آیه وصیت: تفاوت بین نسخه‌ها
جز |
(تعیین رده و ویرایش جزیی متن) |
||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۳: | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
| − | + | ==منابع== | |
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 406 | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 406 | ||
| + | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| + | [[رده:آیات الاحکام]] | ||
نسخهٔ ۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۶:۲۶
آیه وصیت
به آیه 106 سوره مائده/5 «آیه وصیّت» مى‌گویند؛[۱] زیرا بر لزوم وصیت كردن مؤمنان هنگام مرگ با شرایط ویژه‌اى فرمان داده است: «یأَیُّهَا الَّذینَ ءَامَنوا شَهدةُ بَینِكُم إِذا حَضَر أَحَدَكُم المَوتُ حِینَ الوَصیّةِ...».
(ابوجعفر در شأن نزول این آیه گوید): سه نفر تاجر (دو مسیحى به نام تمیم بن اوس دارى و برادرش عدى و یك مسلمان به نام ابن ابى ماریه) به عزم تجارت از مدینه عازم شام شدند. در میانه راه، ابن ابى ماریه مریض شد.
او وصیت نامه‌اى نوشت و در میان وسایل خود پنهان ساخت؛ سپس به آنان وصیت كرد و مال خود را به ایشان تحویل داد تا به اهل و عیالش برسانند. آن دو مسیحى، وسایل ارزشمند او را برداشتند و بقیه را به ورثه‌اش دادند. هنگامى كه ورثه به نامه دست یافتند، موضوع را با آن دو مسیحى در میان گذاشتند و آنان اظهار بى‌اطلاعى كردند.
هنگامى كه این ماجرا را به عرض پیامبر رساندند، این آیه نازل شد. پیامبر صلى الله علیه و آله نماز عصر را خواند و تمیم و برادرش را سوگند داد. آنان گفتند: اطلاعى نداریم. پس از مدتى، ظرفى نقره و منقوش به طلا را كه از ابن ابى ماریه بود، نزد آنان یافتند.
آنان گفتند: ما این ظرف را از او خریده‌ایم. وقتى این موضوع را به عرض پیامبر صلى الله علیه و آله رساندند، این بخش از آیه بعد نازل شد:[۲] «فَإِن عُثِر عَلى أَنّهُما...». (سوره مائده/ 5،107)
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 406
