آیه 102 آل عمران: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (صفحه‌ای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} '''منبع:''' نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سا...' ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | ==متن آيه== | |
| − | |||
| − | + | {{قرآن در قاب|«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلاَ تَمُوتُنَّ إِلاَّ وَ أَنتُم مُّسْلِمُونَ».|سوره=3|آیه=102}} | |
| − | == | + | ==ترجمه آیه== |
| − | '''< | + | اى كسانى كه ايمان آورده ايد از خدا آن گونه كه حق پروا كردن از اوست پروا كنيد و زينهار جز مسلمان نميريد. |
| + | |||
| + | ==نزول== | ||
| + | |||
| + | '''محل نزول:''' | ||
| + | |||
| + | اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در [[مدينه]] بر [[پيامبر اسلام]] صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. <ref> طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 2، ص 693.</ref> | ||
| + | |||
| + | '''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شيخ طوسي]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 137.</ref> | ||
مقاتل حيان چنين روايت كند كه ميان دو طائفه اوس و خزرج در زمان جاهليت اغلب جنگ و نزاع می‌بود. وقتى كه مسلمان شدند به نعمت [[اسلام]] به صلح و صفا گرائيدند تا اين كه ميان دو نفر آنان تفاخر و مفاخره پيش آمد. آن دو نفر ثعلبة بن غنم از اوس و سعد بن زرارة از خزرج بود. | مقاتل حيان چنين روايت كند كه ميان دو طائفه اوس و خزرج در زمان جاهليت اغلب جنگ و نزاع می‌بود. وقتى كه مسلمان شدند به نعمت [[اسلام]] به صلح و صفا گرائيدند تا اين كه ميان دو نفر آنان تفاخر و مفاخره پيش آمد. آن دو نفر ثعلبة بن غنم از اوس و سعد بن زرارة از خزرج بود. | ||
| سطر ۱۴: | سطر ۲۱: | ||
اسعد بن زرارة در جواب گفت: چهار تن از بزرگان صحابه كه حافظين [[قرآن]] بوده و اسامى آن‌ها بدين شرح است: ابى بن كعب، معاذ بن جبل، زيد بن ثابت و ابوزيد از ماست و نيز سعد بن عبادة كه خطيب و رئيس انصار است از ماست. آن‌گاه سخن به درازا كشيد و درشت گفتارى پديد آمد، نزديك بود كار به نزاع و خصومت كشانيده شود. خبر به [[رسول خدا]] دادند. پيامبر سوار بر استرى شد و نزد آنان آمد و اين آيات درباره آن‌ها نازل گرديد.<ref> تفاسير مجمع البيان و كشف الاسرار و روض الجنان.</ref><ref> ابن اسحق و ابوالشيخ موضوع اوس و خزرج مندرج در آيات 101 و 102 را از زيد بن اسلم روايت كرده اند.</ref> | اسعد بن زرارة در جواب گفت: چهار تن از بزرگان صحابه كه حافظين [[قرآن]] بوده و اسامى آن‌ها بدين شرح است: ابى بن كعب، معاذ بن جبل، زيد بن ثابت و ابوزيد از ماست و نيز سعد بن عبادة كه خطيب و رئيس انصار است از ماست. آن‌گاه سخن به درازا كشيد و درشت گفتارى پديد آمد، نزديك بود كار به نزاع و خصومت كشانيده شود. خبر به [[رسول خدا]] دادند. پيامبر سوار بر استرى شد و نزد آنان آمد و اين آيات درباره آن‌ها نازل گرديد.<ref> تفاسير مجمع البيان و كشف الاسرار و روض الجنان.</ref><ref> ابن اسحق و ابوالشيخ موضوع اوس و خزرج مندرج در آيات 101 و 102 را از زيد بن اسلم روايت كرده اند.</ref> | ||
| − | == | + | ==پانويس== |
| − | <references /> | + | <references/> |
| + | |||
| + | ==منابع== | ||
| + | |||
| + | * قرآن کريم، ترجمه محمدمهدي فولادوند. | ||
| + | * محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شيخ طوسي]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامي، تهران، 1361 ش. | ||
| + | * فضل بن حسن طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش. | ||
| + | |||
| + | ==پيوندها== | ||
| + | |||
| + | * [[سوره آل عمران]] | ||
| + | * [[سوره آل عمران/متن و ترجمه سوره]] | ||
| + | |||
| + | [[رده:آيات سوره آل عمران]] | ||
| + | [[رده:آیات دارای شان نزول]] | ||
نسخهٔ ۳۰ اوت ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۰۴
متن آيه
ترجمه آیه
اى كسانى كه ايمان آورده ايد از خدا آن گونه كه حق پروا كردن از اوست پروا كنيد و زينهار جز مسلمان نميريد.
نزول
محل نزول:
اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. [۱]
شأن نزول:[۲]
مقاتل حيان چنين روايت كند كه ميان دو طائفه اوس و خزرج در زمان جاهليت اغلب جنگ و نزاع می‌بود. وقتى كه مسلمان شدند به نعمت اسلام به صلح و صفا گرائيدند تا اين كه ميان دو نفر آنان تفاخر و مفاخره پيش آمد. آن دو نفر ثعلبة بن غنم از اوس و سعد بن زرارة از خزرج بود.
ثعلبة گفت: خزيمة بن ثابت كه ذوالشهادتين بود از ماست و حنظلة غسيل الملائكة از ما است و سعد بن معاذ كه به خاطر او عرش رحمن به لرزه درآمد نيز از ماست همچنين عاصم بن ثابت سردار لشكر اسلام از ما است.
اسعد بن زرارة در جواب گفت: چهار تن از بزرگان صحابه كه حافظين قرآن بوده و اسامى آن‌ها بدين شرح است: ابى بن كعب، معاذ بن جبل، زيد بن ثابت و ابوزيد از ماست و نيز سعد بن عبادة كه خطيب و رئيس انصار است از ماست. آن‌گاه سخن به درازا كشيد و درشت گفتارى پديد آمد، نزديك بود كار به نزاع و خصومت كشانيده شود. خبر به رسول خدا دادند. پيامبر سوار بر استرى شد و نزد آنان آمد و اين آيات درباره آن‌ها نازل گرديد.[۳][۴]
پانويس
منابع
- قرآن کريم، ترجمه محمدمهدي فولادوند.
- محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شيخ طوسي و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامي، تهران، 1361 ش.
- فضل بن حسن طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.
پيوندها
