آیه توبه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 37 سوره بقره/2 را «آيه توبه» ناميده‌اند.<ref> تتمة المراجعات، ص‌ 57‌.</ref> بر ...' ایجاد کرد)
 
جز
سطر ۱: سطر ۱:
-
+
===آیه توبه===
  
آيه 37 [[سوره بقره]]/2 را «آيه توبه» ناميده‌اند.<ref> تتمة المراجعات، ص‌ 57‌.</ref> بر اساس اين آيه، [[حضرت آدم]] عليه‌السلام (پس از آن ‌كه دچار لغزش شد و از درخت ممنوع خورد) از پروردگارش كلماتى را دريافت و خداوند توبه او را پذيرفت:
+
آیه 37 [[سوره بقره]]/2 را «آیه توبه» نامیده‌اند.<ref> تتمة المراجعات، ص‌ 57‌.</ref> بر اساس این آیه، [[حضرت آدم]] علیه‌السلام (پس از آن ‌كه دچار لغزش شد و از درخت ممنوع خورد) از پروردگارش كلماتى را دریافت و خداوند توبه او را پذیرفت:
  
'''''«فَتَلقّى ءَادمُ مِن رَبّهِ كَلِمت فَتابَ عَليهِ إِنّهُ هُو التّوّاب الرَّحيمُ».'''''
+
'''''«فَتَلقّى ءَادمُ مِن رَبّهِ كَلِمت فَتابَ عَلیهِ إِنّهُ هُو التّوّاب الرَّحیمُ».'''''
  
 
==پانویس ==
 
==پانویس ==
سطر ۹: سطر ۹:
 
===منابع===
 
===منابع===
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد  1، ص 379
+
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 379

نسخهٔ ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۳۱

آیه توبه

آیه 37 سوره بقره/2 را «آیه توبه» نامیده‌اند.[۱] بر اساس این آیه، حضرت آدم علیه‌السلام (پس از آن ‌كه دچار لغزش شد و از درخت ممنوع خورد) از پروردگارش كلماتى را دریافت و خداوند توبه او را پذیرفت:

«فَتَلقّى ءَادمُ مِن رَبّهِ كَلِمت فَتابَ عَلیهِ إِنّهُ هُو التّوّاب الرَّحیمُ».

پانویس

  1. تتمة المراجعات، ص‌ 57‌.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 379