سوره مدثر/متن و ترجمه

درباره سوره مدثر (74)

آیات سوره مدثر

فهرست قرآن

سورة المدثر (ترجمه آیتی)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

1

يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ

ای جامه در سر کشیده،

2

قُمْ فَأَنذِرْ

برخیز و بیم، ده

3

وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ

و پروردگارت را تکبیر گوی

4

وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ

و جامه ات را پاکیزه دار

5

وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ

و از پلیدی دوری گزین

6

وَلَا تَمْنُن تَسْتَكْثِرُ

و چیزی مده که بیش از آن چشم داشته باشی

7

وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ

، برای پروردگارت صابر باش

8

فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ

و آنگاه که در صور دمیده شود،

9

فَذَلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ

آن روز روزی سخت خواهد بود

10

عَلَى الْكَافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ

و برای کافران ناآسان

11

ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا

مرا با آن که تنهایش آفریده ام واگذار

12

وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَّمْدُودًا

او را مالی بسیار دادم

13

وَبَنِينَ شُهُودًا

و پسرانی همه در نزد او حاضر

14

وَمَهَّدتُّ لَهُ تَمْهِيدًا

و کارهای او را به نیکوتر وجهی برساختم

15

ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ

آنگاه طمع می بندد که زیادت کنم

16

كَلَّا إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا

آری، که او در برابر آیات ما ستیزه جوست

17

سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا

او را به مشقتی می اندازم

18

إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ

او اندیشید و طرحی افکند

19

فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ

مرگ بر او باد، چگونه طرحی افکند؟

20

ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ

، باز هم مرگ بر او باد، چگونه طرحی افکند؟

21

ثُمَّ نَظَرَ

آنگاه نگریست

22

ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ

سپس روی ترش کرد و پیشانی در هم کشید

23

ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ

سپس روی گردانید و گردنکشی کرد

24

فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ

گفت: این، جز جادویی که دیگرانش آموخته اند، هیچ نیست

25

إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ

این، جز سخن آدمی هیچ نیست

26

سَأُصْلِيهِ سَقَرَ

زودا که او را به سقر بیفکنیم

27

وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ

چه چیز آگاهت ساخت که سقر چیست؟

28

لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ

نه هیچ باقی می گذارد و نه چیزی را وا می گذارد

29

لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ

سوزاننده پوست است

30

عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ

نوزده فرشته بر آن گماشته اند

31

وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا وَلَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا كَذَلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشَاء وَيَهْدِي مَن يَشَاء وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَى لِلْبَشَرِ

موکلان دوزخ را جز از فرشتگان قرار ندادیم و شمار آنها جز برای، امتحان کافران نیست تا اهل کتاب یقین کنند و بر ایمان مؤمنان بیفزاید و اهل کتاب و مؤمنان شک نکنند و تا آنان که در دلهاشان مرضی است نگویند:خدا از این مثل چه می خواسته است؟ خدا اینچنین هر کس را که بخواهد گمراه می کند و هر کس را که بخواهد راه می نماید و شمار سپاهیان پروردگارت را جز او نداند و این سخن جز اندرزی از برای مردم نیست

32

كَلَّا وَالْقَمَرِ

آری، سوگند به ماه،

33

وَاللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ

و سوگند به شب، چون روی در رفتن آرد،

34

وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ

و سوگند به صبح، چون پرده بر افکند،

35

إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ

که این یکی از حادثه های بزرگ است

36

نَذِيرًا لِّلْبَشَرِ

ترساننده آدمیان است

37

لِمَن شَاء مِنكُمْ أَن يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ

برای، هر کس از شما که خواهد پیش افتد یا از پی رود

38

كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ

هر کس در گرو کاری است که کرده است

39

إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ

مگر اهل سعادت،

40

فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءلُونَ

که در بهشتها نشسته اند و می پرسند

41

عَنِ الْمُجْرِمِينَ

از گناهکاران:

42

مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ

که چه چیز شما را به جهنم کشانید؟

43

قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ

می گویند: ما از نمازگزاران نبودیم،

44

وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ

و به درویشان طعام نمی دادیم،

45

وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ

و با آنان که سخن باطل می گفتند هماواز می شدیم،

46

وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ

و روز قیامت را دروغ می انگاشتیم،

47

حَتَّى أَتَانَا الْيَقِينُ

تا مرگ ما فرا رسید

48

فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ

پس شفاعت شفاعت کنندگان سودشان نبخشید

49

فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ

چه شده است که از این پند، اعراض می کنند؟

50

كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُّسْتَنفِرَةٌ

مانند خران وحشی

51

فَرَّتْ مِن قَسْوَرَةٍ

که از شیر می گریزند

52

بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُؤْتَى صُحُفًا مُّنَشَّرَةً

بلکه هر یک از ایشان می خواهد که نامه هایی گشاده به او داده شود

53

كَلَّا بَل لَا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ

آری، که از آخرت نمی ترسند

54

كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ

آری، که این قرآن اندرزی است

55

فَمَن شَاء ذَكَرَهُ

هر که خواهد، آن را بخواند

56

وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَن يَشَاء اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ

و پند نمی گیرند، مگر اینکه خدا خواهد او شایان آن است که از او بترسند و او شایان آمرزیدن است