آیه خیریّت: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(تعیین رده و ویرایش جزیی متن) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
| − | |||
آیه 110 [[سوره آل عمران]] /3 را «آیه خیریّت» نامیده‌اند.<ref> الوسطیة فى القرآن الكریم، ص 85.</ref> | آیه 110 [[سوره آل عمران]] /3 را «آیه خیریّت» نامیده‌اند.<ref> الوسطیة فى القرآن الكریم، ص 85.</ref> | ||
مسلمانان در این آیه، بهترین امت معرفى شده‌اند؛ زیرا به معروف امر و از منكر نهى مى‌كنند و به خدا [[ایمان]] دارند؛ البته این خیر بودن تا زمانى است كه این دو وظیفه مهم در جامعه اسلامى اقامه شود: | مسلمانان در این آیه، بهترین امت معرفى شده‌اند؛ زیرا به معروف امر و از منكر نهى مى‌كنند و به خدا [[ایمان]] دارند؛ البته این خیر بودن تا زمانى است كه این دو وظیفه مهم در جامعه اسلامى اقامه شود: | ||
| − | + | «{{متن قرآن| كُنتم خَيرَ أُمّة أُخرِجَت لِلنّاسِ تَأمُرونَ بِالمَعروفِ و تَنهَونَ عَنِ‌المُنكَرِ و تُؤمِنونَ بِاللّه...}}». | |
در سبب نزول این آیه گفته‌اند: دو تن از دانشمندان یهود، خود و دینشان را از مسلمانان و [[اسلام]] بهتر دانستند كه خداوند، این آیه را فرو فرستاد و مسلمانان را بهترین امت معرفى كرد.<ref> روض الجنان، ج 5، ص 7.</ref> | در سبب نزول این آیه گفته‌اند: دو تن از دانشمندان یهود، خود و دینشان را از مسلمانان و [[اسلام]] بهتر دانستند كه خداوند، این آیه را فرو فرستاد و مسلمانان را بهترین امت معرفى كرد.<ref> روض الجنان، ج 5، ص 7.</ref> | ||
| سطر ۱۵: | سطر ۱۳: | ||
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 383 | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 383 | ||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| + | [[رده:آيات سوره آل عمران]] | ||
نسخهٔ ۲ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۱:۲۹
آیه 110 سوره آل عمران /3 را «آیه خیریّت» نامیده‌اند.[۱]
مسلمانان در این آیه، بهترین امت معرفى شده‌اند؛ زیرا به معروف امر و از منكر نهى مى‌كنند و به خدا ایمان دارند؛ البته این خیر بودن تا زمانى است كه این دو وظیفه مهم در جامعه اسلامى اقامه شود:
« كُنتم خَيرَ أُمّة أُخرِجَت لِلنّاسِ تَأمُرونَ بِالمَعروفِ و تَنهَونَ عَنِ‌المُنكَرِ و تُؤمِنونَ بِاللّه...».
در سبب نزول این آیه گفته‌اند: دو تن از دانشمندان یهود، خود و دینشان را از مسلمانان و اسلام بهتر دانستند كه خداوند، این آیه را فرو فرستاد و مسلمانان را بهترین امت معرفى كرد.[۲]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 383
