تلبیه: تفاوت بین نسخه‌ها
جز |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | ==تلبیه در لغت== | |
| − | + | # اجابت کردن؛ لبیک گفتن در جواب کسی. | |
| + | # لبیک گفتن در حج. | ||
| − | + | ==تلبیه در فقه== | |
| − | |||
| − | + | تَلبيه به معنای لَبَّيْك گفتن، از واجبات [[احرام]] است و بدون آن احرام عمره و حج منعقد نمى‌شود<ref>جواهرالكلام 18/215.</ref> جز در حج قِران كه حاجى ـ بنابر قول مشهور ـ مخيّر است بين تلبيه، اِشعار و تقليد<ref>جواهرالكلام 18/225.</ref> در اين كه تلبيه ركن است و ترك عمدى آن موجب بطلان عمل مى‌شود يا آنكه ركن نيست، اختلاف است.<ref>الحدائق الناضرة 15/65.</ref> | |
| − | |||
| − | تَلبيه به معنای لَبَّيْك گفتن، از واجبات [[احرام]] است و بدون آن احرام | ||
تلبيه به لحاظ كيفيت به واجب و مستحب تقسيم مى‌گردد. در كيفيت تلبيه واجب، سه قول است: | تلبيه به لحاظ كيفيت به واجب و مستحب تقسيم مى‌گردد. در كيفيت تلبيه واجب، سه قول است: | ||
| − | + | # {لَبَّيْكَ اللّهُمَّ لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ لاشَرِيكَ لَكَ لَبَّيْك}. | |
| + | # كيفيت نخست به اضافه: {إِنَّ الحَمْدَ وَالنَِّعْمَةَ لَكَ وَالمُلْكَ لاشَرِيكَ لَكَ}. | ||
| + | # {لَبَّيْكَ اللّهُمَّ لَبَّيْك، لَبَّيْكَ، إِنَّ الحَمْدَ وَالنِّعْمَةَ لَكَ والمُلْكَ لاشَرِيكَ لَك}. برخى جمله {وَالمُلْك} را مقدم بر {لَك} آورده‌اند.<ref>جواهرالكلام 18/ 228ـ231.</ref> | ||
| − | + | تلبيه مستحب، تلبيه‌هايى است كه پس از تلبيه واجب گفته مى‌شود، مانند {لَبَّيْكَ ذَاالمَعارِجِ لَبَّيْك، لَبَّيْكَ داعِياً إِلى دارِالسَّلام...}.<ref>الكافى فى الفقه/193؛ المهذب 1/215؛ وسائل الشيعة 12/382.</ref> | |
| − | + | ==زمان تلبيه== | |
| − | تلبيه | + | زمان تلبيه پس از نيّت احرام است و در وجوب همزمانى تلبيه با نيّت اختلاف است.<ref>الحدائق الناضرة 15/40.</ref> قول عدم وجوب به مشهور نسبت داده شده است.<ref>مهذب‌الاحكام 13/105.</ref> بنابر قول به عدم وجوب تقارن، در اين كه تأخير آن از ميقات مطلقا جايز نيست يا جايز بلكه افضل است تأخير آن تا بيداء براى كسى كه از ذوالحليفه محرم مى‌شود و تا رَقْطاء براى كسى كه در مكه محرم مى‌شود، اختلاف است.<ref>مستند الشيعة، 11/ 315ـ319؛ فقه‌الصادق 10/ 249ـ254.</ref> |
| − | == | + | ==احکام تلبیه== |
| − | + | مقدار واجب تلبيه يكبار است؛ ليكن تكرارش مستحب است و قطع آن در احرام عمره تمتع هنگام مشاهده خانه‌هاى [[مكه]] و در احرام حج، ظهر روز عرفه واجب است. در محل قطع تلبيه در احرام عمره مفرده چهار قول است: هنگام دخول حرم، زمان مشاهده كعبه، تفصيل بين كسى كه خارج حرم محرم شده و كسى كه براى احرام عمره از حرم بيرون رفته است كه براى اوّلى هنگام دخول حرم و براى دومى زمان مشاهده كعبه و قول چهارم تخيير بين قطع، هنگام دخول حرم و زمان ديدن كعبه. قول سوم به مشهور نسبت داده شده است.<ref>مستند الشيعة، 11/ 322ـ326.</ref> | |
| − | + | بلندكردن صدا به تلبيه هنگام اشراف بر وادى [[ابطح]] براى كسى كه از مكه محرم شده و نيز براى سواره‌اى كه از راه [[مدينه]] براى حج آمده، هنگامى كه به وادى بيداء برسد، مستحب است. اين حكم اختصاص به مرد دارد.<ref>مستندالشيعة 11/ 319ـ321.</ref> محرمات احرام پيش از گفتن تلبيه بر محرم حرام نمى‌شود.<ref>الحدائق الناضرة 15/71.</ref> براى محرم پاسخ دادن ديگرى به تلبيه مكروه است.<ref>جواهرالكلام 18/432.</ref> | |
| − | + | ==پانویس== | |
| + | {{پانویس}} | ||
| − | + | ==منابع== | |
| − | + | * فرهنگ لغت عمید. | |
| − | == | + | * فرهنگ فقه فارسی، جلد2، صص614-613. |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
[[رده:حج]] | [[رده:حج]] | ||
نسخهٔ ۱۰ مهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۷:۱۴
تلبیه در لغت
- اجابت کردن؛ لبیک گفتن در جواب کسی.
