منشور حکومت مدینه

4. منشور حكومت مدينه، مرزبندى روابط رسول خدا (ص) پس از مدّت كوتاهى كه به عقيده برخى پنج ماه مى‌ شود، عهدنامه‌اى بين خود و يهوديان مدينه نوشت و دين و دارايى آنان را به رسميت شناخت و از آن‌ها تعهّد گرفت كه احدى را بر ضدّ پيغمبر (ص) يارى نكنند و اگر مشكلى پيش آيد، به مسلمانان در حلّ آن كمك كنند. چنان كه مسلمانان‌ هم در مقابل، همين تعهّدات را بر عهده دارند؛ ليكن يهوديان به سرعت پيمان شكستند و به مكر و نيرنگ بر ضدّ حكومت پيغمبر (ص) روى آوردند.

اختلافات موجود در مدینه

حضور قبايل مختلف و طوايف متعددي که در مدينه زندگي مي‌کردند بر طبق سنتهاي جاهلي، سبب نزاع و اختلاف بود. افزون بر آن، قبايل يهودي علاوه بر مسائل قبيله‌اي، تعارض تازه‌اي با مسلمانان پيدا کرده و بر زمينه‌هاي اختلاف وتعارض افزوده بودند. اين اختلافات مي‌ بايستي از ميان مي ‌رفت تا امکان تشکيل يک «دولت» فراهم شود. بعضی از این اختلافات عبارت بودند از »

1. اختلافاتی که باید از اساس محو مي ‌گرديد. اين موارد عبارت بود از اختلافات موجود ميان قبايل مسلمان.
2. در مواردي نيز مي ‌بايست بر اساس مصالح سياسي و يا سياستهاي اصولي که اسلام در ارتباط با اديان ديگر مطرح مي ‌کرد، حل و فصل مي‌ شد. در اين قسمت مخالفان عبارت بودند از:
   1. در درجه اول، يهود،
   2. مشرکان مسلمان نشده مدينه
   3. مسيحيان نجران

تشکيل چنين دولتي که بتواند در محيطي با اين تشتت، قدرت برتر خود را حفظ کند مشروط به ايجاد انسجام در ميان مردم بود.در اين ميان، آنچه که اهميت فراوان داشت، حل و فصل اختلافات نه در نزد رؤسا و متنفذان محلي بلکه ارجاع آنها به خدا و رسول بود. ايجاد چنين گرايشي در ميان قبايلي که هيچ‌گاه دولتي راتجربه نکرده بودند، امري سخت بوده و نياز به فرصتي طولاني داشت.

پیمان عمومی در مدینه

'پيمان عمومي که رسول خدا(ص) در همان سال نخست هجرت ميان مسلمانان، يهوديان و مشرکان يثرب به امضا رساند، نخستين گام براي ايجاد قانون اساسي مبتني بر قرآن به شمار مي ‌رفت. حرکتي که بعدها بايد در طول تمدن اسلامي ادامه مي ‌يافت و سرمايه‌اي عظيم براي انديشه سياسي در اين تمدن سترگ مي ‌شد.اين سند به مثابه يك نظام‌نامه (منشور) است كه اصول روابط خارجى و داخلى دولت جديد را تبيين مى ‌كرد.