آیه 76 بقره: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (صفحه‌ای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} '''منبع:''' نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سا...' ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{بخشی از یک کتاب}} | {{بخشی از یک کتاب}} | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | '''< | + | __TOc__ |
| + | |||
| + | '''محل نزول''' :مدینه <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 1، ص 111.</ref> | ||
| + | |||
| + | ==متن و ترجمه آیه== | ||
| + | |||
| + | '''«وَ إِذا لَقُواالَّذِينَ آمَنُوا قالُوا آمَنَّا وَ إِذا خَلا بَعْضُهُمْ إِلى بَعْضٍ قالُوا أَتُحَدِّثُونَهُمْ بِما فَتَحَ‌اللَّهُ عَلَيْكُمْ لِيُحَاجُّوكُمْ بِهِ عِنْدَ رَبِّكُمْ أَفَلا تَعْقِلُونَ». | ||
| + | |||
| + | هرگاه با گروندگان (به [[رسول خدا]]) برمي‌خوردند، مى‌گفتند: ما گرويده‌ايم و هرگاه يكى از آن‌ها با ديگرى در پنهانى مى‌بودند. مى‌گفتند: آيا خداوند درى را كه براى شما (از دانش) گشوده براى گرويدگان باز مى‌كنيد؟ تا (از راه همان دانش) با شما به گفتگو و دشمنى نزد پروردگارتان بپردازند آيا (راه) خرد را نمى‌پوئيد؟». | ||
| + | |||
| + | ==شأن نزول== | ||
«[[شیخ طوسی]]» از [[امام باقر|امام محمدباقر]] عليه‌السلام روايت شده كه فرمودند: قومى از يهود كه از دشمنان محسوب نمى شدند هنگامى كه مسلمين را ملاقات مي‌كردند با آن‌ها از صفت محمد صلى اللّه عليه و آله كه در [[تورات]] بود سخن مى گفتند ولى بزرگان آن‌ها ايشان را از اين گونه سخنان با مسلمين بازداشته و به آن‌ها مى گفتند با مسلمين از اين گونه گفتار به ميان نياوريد و آنچه در تورات از صفت محمد صلى اللّه عليه و آله گفته شده ذكر نكنيد زيرا آنان آن را دستاويز قرار داده و با شما به جدال و گفتگو پردازند سپس اين آيه نازل گرديد، مجاهد گويد اين آيه درباره طايفه بنى‌قريظه نازل شد وقتى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله آن‌ها را برادران ميمون و خوك خطاب نمود. آنان گفتند: چه كسى از اين گونه اخبار به محمد داده است.<ref> صاحب روض الجنان از خاصه از مجاهد راجع به شرح قضيه چنين گويد: بعد از فتح جنگ احزاب رسول خدا صلى الله عليه و آله قصد طوايف بنى‌قريظه و بنى‌النضير فرمود: لشكر [[اسلام]] در پاى ديوار آنان خيمه زدند و پيامبر پرچم را به على مرتضى عليه‌السلام سپرد و فرمود: به يارى خدا پيروز خواهى گشت، آنان كه على را ديدند ترسيدند زيرا به يادشان بود كه على قاتل عمرو بن عبدود در جنگ بوده لذا با حال اضطراب فرياد مي‌زدند و پيامبر و مسلمين را دشنام مي‌دادند. على گفت: در اين ميان رسول خدا صلى الله عليه و آله رسيد و به آنان با صداى بلند فرمود: يا اخوة القردة والخنازير؛ اى برادران ميمون و خوك ما هر جا كه به يارى خدا رو نهاديم دشمن را منكوب نموديم، طبرى نيز از مجاهد جريان نزول را بدون ذكر نام على مرتضى عليه‌السلام آورده است.</ref> | «[[شیخ طوسی]]» از [[امام باقر|امام محمدباقر]] عليه‌السلام روايت شده كه فرمودند: قومى از يهود كه از دشمنان محسوب نمى شدند هنگامى كه مسلمين را ملاقات مي‌كردند با آن‌ها از صفت محمد صلى اللّه عليه و آله كه در [[تورات]] بود سخن مى گفتند ولى بزرگان آن‌ها ايشان را از اين گونه سخنان با مسلمين بازداشته و به آن‌ها مى گفتند با مسلمين از اين گونه گفتار به ميان نياوريد و آنچه در تورات از صفت محمد صلى اللّه عليه و آله گفته شده ذكر نكنيد زيرا آنان آن را دستاويز قرار داده و با شما به جدال و گفتگو پردازند سپس اين آيه نازل گرديد، مجاهد گويد اين آيه درباره طايفه بنى‌قريظه نازل شد وقتى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله آن‌ها را برادران ميمون و خوك خطاب نمود. آنان گفتند: چه كسى از اين گونه اخبار به محمد داده است.<ref> صاحب روض الجنان از خاصه از مجاهد راجع به شرح قضيه چنين گويد: بعد از فتح جنگ احزاب رسول خدا صلى الله عليه و آله قصد طوايف بنى‌قريظه و بنى‌النضير فرمود: لشكر [[اسلام]] در پاى ديوار آنان خيمه زدند و پيامبر پرچم را به على مرتضى عليه‌السلام سپرد و فرمود: به يارى خدا پيروز خواهى گشت، آنان كه على را ديدند ترسيدند زيرا به يادشان بود كه على قاتل عمرو بن عبدود در جنگ بوده لذا با حال اضطراب فرياد مي‌زدند و پيامبر و مسلمين را دشنام مي‌دادند. على گفت: در اين ميان رسول خدا صلى الله عليه و آله رسيد و به آنان با صداى بلند فرمود: يا اخوة القردة والخنازير؛ اى برادران ميمون و خوك ما هر جا كه به يارى خدا رو نهاديم دشمن را منكوب نموديم، طبرى نيز از مجاهد جريان نزول را بدون ذكر نام على مرتضى عليه‌السلام آورده است.</ref> | ||
