آیه استعاذه: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
محتوای فعلی مقاله یکی از پایگاه های معتبر متناسب با عنوان است.
(صفحهای جدید حاوی '{{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} {{الگو:نیازمند ویرایش فنی}} آیه 98 سوره ...' ایجاد کرد) |
|||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | {{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | ||
− | |||
− | |||
− | 'استعاذه' به معنای 'پناه خواستن' و عبارت آن این است: 'أعوذ بالله من الشیطان الرجیم'. برخی به صورتهای دیگری نیز گفتهاند؛ مانند: 'اعوذ بالله السمیع العلیم من الشیطان الرجیم'. | + | آیه 98 [[سوره نحل]] (که درباره پناه بردن به خدا از شر [[شیطان]] است) را 'آیه استعاذه' میگویند: {{متن قرآن|«فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ»؛ پس چون قرآن میخوانی از شیطان مطرود به خدا پناه بر. |
− | == منابع == | + | |
+ | 'استعاذه' به معنای 'پناه خواستن' و عبارت آن این است: 'أعوذ بالله من الشیطان الرجیم'. برخی به صورتهای دیگری نیز گفتهاند؛ مانند: 'اعوذ بالله السمیع العلیم من الشیطان الرجیم'. | ||
+ | |||
+ | استعاذه بنابر نص قرآن، پیش از قرائت قرآن کریم توصیه شده و گفتن آن پیش از شروع قرائت نماز نیز سنت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بوده است. [[شیخ طوسی]] گفته است: مخاطب این آیه، پیامبر صلی الله علیه و آله ولی مرادش جمیع مکلفان است که هرگاه خواستند قرآن بخوانند به خداوند پناه ببرند. | ||
+ | |||
+ | ==منابع== | ||
+ | * پایگاه مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی. | ||
− | |||
[[رده:آیههای با عناوین خاص]] | [[رده:آیههای با عناوین خاص]] | ||
[[رده:آیات سوره نحل]] | [[رده:آیات سوره نحل]] |
نسخهٔ ۱۶ مهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۰۵:۳۵
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
آیه 98 سوره نحل (که درباره پناه بردن به خدا از شر شیطان است) را 'آیه استعاذه' میگویند: {{متن قرآن|«فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ»؛ پس چون قرآن میخوانی از شیطان مطرود به خدا پناه بر.
'استعاذه' به معنای 'پناه خواستن' و عبارت آن این است: 'أعوذ بالله من الشیطان الرجیم'. برخی به صورتهای دیگری نیز گفتهاند؛ مانند: 'اعوذ بالله السمیع العلیم من الشیطان الرجیم'.
استعاذه بنابر نص قرآن، پیش از قرائت قرآن کریم توصیه شده و گفتن آن پیش از شروع قرائت نماز نیز سنت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بوده است. شیخ طوسی گفته است: مخاطب این آیه، پیامبر صلی الله علیه و آله ولی مرادش جمیع مکلفان است که هرگاه خواستند قرآن بخوانند به خداوند پناه ببرند.
منابع
- پایگاه مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی.