ملا عبد الله شوشتری: تفاوت بین نسخه‌ها
(اضافه کردن رده) |
(اصلاح الگو) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | { | + | {{الگو:عدم احراز اعتبار منبع}} |
| + | '''منبع:پایگاه شعائر''' | ||
شهيد بخـارا | شهيد بخـارا | ||
| سطر ۵: | سطر ۶: | ||
شهاب الدين؛ عقاب: عبد الله بن محمود معروف به ملا عبد الله شوشتری خراسانی از بزرگان علمای مذهب در قرن دهم هجری است که اغلب او را شهيد ثالثش می خوانند مولا عالمی فاضل و متکلمی ناطق و زبان آور بود. او جامع علوم عقلی و نقلی گرديد در شوشتر متولد شد. ايام جوانی را در زادگاه خود و در شيراز به کسب علوم مختلف پرداخت و سپس وارد عراق گرديد و از حضور علمای عراق و جبل عامل در عتبات بهره کافی برد. وی فقيهی بزرگ و دانشمندی خوش اخلاق بود و از مجلس او فضلا محفوظ بودند بعد از مراجعت از عراق سالها در مشهد علی بن موسی عليه السلام به تدريس و ترويج مشغول بود و مورد توجه خاص و عام قرار گرفت چنانچه تاريخ نشان می دهد در زمان صفويه ازبکها به خراسان حمله بردند (997) و ضمن غارت اموال مردم عده زيادی از افراد بی گناه را کشتند و به صغير و کبير و پناهندگان به حرم فرزند موسی بن جعفر نيز رحمی ننمودند اين هجوم وحشی به دستور عبدالله خان ازبک و به وسيله فرزند ناخلف او به سال مذکور در خراسان صورت گرفت ضمن کشتارهای مردم شهيد بخارا را نيز به عنوان رئيس روافض از مشهد به بخارا نزد عبدالله خان فرستادند در بخارا علمای مذاهب مخصوصا حنفيها با علامه شوشتری به بحث و مذاکرات علمی نشستند و او را دريائی از علوم مختلف ديدند او ضمن مباحثات از طريق نيکو و با توجه به حفظ جانش از تقيه غافل نبود تا آنکه روزی در جلسه ای با حضور عبدالله و امرا و علما و بحث مذهبی به درازا کشيد و ضمن مباحثه با دلايل متقن و با استفاده از آيات و احاديث و به نيروی ادله کافی آنها را محکوم ساخت. بروزهای بعد بعضی از متعصبين لجوج به عبدالله خان و امراء و با حضور علما گفتند: شما که به حقانيت مذهب خويش شکی نداريد بهتر آن است که قبل از نفوذ عقايدش او را از بين ببريد و بدين گونه بحثها نيز خاتمه دهيد اکثرا اين پيشنهاد را پذيرفتند با کمال تأسف او را به ميدان بخارا به ضرب شمشير شهيدش نموده و جسد او را هلهله کنان به آتش کشيدند و خاکسترش را به باد دادند. بيننده عزيز هر چند اين ترجمه و شرح احوال اينگونه علمای شهيد باعث تأسف و ملال و هم دال بر اختلافات قرون قبلی است ولی اولا اين جزوه در ترجمه علما پيش می رود و نمی تواند از ذکر اينگونه شخصيتهای بزرگ (چون شهيد ثانيها) صرف نظر کند و ثانياً مکتب شيعه مکتبی است که به شهادت تاريخ در طول قرون متمادی از سال چهل هجری (19 رمضان) تا به امروز مرتبا نهال تشيع را به خونهای متعدد و بی شمار آب داده و می دهد شهداء الفضيله علامه امينی که در شرح حال علمای شهيد به رشته تحرير رفته می نويسد: یکی از شهدای حمله ازبکها (997) فاضل ارجمند دانشمند پرهيزکار مرحوم شيخ فضل الله خراسانی بود علامه اضافه می کند که اين شخصيت یکی از بهترين دانشمندان مکتب ما در قرن دهم بود که او و امثال او را مظلومانه در اين هجوم وحشيانه از بوستان باغ رسالت به درجه رفيعه شهادت رسانيدند. روان آنها شادتر باد. | شهاب الدين؛ عقاب: عبد الله بن محمود معروف به ملا عبد الله شوشتری خراسانی از بزرگان علمای مذهب