اسد بن ‌کعب قرظی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی 'از يهوديان مسلمان ‌شده. وى از يهوديان بنى‌قريظه بود و همراه برادرش اُسَيد [[اس...' ایجاد کرد)
 
جز
سطر ۱: سطر ۱:
از يهوديان مسلمان ‌شده.
+
از یهودیان مسلمان ‌شده.
  
وى از يهوديان بنى‌قريظه بود و همراه برادرش اُسَيد [[اسلام]] را پذيرفت.<ref> جامع‌البيان، مج‌ 3، ج‌ 4، ص‌ 71؛ الاصابه، ج‌ 1، ص‌ 207؛ مجمع‌البيان، ج‌ 1، ص‌ 374.</ref> از زندگانى او اطلاع بيشترى در دست نيست جز اين كه مفسران در ذيل 4 آيه و بيان شأن نزول آن، از اين دو ياد ‌كرده‌اند:
+
وى از یهودیان بنى‌قریظه بود و همراه برادرش اُسَید [[اسلام]] را پذیرفت.<ref> جامع‌البیان، مج‌ 3، ج‌ 4، ص‌ 71؛ الاصابه، ج‌ 1، ص‌ 207؛ مجمع‌البیان، ج‌ 1، ص‌ 374.</ref> از زندگانى او اطلاع بیشترى در دست نیست جز این كه مفسران در ذیل 4 آیه و بیان شأن نزول آن، از این دو یاد ‌كرده‌اند:
  
# 1. بنابر روايتى از عكرمه، اسد همراه برادرش اُسيد و جمعى از يهوديان پس از مسلمان شدن از پيامبر خواستند همچنان بر اساس [[تورات]] عمل ‌كنند و روزهاى شنبه را نيز گرامى بدارند. آيه ‌208 [[سوره بقره]]/2: «ياَيُّهَا الَّذينَ ءامَنوا ادخُلوافِى السِّلمِ كافَّةً ولاتَتَّبِعوا خُطُوتِ الشَّيطنِ اِنَّهُ لَكُم عَدُوٌّ مُبين» در پاسخ آنان نازل شد و آنان را به تسليم محض فراخواند و از وساوس شيطان برحذر داشت.<ref> جامع البيان، مج‌ 2، ج‌ 2، ص‌ 442؛ تفسير ماوردى، ج‌ 1، ص‌ 268؛ الدرالمنثور، ج‌ 1، ص‌ 579.</ref> ابن‌كثير اين شأن نزول را گمان عكرمه دانسته ‌است.<ref> تفسير ابن ‌كثير، ج‌ 1، ص‌ 255.</ref>
+
# 1. بنابر روایتى از عكرمه، اسد همراه برادرش اُسید و جمعى از یهودیان پس از مسلمان شدن از پیامبر خواستند همچنان بر اساس [[تورات]] عمل ‌كنند و روزهاى شنبه را نیز گرامى بدارند. آیه ‌208 [[سوره بقره]]/2: «یاَیُّهَا الَّذینَ ءامَنوا ادخُلوافِى السِّلمِ كافَّةً ولاتَتَّبِعوا خُطُوتِ الشَّیطنِ اِنَّهُ لَكُم عَدُوٌّ مُبین» در پاسخ آنان نازل شد و آنان را به تسلیم محض فراخواند و از وساوس شیطان برحذر داشت.<ref> جامع البیان، مج‌ 2، ج‌ 2، ص‌ 442؛ تفسیر ماوردى، ج‌ 1، ص‌ 268؛ الدرالمنثور، ج‌ 1، ص‌ 579.</ref> ابن‌كثیر این شأن نزول را گمان عكرمه دانسته ‌است.<ref> تفسیر ابن ‌كثیر، ج‌ 1، ص‌ 255.</ref>
  
# 2. بر اساس روايتى از ابن ‌عباس، اسد و برادرش و جمعى ديگر از يهوديان مسلمان شده، به پيامبر صلى الله عليه و آله گفتند: ما به تو، موسى و عُزير و نيز [[قرآن]] و [[تورات]] [[ايمان]] داريم؛ اما به [[پيامبران]] ديگر و كتاب‌هايشان ايمان نداريم.
+
# 2. بر اساس روایتى از ابن ‌عباس، اسد و برادرش و جمعى دیگر از یهودیان مسلمان شده، به پیامبر صلى الله علیه و آله گفتند: ما به تو، موسى و عُزیر و نیز [[قرآن]] و [[تورات]] [[ایمان]] داریم؛ اما به [[پیامبران]] دیگر و كتاب‌هایشان ایمان نداریم.
  
