محمدعلی سنگلاخ خراسانی

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

محمدعلی سنگلاخ خراسانی

قرن: 13

(1294-1184 ق)

خطاط و شاعر. وى اصلا از خاندان قرایى قوچان خراسان بود و به خود لقب سنگلاخ داده و از آن وقار و متانت اراده كرده است. بسیار عارف مسلك و صوفى‌منش بود و در نظم و نثر دست داشت. سالها در استانبول توقف داشت و اعیان آن دولت تجلیلش نموده و مدایح او را كتابى كرده و به طبع رسانیده‌اند.

از خطوط، نستعلیق و شكسته را خوش مى‌نوشت و خطوط را نیك مى‌شناخت. قدسى خراسانى، خواهرزاده و شاگرد وى در خط بود. میرزا سنگلاخ در تبریز درگذشت و در مقابل مزار سید ابراهیم دفن شد. معروفترین اثر وى یك قطعه سنگ مرمر عظیم است كه سطح آن تقریباً پوشیده از عبارات مختلف است و متن اصلى آن یك «بسم اللَّه الرحمن الرحیم» دارد، به قلم یك دانگ كتیبه‌ى نستعلیق خوش و تمامى خطوط و نقوش آن برجسته است و رقم «راقمه سنگلاخ خامه روان» دارد؛ از دیگر آثار وى: سه قطعه به قلمهاى پنج و چهار و سه دانگ خوش و عالى، با رقمهاى عجیب.

از تالیفات او: «آداب المشق»؛ «امتحان الفضلا» یا «تذكره الخطاطین»؛ «سیاحت نامه»؛ «صراط السطور»؛ «مداد الخطوط»؛ «مجمع الاوصاف»، كه مشتمل بر اشعارى است كه شاعران در مدیح وى سروده‌اند.

منابع

• انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج3، ص258.