آیه لیلة المبیت: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 207 سوره بقره/2 را كه در ليلة المبيت نازل شده، «آيه شراء» يا «آيه ليلة المب...' ایجاد کرد) |
جز |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | ===آیه لیلة المبیت=== | |
| − | + | آیه 207 [[سوره بقره]]/2 را كه در لیلة المبیت نازل شده، «آیه شراء» یا «آیه لیلة المبیت»<ref> الصحیح من سیرة النبى، ج 7، ص 224.</ref> گفته‌اند. بر اساس روایات و نقل‌هاى تاریخى، هنگامى كه قبایل گوناگون قریش پس از وفات ابوطالب علیه‌السلام تصمیم گرفتند شب هنگام به خانه پیامبر صلى الله علیه و آله حمله برند و حضرت را به قتل رسانند و پیامبر با نزول آیه 30 [[سوره انفال]]/8 از این توطئه آگاه شد. | |
| − | [[امام على]] | + | [[امام على]] علیه‌السلام اعلام آمادگى كرد كه آن شب (لیلة المبیت) را در بستر [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله بیارامد تا جان پیامبر رهایى یابد؛ آنگاه این آیه در فضیلت على علیه‌السلام نازل شد:<ref> تفسیر فرات كوفى، ص 45؛ كشف الاسرار، ج 1، ص 554.</ref> |
| − | «و‌مِنَ النّاسِ مَن | + | «و‌مِنَ النّاسِ مَن یَشرِى نَفسَهُ ابتِغاءَ مَرضاتِ اللّهِ واللّهُ رَءُوفٌ بِالعِباد == و از مردم كسى است كه جان خود را براى طلب خشنودى خدا مى‌فروشد و خدا به بندگان مهربان است». |
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| سطر ۱۱: | سطر ۱۱: | ||
===منابع=== | ===منابع=== | ||
| − | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن | + | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 397 |
نسخهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۳۵
آیه لیلة المبیت
آیه 207 سوره بقره/2 را كه در لیلة المبیت نازل شده، «آیه شراء» یا «آیه لیلة المبیت»[۱] گفته‌اند. بر اساس روایات و نقل‌هاى تاریخى، هنگامى كه قبایل گوناگون قریش پس از وفات ابوطالب علیه‌السلام تصمیم گرفتند شب هنگام به خانه پیامبر صلى الله علیه و آله حمله برند و حضرت را به قتل رسانند و پیامبر با نزول آیه 30 سوره انفال/8 از این توطئه آگاه شد.
امام على علیه‌السلام اعلام آمادگى كرد كه آن شب (لیلة المبیت) را در بستر رسول خدا صلى الله علیه و آله بیارامد تا جان پیامبر رهایى یابد؛ آنگاه این آیه در فضیلت على علیه‌السلام نازل شد:[۲]
«و‌مِنَ النّاسِ مَن یَشرِى نَفسَهُ ابتِغاءَ مَرضاتِ اللّهِ واللّهُ رَءُوفٌ بِالعِباد == و از مردم كسى است كه جان خود را براى طلب خشنودى خدا مى‌فروشد و خدا به بندگان مهربان است».
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 397