پيامبر صلى الله عليه و آله آنان را از اين نظر بازداشت ولى آنان نپذيرفتند، آنگاه آيه 136 [[سوره نساء]]/‌4 نازل شد و خداوند از آنان خواست تا به آنچه بر پيامبر وحى شده، ايمان بياورند.
+
پیامبر صلى الله علیه و آله آنان را از این نظر بازداشت ولى آنان نپذیرفتند، آنگاه آیه 136 [[سوره نساء]]/‌4 نازل شد و خداوند از آنان خواست تا به آنچه بر پیامبر وحى شده، ایمان بیاورند.
  
در اين آيه كسانى كه به خدا، [[فرشتگان]]، [[پيامبران]]، كتاب‌هاى آسمانى و روز [[قيامت]] كفر ورزيده‌اند، گمراه شمرده شده‌اند:<ref> اسباب النزول، ص‌ 152؛ الدرالمنثور، ج‌ 2، ص‌ 716.</ref> «ياَيُّهَا الَّذينَ ءامَنوا ءامِنوا بِاللّهِ و رَسولِهِ والكِتبِ الَّذى نَزَّلَ عَلى رَسولِهِ والكِتبِ الَّذِى اَنزَلَ مِن قَبلُ و مَن يَكفُر بِاللّهِ و مَلئِكَتِهِ و كُتُبِهِ و رُسُلِهِ واليَومِ الأخِرِ فَقَد ضَلَّ ضَللا بَعيدا».
+
در این آیه كسانى كه به خدا، [[فرشتگان]]، [[پیامبران]]، كتاب‌هاى آسمانى و روز [[قیامت]] كفر ورزیده‌اند، گمراه شمرده شده‌اند:<ref> اسباب النزول، ص‌ 152؛ الدرالمنثور، ج‌ 2، ص‌ 716.</ref> «یاَیُّهَا الَّذینَ ءامَنوا ءامِنوا بِاللّهِ و رَسولِهِ والكِتبِ الَّذى نَزَّلَ عَلى رَسولِهِ والكِتبِ الَّذِى اَنزَلَ مِن قَبلُ و مَن یَكفُر بِاللّهِ و مَلئِكَتِهِ و كُتُبِهِ و رُسُلِهِ والیَومِ الأخِرِ فَقَد ضَلَّ ضَللا بَعیدا».
  
# 3. بنا به روايتى، چون اين عده اسلام را پذيرفتند ديگر يهوديان گفتند: اينان از فرومايگان ما بودند وگرنه آيين خود را رها نمى‌كردند. آيه 113 [[سوره آل ‌عمران]]/ 3 در تأييد اين دسته از مسلمانان نازل شد و آنان را با ديگر يهوديان غيرقابل مقايسه دانست:<ref> جامع‌البيان، مج‌ 3، ج‌ 4، ص‌ 71؛ الدرالمنثور، ج‌ 2، ص‌ 296.</ref> «لَيسوا سَواءً مِن اَهلِ الكِتبِ اُمَّةٌ قائِمَةٌ يَتلونَ ءايتِ اللّهِ ءاناءَ الَّيلِ و هُم يَسجُدون؛ همه اهل كتاب يكسان نيستند؛ طايفه‌اى ‌از آن‌ها در دل شب به تلاوت آيات خدا و [[نماز]] و اطاعت حق مشغول‌اند».
+
# 3. بنا به روایتى، چون این عده اسلام را پذیرفتند دیگر یهودیان گفتند: اینان از فرومایگان ما بودند وگرنه آیین خود را رها نمى‌كردند. آیه 113 [[سوره آل ‌عمران]]/ 3 در تأیید این دسته از مسلمانان نازل شد و آنان را با دیگر یهودیان غیرقابل مقایسه دانست:<ref> جامع‌البیان، مج‌ 3، ج‌ 4، ص‌ 71؛ الدرالمنثور، ج‌ 2، ص‌ 296.</ref> «لَیسوا سَواءً مِن اَهلِ الكِتبِ اُمَّةٌ قائِمَةٌ یَتلونَ ءایتِ اللّهِ ءاناءَ الَّیلِ و هُم یَسجُدون؛ همه اهل كتاب یكسان نیستند؛ طایفه‌اى ‌از آن‌ها در دل شب به تلاوت آیات خدا و [[نماز]] و اطاعت حق مشغول‌اند».
  
