ممتازالعلماء: تفاوت بین نسخه‌ها
(اضافه کردن رده) |
(اصلاح الگو) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | { | + | {{الگو:منبع الکترونیکی پایگاه معتبر}} |
| − | |||
| − | |||
سيد محمد تقی فرزند علامه سيد حسين فرزند سيد دلدار معروف به ممتاز العلما یکی از علما و مشاهير بزرگ شيعه در کشور هندوستان بود. ممتاز العلما در علوم عقلی و نقلی مهارت داشت. او فقيهی زاهد و حکيمی بارع بود. ابتدا در نزد والد معظم خويش (که ذکرش به شماره 153 آمد) و اعمام و بنی اعمام سطوح فقهی و مقدمات علوم را به پايان برد و سپس چند سالی در نجف اشرف از اساتيد متعدد به خصوص صاحب جواهر برخوردار گشت و از آن جناب به اخذ اجازه اجتهاد نائل آمد. و خود در عراق و هندوستان در تعداد مدرسين بزرگ و مروجين به شمار آمد. | سيد محمد تقی فرزند علامه سيد حسين فرزند سيد دلدار معروف به ممتاز العلما یکی از علما و مشاهير بزرگ شيعه در کشور هندوستان بود. ممتاز العلما در علوم عقلی و نقلی مهارت داشت. او فقيهی زاهد و حکيمی بارع بود. ابتدا در نزد والد معظم خويش (که ذکرش به شماره 153 آمد) و اعمام و بنی اعمام سطوح فقهی و مقدمات علوم را به پايان برد و سپس چند سالی در نجف اشرف از اساتيد متعدد به خصوص صاحب جواهر برخوردار گشت و از آن جناب به اخذ اجازه اجتهاد نائل آمد. و خود در عراق و هندوستان در تعداد مدرسين بزرگ و مروجين به شمار آمد. | ||
| سطر ۱۱: | سطر ۹: | ||
مرحوم مدرس تبريزی در ريحانة الادب می نويسد: سيد محمد ابراهيم فرزند سيد محمد تقی معروف به سيد العلما یکی از اعلام معروف و مشاهير سادات هندوستان در اواخر قرن سيزدهم هجری بوده که وی نيز مانند پدرش در علوم نقلی و عقلی مهارت کافی به دست آورد و آثاری مانند: بضاعة مزجاة، نور الابصار، در و یاقوت، لمعه ناصريه وکتاب امل و آرزو را در علم کلام و فقه و تفسير از خويش به یادگار گذاشت. معظم له در اوايل قرن چهاردهم وفات نمود. | مرحوم مدرس تبريزی در ريحانة الادب می نويسد: سيد محمد ابراهيم فرزند سيد محمد تقی معروف به سيد العلما یکی از اعلام معروف و مشاهير سادات هندوستان در اواخر قرن سيزدهم هجری بوده که وی نيز مانند پدرش در علوم نقلی و عقلی مهارت کافی به دست آورد و آثاری مانند: بضاعة مزجاة، نور الابصار، در و یاقوت، لمعه ناصريه وکتاب امل و آرزو را در علم کلام و فقه و تفسير از خويش به یادگار گذاشت. معظم له در اوايل قرن چهاردهم وفات نمود. | ||
| − | منبع | + | == منبع == |
| + | سایت شعائر | ||
[[رده:علمای قرن سیزدهم]] | [[رده:علمای قرن سیزدهم]] | ||
[[رده:علمای قرن چهاردهم]] | [[رده:علمای قرن چهاردهم]] | ||
نسخهٔ ۶ اکتبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۶:۴۹
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
سيد محمد تقی فرزند علامه سيد حسين فرزند سيد دلدار معروف به ممتاز العلما یکی از علما و مشاهير بزرگ شيعه در کشور هندوستان بود. ممتاز العلما در علوم عقلی و نقلی مهارت داشت. او فقيهی زاهد و حکيمی بارع بود. ابتدا در نزد والد معظم خويش (که ذکرش به شماره 153 آمد) و اعمام و بنی اعمام سطوح فقهی و مقدمات علوم را به پايان برد و سپس چند سالی در نجف اشرف از اساتيد متعدد به خصوص صاحب جواهر برخوردار گشت و از آن جناب به اخذ اجازه اجتهاد نائل آمد. و خود در عراق و هندوستان در تعداد مدرسين بزرگ و مروجين به شمار آمد.
ممتاز العلما بيشتر سنوات عمرش در هندوستان (لکهنو) سپری شد. او علاقه مفرطی به جمع آوری کتابهای مختلف علمی و دينی داشت و با همکاری علما و خويشان دانش دوست خود کتابخانه معظمی در کشور پهناور هند تأسيس نمود و کتابهای بی شماری بدان گرد کرد و خود نيز آثار مهمی به رشته تحرير برد که از آن جمله است:
ارشاد المبتدين، ارشاد المؤمنين، حديقة الواعظين، غوث الائذين، منتخب الآثار، منهج الطاعات، ینابيع الانوار، هدايت الآثار، نخبه و غيره... اين سيد عالی مقام پس از عمری خدمات گوناگون به شيعيان و مسلمانان هندوستان سرانجام در اواسط ماه رمضان 1289 وفات نمود و فرزندش سيد محمد ابراهيم معروف به شمس العلما به جنازۀ پدر نماز خواند و با احترام در حسينيه معروف لکهنو جنب علما مدفون گشت.
مرحوم مدرس تبريزی در ريحانة الادب می نويسد: سيد محمد ابراهيم فرزند سيد محمد تقی معروف به سيد العلما یکی از اعلام معروف و مشاهير سادات هندوستان در اواخر قرن سيزدهم هجری بوده که وی نيز مانند پدرش در علوم نقلی و عقلی مهارت کافی به دست آورد و آثاری مانند: بضاعة مزجاة، نور الابصار، در و یاقوت، لمعه ناصريه وکتاب امل و آرزو را در علم کلام و فقه و تفسير از خويش به یادگار گذاشت. معظم له در اوايل قرن چهاردهم وفات نمود.
منبع
سایت شعائر
