صادق رضازاده شفق: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|اثر آفرینان}} '''رضازاده شفق، صادق''' قرن: 14 (1350-1274/1271 ش) شا...' ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۷: | سطر ۷: | ||
(1350-1274/1271 ش) | (1350-1274/1271 ش) | ||
| − | شاعر، نویسنده، | + | شاعر، نویسنده، روزنامه نگار و مترجم. در [[تبریز]] متولد شد و زبان فرانسوى و انگلیسى را در مدرسه ى كاتولیك و امریكایى تبریز فراگرفت. مدتى مدیریت مدرسه ى حیات تبریز را به عهده داشت و در سال 1328 ق روزنامه ى «شفق» را در تبریز منتشر كرد و در سال 1330 ف بر اثر سخنرانی هایى كه بر علیه استیلاى دولت روس مى كرد از طرف آن دولت به اعدام محكوم شد و به استانبول گریخت و از كالج رابرت آنجا به دریافت لیسانس نائل گردید، در سال 1340 ق به ایران بازگشت و بعد از مدت كوتاهى به برلن رفت و در آنجا موفق به دریافت دكتراى فلسفه شد. |
| − | سپس به ایران آمد و در دارالمعلمین عالى به تدریس فلسفه و ادبیات فارسى قبل از [[اسلام]] پرداخت او زبانهاى روسى، فرانسوى، تركى، آلمانى و انگلیسى را به خوبى | + | سپس به ایران آمد و در دارالمعلمین عالى به تدریس فلسفه و ادبیات فارسى قبل از [[اسلام]] پرداخت او زبانهاى روسى، فرانسوى، تركى، آلمانى و انگلیسى را به خوبى مى دانست و در دانشگاه تهران ادبیات فارسى و فلسفه تدریس مى كرد. در اولین دوره ى مجلس سنا و دوره هاى چهاردهم و پانزدهم مجلس شوراى ملى نماینده بود. |
| − | وى در تهران درگذشت و در گورستان بهشت زهرا به خاك سپرده شد. از آثار اوست: «تاریخ ادبیات ایران»؛ «ایران از نظر خاورشناسان»؛ «ستارخان»؛ تدوین «دیوان عارف»؛ «فرهنگ شاهنامه و ملاحظاتى درباره‌ى فردوسى» و | + | وى در تهران درگذشت و در گورستان بهشت زهرا به خاك سپرده شد. از آثار اوست: «تاریخ ادبیات ایران»؛ «ایران از نظر خاورشناسان»؛ «ستارخان»؛ تدوین «دیوان عارف»؛ «فرهنگ شاهنامه و ملاحظاتى درباره‌ى فردوسى» و ترجمه هاى: «اسكندر مقدونى»؛ «تاریخ مختصر ایران»؛ «زندگانى داریوش». |
==منابع== | ==منابع== | ||
* [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج3، ص109. | * [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج3، ص109. | ||
| − | [[رده: | + | |
| + | [[رده:شعرای پارسی گو]] | ||
| + | [[رده:شعرای پارسی گوی قرن چهاردهم]] | ||
نسخهٔ ۲۱ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۸:۲۰
رضازاده شفق، صادق
قرن: 14
(1350-1274/1271 ش)
شاعر، نویسنده، روزنامه نگار و مترجم. در تبریز متولد شد و زبان فرانسوى و انگلیسى را در مدرسه ى كاتولیك و امریكایى تبریز فراگرفت. مدتى مدیریت مدرسه ى حیات تبریز را به عهده داشت و در سال 1328 ق روزنامه ى «شفق» را در تبریز منتشر كرد و در سال 1330 ف بر اثر سخنرانی هایى كه بر علیه استیلاى دولت روس مى كرد از طرف آن دولت به اعدام محكوم شد و به استانبول گریخت و از كالج رابرت آنجا به دریافت لیسانس نائل گردید، در سال 1340 ق به ایران بازگشت و بعد از مدت كوتاهى به برلن رفت و در آنجا موفق به دریافت دكتراى فلسفه شد.
سپس به ایران آمد و در دارالمعلمین عالى به تدریس فلسفه و ادبیات فارسى قبل از اسلام پرداخت او زبانهاى روسى، فرانسوى، تركى، آلمانى و انگلیسى را به خوبى مى دانست و در دانشگاه تهران ادبیات فارسى و فلسفه تدریس مى كرد. در اولین دوره ى مجلس سنا و دوره هاى چهاردهم و پانزدهم مجلس شوراى ملى نماینده بود.
وى در تهران درگذشت و در گورستان بهشت زهرا به خاك سپرده شد. از آثار اوست: «تاریخ ادبیات ایران»؛ «ایران از نظر خاورشناسان»؛ «ستارخان»؛ تدوین «دیوان عارف»؛ «فرهنگ شاهنامه و ملاحظاتى درباره‌ى فردوسى» و ترجمه هاى: «اسكندر مقدونى»؛ «تاریخ مختصر ایران»؛ «زندگانى داریوش».
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج3، ص109.
