سوره فجر/متن و ترجمه

درباره سوره فجر (89)

آیات سوره فجر

فهرست قرآن

سورة الفجر (ترجمه آیتی)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

1

وَالْفَجْرِ

سوگند به سپیده صبح،

2

وَلَيَالٍ عَشْرٍ

و سوگند به، شبهای دهگانه،

3

وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ

و سوگند به جفت و طاق،

4

وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ

و سوگند به شب چون روی به رفتن نهد

5

هَلْ فِي ذَلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ

آیا خردمند را این سوگندها کافی است؟

6

أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ

آیا ندیده ای که پروردگار تو با قوم عاد چه کرد؟

7

إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ

با ارم که ستونها داشت؟

8

الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ

و همانند آن در هیچ شهری آفریده نشده بود

9

وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ

و قوم ثمود که در آن وادی سنگ را می بریدند،

10

وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ

و قوم فرعون آن دارنده، میخها،

11

الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ

آنها در بلاد طغیان کردند،

12

فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ

و در آنها به فساد در افزودند

13

فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ

و پروردگار تو تازیانه عذاب را بر سرشان فرود آورد

14

إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ

زیرا پروردگارت به کمینگاه است

15

فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ

اما آدمی، چون پروردگارش بیازماید و گرامی اش دارد و نعمتش دهد، می گوید: پروردگار من مرا گرامی داشت

16

وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ

و چون بیازمایدش و رزق بر او تنگ گیرد، می گوید: پروردگار من مرا خوار ساخت

17

كَلَّا بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ

نه چنان است شما یتیم را گرامی نمی دارید،

18

وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ

و یکدیگر را به اطعام، مسکین ترغیب نمی کنید،

19

وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا

و میراث را حریصانه می خورید،

20

وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا

و مال را فراوان دوست دارید

21

كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا

آری، چون زمین شکسته شود و شکسته شود،

22

وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا

و امر پروردگار تو فرا رسد و فرشتگان صف در صف،

23

وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّكْرَى

و در آن روز جهنم را حاضر آرند، آدمی پند گیرد و چه جای پند گرفتن باشد؟

24

يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي

می گوید: ای کاش زنده گشتن خویش را پیشاپیش چیزی می فرستادم

25

فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ

در آن، روز چون عذاب او کس را عذاب نکنند،

26

وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ

و همانند او کس را به زنجیر نکشند

27

يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ

ای روح آرامش یافته،

28

ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً

خشنود و پسندیده به سوی پروردگارت بازگرد،

29

فَادْخُلِي فِي عِبَادِي

و در زمره بندگان من داخل شو،

30

وَادْخُلِي جَنَّتِي

و به بهشت من در آی