صفوة التفاسیر (شبر) (کتاب)

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

منبع: کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی

نویسنده: محمدرضا ضمیری

مؤلف:

علامه سید عبدالله بن محمدرضا علوى حسینى، مشهور به «شبّر».(م 1242 ق)

زندگی‌نامه و اظهارنظرها:

وى در سال 1188 ق در نجف به دنیا آمد و سپس همراه پدرش به كاظمین مهاجرت نمود و تا هنگام وفات آنجا ماند. وى یكى از علماى مهم عصر خویش، فقیهى آگاه، محدثى خبیر، مفسرى متبحر و جامع علوم معقول و منقول بود. در اخلاق كریمه آیتى بود و به عنوان یكى از بزرگان امامیه و فردى با مقام و منزلت رفیع شناخته شده بود. او همه عمر پربركت خویش را صرف تألیف و تصنیف نمود تا توانست آثار گرانبهایى به جامعه اسلامى به ویژه جامعه تشیع تقدیم كند كه همواره مورد استفاده حوزه هاى علمى قرار گرفته و در بستر زمان رواج روزافزون یابد.

وى در رشته هاى مختلف علوم اسلامى همچون: فقه، حدیث، تفسیر، معارف و اخلاق صاحب نظر بود و در تمامى این زمینه ها تألیفات سودمندى دارد. در حدیث، جامع الاخبار وى با بحارالانوار علامه مجلسى همسو است. مؤلف، در فقه و معارف و اخلاق نیز نوشته هاى فراوانى دارد.

استادان:

سید محمدرضا شبّر، سید محسن اعرجى، شیخ جعفر نجفى، شیخ احمد بن زین الدین احسائى.

شاگردان:

عبدالنبى كاظمى، شیخ اسماعیل، سید على عاملى، سید حسین، شیخ محمدجعفر دجیلى، شیخ محمدرضاء، شیخ احمد بلاغى، شیخ محمداسماعیل خالصى.

تألیفات:

الحق الیقین فى معرفة اصول الدین، تفسیر القرآن الوجیز، انوار اللامعة فى شرح الجامعه، احسن التقویم، شرح نهج البلاغه، زینة المؤمنین و اخلاق المتقین، سفینة النجاة، مصابیح الانوار، تعداد كل تألیفات مؤلف به 63 عدد مى رسد.

معرفى اجمالى كتاب:

این تفسیر یكى از بهترین تفاسیر در نزد شیعیان است كه تا به حال نوشته شده است. مؤلف مقدمه اى نسبتاً طولانى نگاشته و آن را در شانزده بخش تنظیم كرده و در آن به طور گسترده از مسائل مختلف سخن گفته است كه این مقدمه خود رساله اى مستقل در علوم قرآنى شمرده مى شود. وى سپس به تفسیر آیات به روشى مزجى و تركیبى پرداخته و گاه از قرائت، شرح واژه ها، اعراب از حیث لغت و نحو و گاه بلاغت سخن گفته است.

علامه شبر در این تفسیر به تفسیر آیات بر اساس روایات وارد شده از ائمه معصوم علیهم السلام پرداخته و كمتر آراى دیگران را آورده و به مباحث فقهى و كلامى نیز به مناسبت با دقت و ظرافت كامل وارد شده است. این تفسیر، همان گونه كه از نامش پیدا است، گزیده اى از تفاسیر پیش از وى است. مؤلف دو تفسیر دیگر به نام‌هاى الجوهر الثمین و تفسیر وجیز هم دارد.