# 4. «اَلَّذينَ ءاتَينهُمُ الكِتبَ يَتلونَهُ حَقَّ تِلاوتِهِ اُولئِكَ يُؤمِنونَ بِهِ ومَن يَكفُر بِهِ فَاُولئِكَ هُمُ الخسِرون». ([[سوره بقره]]/‌2،‌121) بر اساس اين آيه فقط يهوديانى كه به درستى بر اساس تورات عمل مى‌كنند، به آن ايمان دارند؛ ولى ديگر يهوديان زيان خواهند كرد. بنا به روايتى از ضحاك، آيه درباره يهوديان مسلمان شده چون اسد ‌بن ‌كعب، برادرش و جمعى ديگر نازل شده است.<ref> مجمع‌البيان، ج‌ 1، ص‌ 374.</ref>
+
# 4. «اَلَّذینَ ءاتَینهُمُ الكِتبَ یَتلونَهُ حَقَّ تِلاوتِهِ اُولئِكَ یُؤمِنونَ بِهِ ومَن یَكفُر بِهِ فَاُولئِكَ هُمُ الخسِرون». ([[سوره بقره]]/‌2،‌121) بر اساس این آیه فقط یهودیانى كه به درستى بر اساس تورات عمل مى‌كنند، به آن ایمان دارند؛ ولى دیگر یهودیان زیان خواهند كرد. بنا به روایتى از ضحاك، آیه درباره یهودیان مسلمان شده چون اسد ‌بن ‌كعب، برادرش و جمعى دیگر نازل شده است.<ref> مجمع‌البیان، ج‌ 1، ص‌ 374.</ref>
  
 
==پانویس ==
 
==پانویس ==
سطر ۱۹: سطر ۱۹:
 
===منابع===
 
===منابع===
  
سيد محمود سامانی، دائرة المعارف قرآن کریم، جلد 3، صفحه 195-196.
+
سید محمود سامانی، دائرة المعارف قرآن کریم، جلد 3، صفحه 195-196.
  
 
[[رده: اصحاب پیامبر]]
 
[[رده: اصحاب پیامبر]]
  
 
[[رده: شخصیت ‌های شان نزول آیات قرآن]]
 
[[رده: شخصیت ‌های شان نزول آیات قرآن]]

نسخهٔ ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۴۴

از یهودیان مسلمان ‌شده.

وى از یهودیان بنى‌قریظه بود و همراه برادرش اُسَید اسلام را پذیرفت.[۱] از زندگانى او اطلاع بیشترى در دست نیست جز این كه مفسران در ذیل 4 آیه و بیان شأن نزول آن، از این دو یاد ‌كرده‌اند:

  1. 1. بنابر روایتى از عكرمه، اسد همراه برادرش اُسید و جمعى از یهودیان پس از مسلمان شدن از پیامبر خواستند همچنان بر اساس تورات عمل ‌كنند و روزهاى شنبه را نیز گرامى بدارند. آیه ‌208 سوره بقره/2: «یاَیُّهَا الَّذینَ ءامَنوا ادخُلوافِى السِّلمِ كافَّةً ولاتَتَّبِعوا خُطُوتِ الشَّیطنِ اِنَّهُ لَكُم عَدُوٌّ مُبین» در پاسخ آنان نازل شد و آنان را به تسلیم محض فراخواند و از وساوس شیطان برحذر داشت.[۲] ابن‌كثیر این شأن نزول را گمان عكرمه دانسته ‌است.[۳]
  1. 2. بر اساس روایتى از ابن ‌عباس، اسد و برادرش و جمعى دیگر از یهودیان مسلمان شده، به پیامبر صلى الله علیه و آله گفتند: ما به تو، موسى و عُزیر و نیز قرآن و تورات ایمان داریم؛ اما به پیامبران دیگر و كتاب‌هایشان ایمان نداریم.

