مسجد بلال: تفاوت بین نسخهها
سطر ۸: | سطر ۸: | ||
|عرض="56.7'25°21 | |عرض="56.7'25°21 | ||
|گوگل مپ=https://www.google.com/maps/place/Bilal+bin+Rabah+Mosque/@21.4242782,39.8575723,13z/data=!4m8!1m2!2m1!1z2YXYs9is2K8g2KjZhNin2YQg2YXaqdmH!3m4!1s0x15c21b0d15a9a163:0x63883dc6ffccab73!8m2!3d21.4283025!4d39.7844003?hl=fa | |گوگل مپ=https://www.google.com/maps/place/Bilal+bin+Rabah+Mosque/@21.4242782,39.8575723,13z/data=!4m8!1m2!2m1!1z2YXYs9is2K8g2KjZhNin2YQg2YXaqdmH!3m4!1s0x15c21b0d15a9a163:0x63883dc6ffccab73!8m2!3d21.4283025!4d39.7844003?hl=fa | ||
− | + | }} | |
مسجدى منسوب به بلال و بر فراز كوه ابوقبيس بوده كه مساحتى حدود يكصد متر مربع داشته است. اين مسجد در طرحهاى جديد توسعه و بناى كاخهايى كه براى ميهمانان دولت سعودى بر فراز كوه ابوقبيس ساخته شده، تخريب گرديد و اكنون اثرى از آن برجاى نمانده و البته تصوير آن موجود است. | مسجدى منسوب به بلال و بر فراز كوه ابوقبيس بوده كه مساحتى حدود يكصد متر مربع داشته است. اين مسجد در طرحهاى جديد توسعه و بناى كاخهايى كه براى ميهمانان دولت سعودى بر فراز كوه ابوقبيس ساخته شده، تخريب گرديد و اكنون اثرى از آن برجاى نمانده و البته تصوير آن موجود است. | ||
نسخهٔ ۲۲ آوریل ۲۰۱۹، ساعت ۰۴:۱۵
300px | |
کشور |
عربستان |
شهر |
مکه |
| |
مشاهده در نقشه |
مسجدى منسوب به بلال و بر فراز كوه ابوقبيس بوده كه مساحتى حدود يكصد متر مربع داشته است. اين مسجد در طرحهاى جديد توسعه و بناى كاخهايى كه براى ميهمانان دولت سعودى بر فراز كوه ابوقبيس ساخته شده، تخريب گرديد و اكنون اثرى از آن برجاى نمانده و البته تصوير آن موجود است.
بلال بن رَباح، از نخستين گروندگان به اسلام بود. او شكنجههاى سخت از سوى مشركان ديد؛ اما مقاومت كرد و با فرياد «احَدٌ، احَد» خود آنها را آزار داد. وى پس از فتح مكه، بر بام كعبه ايستاد و بانگ اذان برداشت. برخى هم گفتهاند كه روى كوه ابوقبيس اذان گفته و محل اذان وى مسجد شده است. چنين به نظر مىرسد كه بعدها كسى به ياد و نام بلال اين مسجد را بر فراز ابوقبيس ساخته است.
فاكهى در قرن سوم از مسجد ابراهيم كه بر فراز كوه ابوقبيس بوده، ياد كرده است؛ جايى كه ابراهيم در آن نقطه ايستاد و نداى حج سر داد.[۱]
پانویس
- ↑ فاكهى، اخبار مكه، ج4، ص16. وى مىافزايد: برخى هم گفتهاند كه اين مسجد، به نام ابراهيم قبيسى بوده است كه بعدها به خطا به حضرت ابراهيم نسبت داده شده است! همان، ص17.
منبع
رسول جعفریان، آثار اسلامى مكه و مدينه، نشر مشعر، تهران، 1386، ص 126.