در قرن دهم هجری است که اغلب او را شهيد ثالثش می خوانند مولا عالمی فاضل و متکلمی ناطق و زبان آور بود. او جامع علوم عقلی و نقلی گرديد در شوشتر متولد شد. ايام جوانی را در زادگاه خود و در شيراز به کسب علوم مختلف پرداخت و سپس وارد عراق گرديد و از حضور علمای عراق و جبل عامل در عتبات بهره کافی برد. وی فقيهی بزرگ و دانشمندی خوش اخلاق بود و از مجلس او فضلا محفوظ بودند بعد از مراجعت از عراق سالها در مشهد علی بن موسی عليه السلام به تدريس و ترويج مشغول بود و مورد توجه خاص و عام قرار گرفت چنانچه تاريخ نشان می دهد در زمان صفويه ازبکها به خراسان حمله بردند (997) و ضمن غارت اموال مردم عده زيادی از افراد بی گناه را کشتند و به صغير و کبير و پناهندگان به حرم فرزند موسی بن جعفر نيز رحمی ننمودند اين هجوم وحشی به دستور عبدالله خان ازبک و به وسيله فرزند ناخلف او به سال مذکور در خراسان صورت گرفت ضمن کشتارهای مردم شهيد بخارا را نيز به عنوان رئيس روافض از مشهد به بخارا نزد عبدالله خان فرستادند در بخارا علمای مذاهب مخصوصا حنفيها با علامه شوشتری به بحث و مذاکرات علمی نشستند و او را دريائی از علوم مختلف ديدند او ضمن مباحثات از طريق نيکو و با توجه به حفظ جانش از تقيه غافل نبود تا آنکه روزی در جلسه ای با حضور عبدالله و امرا و علما و بحث مذهبی به درازا کشيد و ضمن مباحثه با دلايل متقن و با استفاده از آيات و احاديث و به نيروی ادله کافی آنها را محکوم ساخت. بروزهای بعد بعضی از متعصبين لجوج به عبدالله خان و امراء و با حضور علما گفتند: شما که به حقانيت مذهب خويش شکی نداريد بهتر آن است که قبل از نفوذ عقايدش او را از بين ببريد و بدين گونه بحثها نيز خاتمه دهيد اکثرا اين پيشنهاد را پذيرفتند با کمال تأسف او را به ميدان بخارا به ضرب شمشير شهيدش نموده و جسد او را هلهله کنان به آتش کشيدند و خاکسترش را به باد دادند. بيننده عزيز هر چند اين ترجمه و شرح احوال اينگونه علمای شهيد باعث تأسف و ملال و هم دال بر اختلافات قرون قبلی است ولی اولا اين جزوه در ترجمه علما پيش می رود و نمی تواند از ذکر اينگونه شخصيتهای بزرگ (چون شهيد ثانيها) صرف نظر کند و ثانياً مکتب شيعه مکتبی است که به شهادت تاريخ در طول قرون متمادی از سال چهل هجری (19 رمضان) تا به امروز مرتبا نهال تشيع را به خونهای متعدد و بی شمار آب داده و می دهد شهداء الفضيله علامه امينی که در شرح حال علمای شهيد به رشته تحرير رفته می نويسد: یکی از شهدای حمله ازبکها (997) فاضل ارجمند دانشمند پرهيزکار مرحوم شيخ فضل الله خراسانی بود علامه اضافه می کند که اين شخصيت یکی از بهترين دانشمندان مکتب ما در قرن دهم بود که او و امثال او را مظلومانه در اين هجوم وحشيانه از بوستان باغ رسالت به درجه رفيعه شهادت رسانيدند. روان آنها شادتر باد. | ||
| − | + | ||
[[رده: علمای قرن دهم]] | [[رده: علمای قرن دهم]] | ||
نسخهٔ ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۴:۱۳
| منبع | توضیح برای مشارکت کنندگان |
|---|---|
| احتمالا یک منبع الکترونیکی
اعتبار منبع محرز نشده است! |
منبع این نوشتار با توجه به مشخصات ذکر شده برای آن یک منبع صرفا الکترونیکی در یک {{{ماخذ}}} است که نهاد یا موسسه تولید کننده آن نامشخص است یا در فهرست مراکز معتبر تولید کننده محتوای دیجتال اسلامی قرار ندارد.
