آیه خلق: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(تعیین رده و ویرایش جزیی متن)
سطر ۱: سطر ۱:
===آیه خَلق===
 
 
 
آیه 164 [[سوره بقره]]/ 2 كه آفرینش آسمان‌ها و زمین و آمد و شد شب و روز را... نشانه‌هاى الهى دانسته، «آیه خلق» نام گرفته است:<ref> الذریعه، ج‌ 4، ص‌ 327.</ref>
 
آیه 164 [[سوره بقره]]/ 2 كه آفرینش آسمان‌ها و زمین و آمد و شد شب و روز را... نشانه‌هاى الهى دانسته، «آیه خلق» نام گرفته است:<ref> الذریعه، ج‌ 4، ص‌ 327.</ref>
  
'''''«إِنَّ فِى خَلقِ السَّموتِ وَالأَرضِ و... لاََیَت لِقَوم یَعقِلون».'''''
+
{{قرآن در قاب|إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَالْفُلْكِ الَّتِي تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِمَا يَنفَعُ النَّاسَ وَمَا أَنزَلَ اللَّـهُ مِنَ السَّمَاءِ مِن مَّاءٍ فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِيهَا مِن كُلِّ دَابَّةٍ وَتَصْرِيفِ الرِّيَاحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ |سوره=2|آیه=164}}
 
 
 
در شأن نزول این آیه آمده كه چون خداوند در آیه پیشین فرمود: خداى شما یكى است: «وَ إِلهُكُم إِلهٌ وحِدٌ»، مشركان گفتند: چگونه براى این همه مردم یك خدا بس است و خداوند این آیه را فرو فرستاد.<ref> روض الجنان، ج‌ 2، ص‌ 267.</ref>
 
در شأن نزول این آیه آمده كه چون خداوند در آیه پیشین فرمود: خداى شما یكى است: «وَ إِلهُكُم إِلهٌ وحِدٌ»، مشركان گفتند: چگونه براى این همه مردم یك خدا بس است و خداوند این آیه را فرو فرستاد.<ref> روض الجنان، ج‌ 2، ص‌ 267.</ref>
  
سطر ۱۳: سطر ۱۰:
 
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 381
 
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 381
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 +
[[رده:آیات سوره بقره]]

نسخهٔ ‏۲ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۱:۳۱

آیه 164 سوره بقره/ 2 كه آفرینش آسمان‌ها و زمین و آمد و شد شب و روز را... نشانه‌هاى الهى دانسته، «آیه خلق» نام گرفته است:[۱]

مشاهده آیه در سوره

إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَالْفُلْكِ الَّتِي تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِمَا يَنفَعُ النَّاسَ وَمَا أَنزَلَ اللَّـهُ مِنَ السَّمَاءِ مِن مَّاءٍ فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِيهَا مِن كُلِّ دَابَّةٍ وَتَصْرِيفِ الرِّيَاحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ

مشاهده آیه در سوره


در شأن نزول این آیه آمده كه چون خداوند در آیه پیشین فرمود: خداى شما یكى است: «وَ إِلهُكُم إِلهٌ وحِدٌ»، مشركان گفتند: چگونه براى این همه مردم یك خدا بس است و خداوند این آیه را فرو فرستاد.[۲]

پانویس

  1. الذریعه، ج‌ 4، ص‌ 327.
  2. روض الجنان، ج‌ 2، ص‌ 267.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 381