آيه كفّ: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(تعیین رده و ویرایش جزیی متن) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
| − | |||
به آیه 77 [[سوره نساء]]/4 «آیه كفّ» مى‌گویند.<ref> [[بحارالانوار]]، ج 19، ص 175.</ref> این آیه در شأن عبدالرحمن بن عوف زهرى، مقداد بن اسود كندى و قدامة بن مظعون جمحى و سعد بن ابى وقّاص نازل شده است. | به آیه 77 [[سوره نساء]]/4 «آیه كفّ» مى‌گویند.<ref> [[بحارالانوار]]، ج 19، ص 175.</ref> این آیه در شأن عبدالرحمن بن عوف زهرى، مقداد بن اسود كندى و قدامة بن مظعون جمحى و سعد بن ابى وقّاص نازل شده است. | ||
آنان پیش از هجرت، از سوى مشركان به شدت آزار مى‌شدند و نزد پیامبر صلى الله علیه و آله شكایت مى‌بردند و اجازه جنگ با مشركان و انتقام از آنان را مى‌خواستند؛ ولى [[رسول خدا]] صلی الله علیه مى‌فرمود: هنوز به جنگ مأمور نیستم؛ ولى پس از هجرت به مدینه هنگامى كه فرمان [[جنگ بدر]] صادر شد، اجراى این فرمان برایشان ناگوار آمد و این آیه در نكوهش آنان نازل شد: | آنان پیش از هجرت، از سوى مشركان به شدت آزار مى‌شدند و نزد پیامبر صلى الله علیه و آله شكایت مى‌بردند و اجازه جنگ با مشركان و انتقام از آنان را مى‌خواستند؛ ولى [[رسول خدا]] صلی الله علیه مى‌فرمود: هنوز به جنگ مأمور نیستم؛ ولى پس از هجرت به مدینه هنگامى كه فرمان [[جنگ بدر]] صادر شد، اجراى این فرمان برایشان ناگوار آمد و این آیه در نكوهش آنان نازل شد: | ||
| − | + | {{قرآن در قاب| أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّواْ أَيْدِيَكُمْ وَأَقِيمُواْ الصَّلاَةَ وَآتُواْ الزَّكَاةَ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُمْ يَخْشَوْنَ النَّاسَ كَخَشْيَةِ اللّهِ أَوْ أَشَدَّ خَشْيَةً وَقَالُواْ رَبَّنَا لِمَ كَتَبْتَ عَلَيْنَا الْقِتَالَ لَوْلا أَخَّرْتَنَا إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ قُلْ مَتَاعُ الدَّنْيَا قَلِيلٌ وَالآخِرَةُ خَيْرٌ لِّمَنِ اتَّقَى وَلاَ تُظْلَمُونَ فَتِيلاً |سوره=4|آیه=77}} | |
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| سطر ۱۵: | سطر ۱۳: | ||
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 396-397 | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 396-397 | ||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| + | [[رده:آیات سوره نساء]] | ||
نسخهٔ ۴ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۱۷
به آیه 77 سوره نساء/4 «آیه كفّ» مى‌گویند.[۱] این آیه در شأن عبدالرحمن بن عوف زهرى، مقداد بن اسود كندى و قدامة بن مظعون جمحى و سعد بن ابى وقّاص نازل شده است.
آنان پیش از هجرت، از سوى مشركان به شدت آزار مى‌شدند و نزد پیامبر صلى الله علیه و آله شكایت مى‌بردند و اجازه جنگ با مشركان و انتقام از آنان را مى‌خواستند؛ ولى رسول خدا صلی الله علیه مى‌فرمود: هنوز به جنگ مأمور نیستم؛ ولى پس از هجرت به مدینه هنگامى كه فرمان جنگ بدر صادر شد، اجراى این فرمان برایشان ناگوار آمد و این آیه در نكوهش آنان نازل شد:
پانویس
- ↑ بحارالانوار، ج 19، ص 175.
(2). التبیان، ج 3، ص 261؛ مجمع البیان، ج 3، ص 119.
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 396-397