برای جلوگیری از حذف صفحه در صفحه بحث این مقاله اثبات کنید که یک مرکز معتبر تولید کننده این محتواست یا آن را با نوشته خودتان یا منبعی مطمئن تر جایگزین کنید. |
منبع:پایگاه شعائر
شهيد بخـارا
شهاب الدين؛ عقاب: عبد الله بن محمود معروف به ملا عبد الله شوشتری خراسانی از بزرگان علمای مذهب در قرن دهم هجری است که اغلب او را شهيد ثالثش می خوانند مولا عالمی فاضل و متکلمی ناطق و زبان آور بود. او جامع علوم عقلی و نقلی گرديد در شوشتر متولد شد. ايام جوانی را در زادگاه خود و در شيراز به کسب علوم مختلف پرداخت و سپس وارد عراق گرديد و از حضور علمای عراق و جبل عامل در عتبات بهره کافی برد. وی فقيهی بزرگ و دانشمندی خوش اخلاق بود و از مجلس او فضلا محفوظ بودند بعد از مراجعت از عراق سالها در مشهد علی بن موسی عليه السلام به تدريس و ترويج مشغول بود و مورد توجه خاص و عام قرار گرفت چنانچه تاريخ نشان می دهد در زمان صفويه ازبکها به خراسان حمله بردند (997) و ضمن غارت اموال مردم عده زيادی از افراد بی گناه را کشتند و به صغير و کبير و پناهندگان به حرم فرزند موسی بن جعفر نيز رحمی ننمودند اين هجوم وحشی به دستور عبدالله خان ازبک و به وسيله فرزند ناخلف او به سال مذکور در خراسان صورت گرفت ضمن کشتارهای مردم شهيد بخارا را نيز به عنوان رئيس روافض از مشهد به بخارا نزد عبدالله خان فرستادند در بخارا علمای مذاهب مخصوصا حنفيها با علامه شوشتری به بحث و مذاکرات علمی نشستند و او را دريائی از علوم مختلف ديدند او ضمن مباحثات از طريق نيکو و با توجه به حفظ جانش از تقيه غافل نبود تا آنکه روزی در جلسه ای با حضور عبدالله و امرا و علما و بحث مذهبی به درازا کشيد و ضمن مباحثه با دلايل متقن و با استفاده از آيات و احاديث و به نيروی ادله کافی آنها را محکوم ساخت. بروزهای بعد بعضی از متعصبين لجوج به عبدالله خان و امراء و با حضور علما گفتند: شما که به حقانيت مذهب خويش شکی نداريد بهتر آن است که قبل از نفوذ عقايدش او را از بين ببريد و بدين گونه بحثها نيز خاتمه دهيد اکثرا اين پيشنهاد را پذيرفتند با کمال تأسف او را به ميدان بخارا به ضرب شمشير شهيدش نموده و جسد او را هلهله کنان به آتش کشيدند و خاکسترش را به باد دادند. بيننده عزيز هر چند اين ترجمه و شرح احوال اينگونه علمای شهيد باعث تأسف و ملال و هم دال بر اختلافات قرون قبلی است ولی اولا اين جزوه در ترجمه علما پيش می رود و نمی تواند از ذکر اينگونه شخصيتهای بزرگ (چون شهيد ثانيها) صرف نظر کند و ثانياً مکتب شيعه مکتبی است که به شهادت تاريخ در طول قرون متمادی از سال چهل هجری (19 رمضان) تا به امروز مرتبا نهال تشيع را به خونهای متعدد و بی شمار آب داده و می دهد شهداء الفضيله علامه امينی که در شرح حال علمای شهيد به رشته تحرير رفته می نويسد: یکی از شهدای حمله ازبکها (997) فاضل ارجمند دانشمند پرهيزکار مرحوم شيخ فضل الله خراسانی بود علامه اضافه می کند که اين شخصيت یکی از بهترين دانشمندان مکتب ما در قرن دهم بود که او و امثال او را مظلومانه در اين هجوم وحشيانه از بوستان باغ رسالت به درجه رفيعه شهادت رسانيدند. روان آنها شادتر باد.