| سطر ۱۲: | سطر ۱۹: | ||
سدى گويد: درباره يهوديانى نازل شد كه نخست ايمان آورده بودند سپس منافق گرديدند و با مؤمنين عرب به گفتگو مى پرداختند.<ref> در تفسير على بن ابراهيم از خاصه نيز اين موضوع ذكر شده است.</ref> | سدى گويد: درباره يهوديانى نازل شد كه نخست ايمان آورده بودند سپس منافق گرديدند و با مؤمنين عرب به گفتگو مى پرداختند.<ref> در تفسير على بن ابراهيم از خاصه نيز اين موضوع ذكر شده است.</ref> | ||
| − | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
| − | <references /> | + | <references/> |
| + | |||
| + | ==منابع== | ||
| + | |||
| + | محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 12. | ||
| + | |||
| + | طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 1، ص 111. | ||
نسخهٔ ۲۱ اوت ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۲۸
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
محتویات
محل نزول :مدینه [۱]
متن و ترجمه آیه
«وَ إِذا لَقُواالَّذِينَ آمَنُوا قالُوا آمَنَّا وَ إِذا خَلا بَعْضُهُمْ إِلى بَعْضٍ قالُوا أَتُحَدِّثُونَهُمْ بِما فَتَحَ‌اللَّهُ عَلَيْكُمْ لِيُحَاجُّوكُمْ بِهِ عِنْدَ رَبِّكُمْ أَفَلا تَعْقِلُونَ».
هرگاه با گروندگان (به رسول خدا) برمي‌خوردند، مى‌گفتند: ما گرويده‌ايم و هرگاه يكى از آن‌ها با ديگرى در پنهانى مى‌بودند. مى‌گفتند: آيا خداوند درى را كه براى شما (از دانش) گشوده براى گرويدگان باز مى‌كنيد؟ تا (از راه همان دانش) با شما به گفتگو و دشمنى نزد پروردگارتان بپردازند آيا (راه) خرد را نمى‌پوئيد؟».
شأن نزول
«شیخ طوسی» از امام محمدباقر عليه‌السلام روايت شده كه فرمودند: قومى از يهود كه از دشمنان محسوب نمى شدند هنگامى كه مسلمين را ملاقات مي‌كردند با آن‌ها از صفت محمد صلى اللّه عليه و آله كه در تورات بود سخن مى گفتند ولى بزرگان آن‌ها ايشان را از اين گونه سخنان با مسلمين بازداشته و به آن‌ها مى گفتند با مسلمين از اين گونه گفتار به ميان نياوريد و آنچه در تورات از صفت محمد صلى اللّه عليه و آله گفته شده ذكر نكنيد زيرا آنان آن را دستاويز قرار داده و با شما به جدال و گفتگو پردازند سپس اين آيه نازل گرديد، مجاهد گويد اين آيه درباره طايفه بنى‌قريظه نازل شد وقتى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله آن‌ها را برادران ميمون و خوك خطاب نمود. آنان گفتند: چه كسى از اين گونه اخبار به محمد داده است.[۲]
سدى گويد: درباره يهوديانى نازل شد كه نخست ايمان آورده بودند سپس منافق گرديدند و با مؤمنين عرب به گفتگو مى پرداختند.[۳]
پانویس
- ↑ طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 1، ص 111.
- ↑ صاحب روض الجنان از خاصه از مجاهد راجع به شرح قضيه چنين گويد: بعد از فتح جنگ احزاب رسول خدا صلى الله عليه و آله قصد طوايف بنى‌قريظه و بنى‌النضير فرمود: لشكر اسلام در پاى ديوار آنان خيمه زدند و پيامبر پرچم را به على مرتضى عليه‌السلام سپرد و فرمود: به يارى خدا پيروز خواهى گشت، آنان كه على را ديدند ترسيدند زيرا به يادشان بود كه على قاتل عمرو بن عبدود در جنگ بوده لذا با حال اضطراب فرياد مي‌زدند و پيامبر و مسلمين را دشنام مي‌دادند. على گفت: در اين ميان رسول خدا صلى الله عليه و آله رسيد و به آنان با صداى بلند فرمود: يا اخوة القردة والخنازير؛ اى برادران ميمون و خوك ما هر جا كه به يارى خدا رو نهاديم دشمن را منكوب نموديم، طبرى نيز از مجاهد جريان نزول را بدون ذكر نام على مرتضى عليه‌السلام آورده است.
- ↑ در تفسير على بن ابراهيم از خاصه نيز اين موضوع ذكر شده است.
منابع
محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 12.
طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 1، ص 111.
