سوره نوح/متن و ترجمه

درباره سوره نوح (71)

آیات سوره نوح

فهرست قرآن

سورة نوح (ترجمه آیتی)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

1

إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنذِرْ قَوْمَكَ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ

ما نوح را به سوی قومش فرستادیم که:، قوم خود را پیش از آنکه عذابی دردآور بر سرشان فرود آید، بیم ده

2

قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُّبِينٌ

گفت: ای قوم من، من بیم دهنده ای روشنگرم،

3

أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ

خدا را بپرستید، و از او بترسید و از من اطاعت کنید،

4

يَغْفِرْ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرْكُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاء لَا يُؤَخَّرُ لَوْ كُنتُمْ تَعْلَمُونَ

تا گناهانتان را بیامرزد، و شما را تا مدتی معین مهلت دهد، زیرا آن، مدت خدایی چون به سر آید اگر بدانید دیگر به تاخیر نیفتد

5

قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلًا وَنَهَارًا

گفت: ای پروردگار من، من قوم خود را شب و روز دعوت کردم،

6

فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعَائِي إِلَّا فِرَارًا

و دعوت من جز به فرارشان نیفزود

7

وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا

و من هر بار که دعوتشان کردم تا تو آنها را بیامرزی، انگشتها در گوشهای خود کردند و جامه در سر کشیدند و پای فشردند و هر چه بیشتر سرکشی کردند

8

ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا

پس به آواز بلند دعوتشان کردم

9

ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا

باز به آشکار گفتم و در نهان گفتم

10

فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا

سپس گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او آمرزنده است،

11

يُرْسِلِ السَّمَاء عَلَيْكُم مِّدْرَارًا

تا از آسمان برایتان پی در پی باران فرستد،

12

وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَل لَّكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَل لَّكُمْ أَنْهَارًا

و شما را به اموال و، فرزندان مدد کند و برایتان بستانها و نهرها

13

مَّا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا

شما را چه می شود که از شکوه خداوند نمی ترسید،

14

وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا

حال آنکه شما را به گونه های مختلف بیافرید

15

أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا

آیا نمی بینید چگونه خدا هفت آسمان طبقه طبقه را بیافرید

16

وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا

و ماه را روشنی آنها، و خورشید را چراغشان گردانید

17

وَاللَّهُ أَنبَتَكُم مِّنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا

و خدا شما را چون نباتی از زمین برویانید

18

ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا

باز شما را بدان باز می گرداند و باز از آن بیرون می آورد

19

وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا

و خدا، زمین را چون فرشی برایتان بگسترد،

20

لِتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا

تا بر راههای پهناور آن بروید

21

قَالَ نُوحٌ رَّبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَن لَّمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا

نوح گفت: ای پروردگار من، آنها فرمان من نبردند، و از کسی پیروی کردند که مال و فرزندش جز به زیانش نیفزود

22

وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا

مکر کردند مکری بزرگ

23

وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا

و گفتند: خدایانتان را وا مگذارید ود و سواع و یغوث و یعوق و نسر راترک مکنید

24

وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا

بسیاری را گمراه کردند و تو جز بر گمراهی ستمکاران میفزای

25

مِمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ أَنصَارًا

به کیفر گناهانشان غرقه شدند و به آتش رفتند و جز خدا برای خود یاری، نیافتند

26

وَقَالَ نُوحٌ رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا

و نوح گفت: ای پروردگار من، بر روی زمین هیچ یک از کافران را مگذار،

27

إِنَّكَ إِن تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا

که اگر بگذاریشان، بندگانت را گمراه می کنند و جز فرزندانی فاجر و کافر نیاورند

28

رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَن دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا

ای پروردگار من، مرا و پدر و مادرم را و هر که را با ایمان به خانه من وارد شود و نیز مردان مؤمن و زنان مؤمن را بیامرز و ستمکاران را جز به هلاکتشان میفزای