- لبیک گفتن در حج.
تلبیه در فقه
تَلبيه به معنای لَبَّيْك گفتن، از واجبات احرام است و بدون آن احرام عمره و حج منعقد نمى‌شود[۱] جز در حج قِران كه حاجى ـ بنابر قول مشهور ـ مخيّر است بين تلبيه، اِشعار و تقليد[۲] در اين كه تلبيه ركن است و ترك عمدى آن موجب بطلان عمل مى‌شود يا آنكه ركن نيست، اختلاف است.[۳]
تلبيه به لحاظ كيفيت به واجب و مستحب تقسيم مى‌گردد. در كيفيت تلبيه واجب، سه قول است:
- {لَبَّيْكَ اللّهُمَّ لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ لاشَرِيكَ لَكَ لَبَّيْك}.
- كيفيت نخست به اضافه: {إِنَّ الحَمْدَ وَالنَِّعْمَةَ لَكَ وَالمُلْكَ لاشَرِيكَ لَكَ}.
- {لَبَّيْكَ اللّهُمَّ لَبَّيْك، لَبَّيْكَ، إِنَّ الحَمْدَ وَالنِّعْمَةَ لَكَ والمُلْكَ لاشَرِيكَ لَك}. برخى جمله {وَالمُلْك} را مقدم بر {لَك} آورده‌اند.[۴]
تلبيه مستحب، تلبيه‌هايى است كه پس از تلبيه واجب گفته مى‌شود، مانند {لَبَّيْكَ ذَاالمَعارِجِ لَبَّيْك، لَبَّيْكَ داعِياً إِلى دارِالسَّلام...}.[۵]
زمان تلبيه
زمان تلبيه پس از نيّت احرام است و در وجوب همزمانى تلبيه با نيّت اختلاف است.[۶] قول عدم وجوب به مشهور نسبت داده شده است.[۷] بنابر قول به عدم وجوب تقارن، در اين كه تأخير آن از ميقات مطلقا جايز نيست يا جايز بلكه افضل است تأخير آن تا بيداء براى كسى كه از ذوالحليفه محرم مى‌شود و تا رَقْطاء براى كسى كه در مكه محرم مى‌شود، اختلاف است.[۸]
احکام تلبیه
مقدار واجب تلبيه يكبار است؛ ليكن تكرارش مستحب است و قطع آن در احرام عمره تمتع هنگام مشاهده خانه‌هاى مكه و در احرام حج، ظهر روز عرفه واجب است. در محل قطع تلبيه در احرام عمره مفرده چهار قول است: هنگام دخول حرم، زمان مشاهده كعبه، تفصيل بين كسى كه خارج حرم محرم شده و كسى كه براى احرام عمره از حرم بيرون رفته است كه براى اوّلى هنگام دخول حرم و براى دومى زمان مشاهده كعبه و قول چهارم تخيير بين قطع، هنگام دخول حرم و زمان ديدن كعبه. قول سوم به مشهور نسبت داده شده است.[۹]
بلندكردن صدا به تلبيه هنگام اشراف بر وادى ابطح براى كسى كه از مكه محرم شده و نيز براى سواره‌اى كه از راه مدينه براى حج آمده، هنگامى كه به وادى بيداء برسد، مستحب است. اين حكم اختصاص به مرد دارد.[۱۰] محرمات احرام پيش از گفتن تلبيه بر محرم حرام نمى‌شود.[۱۱] براى محرم پاسخ دادن ديگرى به تلبيه مكروه است.[۱۲]
پانویس
- ↑ جواهرالكلام 18/215.
- ↑ جواهرالكلام 18/225.
- ↑ الحدائق الناضرة 15/65.
- ↑ جواهرالكلام 18/ 228ـ231.
- ↑ الكافى فى الفقه/193؛ المهذب 1/215؛ وسائل الشيعة 12/382.
- ↑ الحدائق الناضرة 15/40.
- ↑ مهذب‌الاحكام 13/105.
- ↑ مستند الشيعة، 11/ 315ـ319؛ فقه‌الصادق 10/ 249ـ254.
- ↑ مستند الشيعة، 11/ 322ـ326.
- ↑ مستندالشيعة 11/ 319ـ321.
- ↑ الحدائق الناضرة 15/71.
- ↑ جواهرالكلام 18/432.
منابع
- فرهنگ لغت عمید.
- فرهنگ فقه فارسی، جلد2، صص614-613.
