جبايه‌‌‌‌: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(تعیین رده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''''جمع‌آورى مالیات.'''''
+
{{مدخل دائره المعارف|[[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]}}
 +
 
 +
'''جمع‌آورى مالیات.'''
  
 
به گردآورنده مالیات، اعم از [[زكات]]، خراج، جزیه و مانند آن‌ها «جابى»، «عامل» و «ساعى» گویند. از این عنوان در باب زكات و تجارت سخن گفته‌اند.  
 
به گردآورنده مالیات، اعم از [[زكات]]، خراج، جزیه و مانند آن‌ها «جابى»، «عامل» و «ساعى» گویند. از این عنوان در باب زكات و تجارت سخن گفته‌اند.  
سطر ۷: سطر ۹:
 
قبول منصب جبایت، از جانب حاكم عادل یا نایب او جایز است و از جانب حاكم جائر در صورتى كه پذیرش آن مستلزم ارتكاب حرامى گردد، جایز نیست. در غیر این صورت جواز آن محل بحث است.<ref> جواهرالكلام ج 5، ص 417-424؛ المعالم الزلفىٰ/ 114. </ref>  
 
قبول منصب جبایت، از جانب حاكم عادل یا نایب او جایز است و از جانب حاكم جائر در صورتى كه پذیرش آن مستلزم ارتكاب حرامى گردد، جایز نیست. در غیر این صورت جواز آن محل بحث است.<ref> جواهرالكلام ج 5، ص 417-424؛ المعالم الزلفىٰ/ 114. </ref>  
  
==پانویس ==
+
==پانویس==
<references />
+
<references/>
  
 
==منابع==
 
==منابع==
 +
جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد ‌3، ص 45.
  
جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد ‌3، ص 45
 
 
[[رده:اصطلاحات فقهی]]
 
[[رده:اصطلاحات فقهی]]
 
[[رده:احکام اقتصادی]]
 
[[رده:احکام اقتصادی]]

نسخهٔ ‏۳۱ اکتبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۳۷

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


جمع‌آورى مالیات.

به گردآورنده مالیات، اعم از زكات، خراج، جزیه و مانند آن‌ها «جابى»، «عامل» و «ساعى» گویند. از این عنوان در باب زكات و تجارت سخن گفته‌اند.

از وظایف امام یا نایب او در زمان بسط ید، نصب فردى براى جمع‌آورى مالیات است. بر كسى كه مالیات بر عهده دارد، پرداخت آن به جابى در صورت مطالبه وى واجب است.[۱]

قبول منصب جبایت، از جانب حاكم عادل یا نایب او جایز است و از جانب حاكم جائر در صورتى كه پذیرش آن مستلزم ارتكاب حرامى گردد، جایز نیست. در غیر این صورت جواز آن محل بحث است.[۲]

پانویس

  1. مجمع البحرین، واژه «جبن».
  2. جواهرالكلام ج 5، ص 417-424؛ المعالم الزلفىٰ/ 114.

منابع

جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد ‌3، ص 45.