پیامبر صلى الله علیه و آله آنان را از این نظر بازداشت ولى آنان نپذیرفتند، آنگاه آیه 136 سوره نساء/‌4 نازل شد و خداوند از آنان خواست تا به آنچه بر پیامبر وحى شده، ایمان بیاورند.

در این آیه كسانى كه به خدا، فرشتگان، پیامبران، كتاب‌هاى آسمانى و روز قیامت كفر ورزیده‌اند، گمراه شمرده شده‌اند:[۴] «یاَیُّهَا الَّذینَ ءامَنوا ءامِنوا بِاللّهِ و رَسولِهِ والكِتبِ الَّذى نَزَّلَ عَلى رَسولِهِ والكِتبِ الَّذِى اَنزَلَ مِن قَبلُ و مَن یَكفُر بِاللّهِ و مَلئِكَتِهِ و كُتُبِهِ و رُسُلِهِ والیَومِ الأخِرِ فَقَد ضَلَّ ضَللا بَعیدا».

  1. 3. بنا به روایتى، چون این عده اسلام را پذیرفتند دیگر یهودیان گفتند: اینان از فرومایگان ما بودند وگرنه آیین خود را رها نمى‌كردند. آیه 113 سوره آل ‌عمران/ 3 در تأیید این دسته از مسلمانان نازل شد و آنان را با دیگر یهودیان غیرقابل مقایسه دانست:[۵] «لَیسوا سَواءً مِن اَهلِ الكِتبِ اُمَّةٌ قائِمَةٌ یَتلونَ ءایتِ اللّهِ ءاناءَ الَّیلِ و هُم یَسجُدون؛ همه اهل كتاب یكسان نیستند؛ طایفه‌اى ‌از آن‌ها در دل شب به تلاوت آیات خدا و نماز و اطاعت حق مشغول‌اند».
  1. 4. «اَلَّذینَ ءاتَینهُمُ الكِتبَ یَتلونَهُ حَقَّ تِلاوتِهِ اُولئِكَ یُؤمِنونَ بِهِ ومَن یَكفُر بِهِ فَاُولئِكَ هُمُ الخسِرون». (سوره بقره/‌2،‌121) بر اساس این آیه فقط یهودیانى كه به درستى بر اساس تورات عمل مى‌كنند، به آن ایمان دارند؛ ولى دیگر یهودیان زیان خواهند كرد. بنا به روایتى از ضحاك، آیه درباره یهودیان مسلمان شده چون اسد ‌بن ‌كعب، برادرش و جمعى دیگر نازل شده است.[۶]

پانویس

  1. جامع‌البیان، مج‌ 3، ج‌ 4، ص‌ 71؛ الاصابه، ج‌ 1، ص‌ 207؛ مجمع‌البیان، ج‌ 1، ص‌ 374.
  2. جامع البیان، مج‌ 2، ج‌ 2، ص‌ 442؛ تفسیر ماوردى، ج‌ 1، ص‌ 268؛ الدرالمنثور، ج‌ 1، ص‌ 579.
  3. تفسیر ابن ‌كثیر، ج‌ 1، ص‌ 255.
  4. اسباب النزول، ص‌ 152؛ الدرالمنثور، ج‌ 2، ص‌ 716.
  5. جامع‌البیان، مج‌ 3، ج‌ 4، ص‌ 71؛ الدرالمنثور، ج‌ 2، ص‌ 296.
  6. مجمع‌البیان، ج‌ 1، ص‌ 374.

منابع

سید محمود سامانی، دائرة المعارف قرآن کریم، جلد 3، صفحه 195-196.