آیه مجیء: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
 
آیه 22 [[سوره فجر]]/89 را «آیه مجىء» گفته‌اند:<ref> سیر اعلام النبلاء، ج‌ 18، ص‌ 474.</ref> در این آیه، «مجىء» (آمدن) در تعبیر «جاء ربّك» به طور مجازى به ساحت پروردگار نسبت داده شده و مقصود، آمدن فرمان خداوند براى رسیدگى به حساب بندگان است و [[فرشتگان]] صفوفى تشكیل داده‌اند و در انتظار صدور امر الهى هستند:
 
آیه 22 [[سوره فجر]]/89 را «آیه مجىء» گفته‌اند:<ref> سیر اعلام النبلاء، ج‌ 18، ص‌ 474.</ref> در این آیه، «مجىء» (آمدن) در تعبیر «جاء ربّك» به طور مجازى به ساحت پروردگار نسبت داده شده و مقصود، آمدن فرمان خداوند براى رسیدگى به حساب بندگان است و [[فرشتگان]] صفوفى تشكیل داده‌اند و در انتظار صدور امر الهى هستند:
{{قرآن در قاب|وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا َ |سوره=2|آیه= 1}}
+
{{قرآن در قاب|وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا َ |سوره=89|آیه=22}}
 
==پانویس ==
 
==پانویس ==
 
<references />
 
<references />

نسخهٔ ‏۵ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۰۹

آیه 22 سوره فجر/89 را «آیه مجىء» گفته‌اند:[۱] در این آیه، «مجىء» (آمدن) در تعبیر «جاء ربّك» به طور مجازى به ساحت پروردگار نسبت داده شده و مقصود، آمدن فرمان خداوند براى رسیدگى به حساب بندگان است و فرشتگان صفوفى تشكیل داده‌اند و در انتظار صدور امر الهى هستند:

مشاهده آیه در سوره

وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا َ

مشاهده آیه در سوره


پانویس

  1. سیر اعلام النبلاء، ج‌ 18، ص‌ 474.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 399