میرزا حبیب الله خراسانی: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|اثر آفرینان}} '''حبیب خراسانی، حبیب''' قرن: 13 (1327-1266 ق) فقیه...' ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۷: | سطر ۷: | ||
(1327-1266 ق) | (1327-1266 ق) | ||
| − | فقیه، مجتهد، عارف و شاعر، متخلص به حبیب. مشهور به شهیدى و آقا. وى از خاندان شهید ثالث بود كه در [[مشهد]] متولد شد. پس از تحصیلات مقدماتى و فراگیرى زبان فرانسه، جهت تكمیل تحصیلات به [[عراق]] رفت. در [[سامرا]] شاگردى میرزا حسن شیرازى كرد و در [[نجف]] به | + | فقیه، مجتهد، عارف و شاعر، متخلص به حبیب. مشهور به شهیدى و آقا. وى از خاندان شهید ثالث بود كه در [[مشهد]] متولد شد. پس از تحصیلات مقدماتى و فراگیرى زبان فرانسه، جهت تكمیل تحصیلات به [[عراق]] رفت. در [[سامرا]] شاگردى میرزا حسن شیرازى كرد و در [[نجف]] به محضر حاج میرزا حبیب‌اللَّه رشتى رسید. |
| − | در عراق توسط میرزا مهدى گیلانى، معروف به خدیو به جمع مریدان | + | در عراق توسط میرزا مهدى گیلانى، معروف به خدیو به جمع مریدان غلامعلى خان هندى پیوست و بعد از مرگ مرشدش، مرید میرزا خدیو شد. میرزا حبیب پس از بازگشت به مولد خویش، راه عراق را پیش گرفت و به ارشاد مردم پرداخت و در میان مردم محبوبیتى خاص پیدا كرد. |
سید حسن مشكان طبسى از شاگردان وى بود. میرزا حبیب در مشهد درگذشت و در صفه شاه طهماسب دفن شد. وى طبع و ذوق شاعرى داشت و به زبان فرانسه، مسلط بود. از آثار او: «دیوان» شعر و «گنج گهر». | سید حسن مشكان طبسى از شاگردان وى بود. میرزا حبیب در مشهد درگذشت و در صفه شاه طهماسب دفن شد. وى طبع و ذوق شاعرى داشت و به زبان فرانسه، مسلط بود. از آثار او: «دیوان» شعر و «گنج گهر». | ||
| سطر ۱۸: | سطر ۱۸: | ||
[[رده:فقیهان]] | [[رده:فقیهان]] | ||
[[رده:عارفان]] | [[رده:عارفان]] | ||
| − | [[رده: | + | [[رده:شعرای پارسی گو]] |
نسخهٔ ۱۷ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۶:۴۶
حبیب خراسانی، حبیب
قرن: 13
(1327-1266 ق)
فقیه، مجتهد، عارف و شاعر، متخلص به حبیب. مشهور به شهیدى و آقا. وى از خاندان شهید ثالث بود كه در مشهد متولد شد. پس از تحصیلات مقدماتى و فراگیرى زبان فرانسه، جهت تكمیل تحصیلات به عراق رفت. در سامرا شاگردى میرزا حسن شیرازى كرد و در نجف به محضر حاج میرزا حبیب‌اللَّه رشتى رسید.
در عراق توسط میرزا مهدى گیلانى، معروف به خدیو به جمع مریدان غلامعلى خان هندى پیوست و بعد از مرگ مرشدش، مرید میرزا خدیو شد. میرزا حبیب پس از بازگشت به مولد خویش، راه عراق را پیش گرفت و به ارشاد مردم پرداخت و در میان مردم محبوبیتى خاص پیدا كرد.
سید حسن مشكان طبسى از شاگردان وى بود. میرزا حبیب در مشهد درگذشت و در صفه شاه طهماسب دفن شد. وى طبع و ذوق شاعرى داشت و به زبان فرانسه، مسلط بود. از آثار او: «دیوان» شعر و «گنج گهر».
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج2، ص248.
