ما را انكار كردند و گفتند آيا وقتى ما استخوان و خاك شديم باز در آفرينشى جديد برانگيخته خواهيم شد.(98)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>أَوَلَمْ يَرَوْاْ أَنَّ اللّهَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ قَادِرٌ عَلَى أَن يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ وَ جَعَلَ لَهُمْ أَجَلاً لاَّرَيْبَ فِيهِ فَأَبَى الظَّالِمُونَ إَلاَّ كُفُورًا ﴿99﴾</I>'''
| |
| − |
| |
| − | آيا ندانستند كه خدايى كه آسمان ها و زمين را آفريده تواناست كه مانند آنان را بيافريند و همان خداست كه برايشان زمانى مقرر فرموده كه در آن هيچ شكى نيست ولى ستمگران جز انكار چيزى را نپذيرفتند.(99)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>قُل لَّوْ أَنتُمْ تَمْلِكُونَ خَزَآئِنَ رَحْمَةِ رَبِّي إِذًا لَّأَمْسَكْتُمْ خَشْيَةَ الإِنفَاقِ وَ كَانَ الإنسَانُ قَتُورًا ﴿100﴾</I>''' / بگو اگر شما مالك گنجينه هاى رحمت پروردگارم بوديد باز هم از بيم خرج كردن قطعا امساك مى ورزيديد و انسان همواره بخيل است.(100)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى تِسْعَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ فَاسْأَلْ بَنِي إِسْرَائِيلَ إِذْ جَاءهُمْ فَقَالَ لَهُ فِرْعَونُ إِنِّي لَأَظُنُّكَ يَا مُوسَى مَسْحُورًا ﴿101﴾</I>''' / و در حقيقت ما به موسى نه نشانه آشكار داديم پس از فرزندان اسرائيل بپرس آن گاه كه نزد آنان آمد و فرعون به او گفت: اى موسى من جدا تو را افسون شده مى پندارم.(101)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>قَالَ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا أَنزَلَ هَؤُلاء إِلاَّ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ بَصَآئِرَ وَ إِنِّي لَأَظُنُّكَ يَا فِرْعَونُ مَثْبُورًا ﴿102﴾</I>''' / گفت: قطعا مى دانى كه اين نشانه ها را كه باعث بينش هاست جز پروردگار آسمان ها و زمين نازل نكرده است و راستى اى فرعون تو را تباه شده مى پندارم.(102)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>فَأَرَادَ أَن يَسْتَفِزَّهُم مِّنَ الأَرْضِ فَأَغْرَقْنَاهُ وَ مَن مَّعَهُ جَمِيعًا ﴿103﴾</I>''' / پس [[فرعون]] تصميم گرفت كه آنان را از سرزمين [[مصر]] بركند پس او و هر كه را با وى بود همه را غرق كرديم.(103)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ قُلْنَا مِن بَعْدِهِ لِبَنِي إِسْرَائِيلَ اسْكُنُواْ الأَرْضَ فَإِذَا جَاء وَعْدُ الآخِرَةِ جِئْنَا بِكُمْ لَفِيفًا ﴿104﴾</I>''' / و پس از او به فرزندان اسرائيل گفتيم در اين سرزمين ساكن شويد پس چون وعده آخرت فرا رسد شما را همه با هم محشور مى كنيم.(104)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ بِالْحَقِّ أَنزَلْنَاهُ وَ بِالْحَقِّ نَزَلَ وَ مَا أَرْسَلْنَاكَ إِلاَّ مُبَشِّرًا وَ نَذِيرًا ﴿105﴾</I>''' / و آن [[قرآن]] را به [[حق]] فرود آورديم و به حق فرود آمد و تو را جز بشارت دهنده و بيم رسان نفرستاديم.(105)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ قُرْآناً فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلَى مُكْثٍ وَ نَزَّلْنَاهُ تَنزِيلاً ﴿106﴾</I>''' / و قرآنى با عظمت را بخش بخش بر تو نازل كرديم تا آن را به آرامى به مردم بخوانى و آن را به تدريج نازل كرديم.(106)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>قُلْ آمِنُواْ بِهِ أَوْ لاَتُؤْمِنُواْ إِنَّ الَّذِينَ أُوتُواْ الْعِلْمَ مِن قَبْلِهِ إِذَا يُتْلَى عَلَيْهِمْ يَخِرُّونَ لِلأَذْقَانِ سُجَّدًا ﴿107﴾</I>''' / بگو چه به آن [[ايمان]] بياوريد يا نياوريد بى گمان كسانى كه پيش از نزول آن دانش يافته اند چون اين كتاب بر آنان خوانده شود سجده كنان به روى درمى افتند.(107)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ يَقُولُونَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِن كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولاً ﴿108﴾</I>''' / و مى گويند منزه است پروردگار ما كه وعده پروردگار ما قطعا انجام شدنى است.(108)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ يَخِرُّونَ لِلأَذْقَانِ يَبْكُونَ وَ يَزِيدُهُمْ خُشُوعًا ﴿109﴾</I>''' / و بر روى زمين مى افتند و مى گريند و بر فروتنى آن ها مى افزايد.(109)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>قُلِ ادْعُواْاللّهَ أَوِادْعُواْ الرَّحْمَنَ أَيًّامَّا تَدْعُواْ فَلَهُ الأَسْمَاء الْحُسْنَى وَلاَ تَجْهَرْ بِصَلاَتِكَ وَلاَ تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَيْنَ ذَلِكَ سَبِيلاً ﴿110﴾</I>'''
| |
| − |
| |
| − | بگو خدا را بخوانيد يا رحمان را بخوانيد هر كدام را بخوانيد براى او نام هاى نيكوتر است و نمازت را به آواز بلند مخوان و بسيار آهسته اش مكن و ميان اين و آن راهى ميانه جوى.(110)
| |
| − |
| |
| − | '''<I>وَ قُلِ الْحَمْدُلِلّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَم يَكُن لَّهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُن لَّهُ وَلِيٌّ مِّنَ الذُّلَّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيرًا ﴿111﴾</I>''' / و بگو ستايش خدايى را كه نه فرزندى گرفته و نه در جهاندارى شريكى دارد و نه خوار بوده كه نياز به دوستى داشته باشد و او را بسيار بزرگ شمار.(111)
| |
| − | [[رده:متن و ترجمه سوره های قرآن]]
| |
