آیه سؤال: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(تعیین رده و ویرایش جزیی متن)
سطر ۱: سطر ۱:
===آیه سؤال===
 
 
 
آیه 43 [[سوره نحل]]/16 را كه به لزوم پرسش از اهل ذكر فرمان داده، «آیه سؤال» گفته‌اند:<ref> نهج الحق، ص‌ 210؛ كفایة‌الاصول، ص‌ 300.</ref>
 
آیه 43 [[سوره نحل]]/16 را كه به لزوم پرسش از اهل ذكر فرمان داده، «آیه سؤال» گفته‌اند:<ref> نهج الحق، ص‌ 210؛ كفایة‌الاصول، ص‌ 300.</ref>
  
'''''«فَسئَلُوا أَهلَ الذِّكرِ إِن كُنتُم لاَتَعلَمونَ».'''''
+
«{{متن قرآن|  فَاسْأَلُواْ أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لاَتَعْلَمُونَ ...}}».
 
 
 
شهرت این آیه به آیه سؤال، بیشتر در علم اصول مطرح است و از آن بر لزوم تقلید از فقیهان و نیز حجیت خبر واحد<ref> الفصول، اصفهانى، ص‌ 276.</ref> و حجیت فتوا<ref> كفایة الاصول، ص 300.</ref> استدلال كرده‌اند. در روایتى از [[امام باقر]] علیه‌السلام «اهل ذكر» بر امامان علیهم‌السلام تطبیق شده است.<ref> عیاشى، ج‌ 2، ص‌ 260؛ التبیان، ج‌ 6‌، ص‌ 384.</ref>
 
شهرت این آیه به آیه سؤال، بیشتر در علم اصول مطرح است و از آن بر لزوم تقلید از فقیهان و نیز حجیت خبر واحد<ref> الفصول، اصفهانى، ص‌ 276.</ref> و حجیت فتوا<ref> كفایة الاصول، ص 300.</ref> استدلال كرده‌اند. در روایتى از [[امام باقر]] علیه‌السلام «اهل ذكر» بر امامان علیهم‌السلام تطبیق شده است.<ref> عیاشى، ج‌ 2، ص‌ 260؛ التبیان، ج‌ 6‌، ص‌ 384.</ref>
  
سطر ۱۳: سطر ۱۰:
 
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 388
 
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 388
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 +
[[رده:آیات سوره نحل]]

نسخهٔ ‏۴ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۴:۳۷

آیه 43 سوره نحل/16 را كه به لزوم پرسش از اهل ذكر فرمان داده، «آیه سؤال» گفته‌اند:[۱]

« فَاسْأَلُواْ أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لاَتَعْلَمُونَ ...». شهرت این آیه به آیه سؤال، بیشتر در علم اصول مطرح است و از آن بر لزوم تقلید از فقیهان و نیز حجیت خبر واحد[۲] و حجیت فتوا[۳] استدلال كرده‌اند. در روایتى از امام باقر علیه‌السلام «اهل ذكر» بر امامان علیهم‌السلام تطبیق شده است.[۴]

پانویس

  1. نهج الحق، ص‌ 210؛ كفایة‌الاصول، ص‌ 300.
  2. الفصول، اصفهانى، ص‌ 276.
  3. كفایة الاصول، ص 300.
  4. عیاشى، ج‌ 2، ص‌ 260؛ التبیان، ج‌ 6‌، ص‌ 384.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 388