آیه اذُن واعیه: تفاوت بین نسخه‌ها
(تعیین رده) |
|||
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
«اذن واعیه» به معناى گوش شنوا و فراگیرنده، عنوانى است كه براى آیه 12 [[سوره حاقه]]/ 69 قرار داده شده است.<ref> نهج الحق، ص 183؛ [[بحارالانوار]]، ج 35، ص 326.</ref> | «اذن واعیه» به معناى گوش شنوا و فراگیرنده، عنوانى است كه براى آیه 12 [[سوره حاقه]]/ 69 قرار داده شده است.<ref> نهج الحق، ص 183؛ [[بحارالانوار]]، ج 35، ص 326.</ref> | ||
| − | + | ||
| + | {{قرآن در قاب|لِنَجعَلهَا لَكُم تَذكِرةً و تَعَيها أذنٌ وعِية|سوره=27|آیه=62}} | ||
آیات پیشین به نابودى قوم [[حضرت نوح|نوح]] و رهایى گروندگان به نوح اشاره دارد و در این آیه مى گوید: این نابودى و نجات را وسیله عبرت و تذكرى براى شما قرار دادیم تا «گوش هاى شنوا» آن را دریابد و بفهمد. | آیات پیشین به نابودى قوم [[حضرت نوح|نوح]] و رهایى گروندگان به نوح اشاره دارد و در این آیه مى گوید: این نابودى و نجات را وسیله عبرت و تذكرى براى شما قرار دادیم تا «گوش هاى شنوا» آن را دریابد و بفهمد. | ||
| سطر ۱۸: | سطر ۱۹: | ||
آیه اذُن | آیه اذُن | ||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| + | [[رده:آیات سوره حاقه]] | ||
نسخهٔ ۱ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۲:۳۰
آیه اذُن واعیه
«اذن واعیه» به معناى گوش شنوا و فراگیرنده، عنوانى است كه براى آیه 12 سوره حاقه/ 69 قرار داده شده است.[۱]
آیات پیشین به نابودى قوم نوح و رهایى گروندگان به نوح اشاره دارد و در این آیه مى گوید: این نابودى و نجات را وسیله عبرت و تذكرى براى شما قرار دادیم تا «گوش هاى شنوا» آن را دریابد و بفهمد.
مفسران شیعه و سنى، در ذیل این آیه گفته اند: حضرت رسول صلى الله علیه و آله پس از نزول این آیه، خطاب به امام على علیه‌السلام فرمود: اى على! از خدا خواسته ام كه گوش تو را «واعیه» (شنوا) گرداند و على علیه‌السلام گفت: پس از آن، هرگز چیزى را فراموش نكردم.[۲]
بر پایه روایتى دیگر، پیغمبر صلى الله علیه و آله به على علیه‌السلام فرمود: خداوند به من فرمان داد كه تو را به خود نزدیك كنم و دور نسازم و آموزشت دهم تا آن را حفظ كنى و بر خدا است كه آنچه را مى شنوى، حفظ نمایى؛ آنگاه این آیه نازل شد.[۳]
پانویس
- ↑ نهج الحق، ص 183؛ بحارالانوار، ج 35، ص 326.
- ↑ جامع البیان، مج 14، ج 29، ص 69؛ الدرالمنثور، ج 8، ص 267.
- ↑ اسباب النزول، واحدى، ص 379؛ مجمع البیان، ج 10، ص 519.
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 368 آیه اذُن
