آیه سخره: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام}} {{الگو:نیازمن...' ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]}} | {{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]}} | ||
| − | |||
| − | |||
| − | آيه | + | آيه 54 [[سوره اعراف]]. |
| − | + | آيه سخره عبارت است از: {{متن قرآن|«إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِى خَلَقَ السَّموَاتِ وَالأَرْضَ فى سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ يُغْشِى الَّيْلَ النَّهَارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثاً والشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومَ مُسَخَّراتٍ بِأَمْرِهِ أَلاَ لَهُ الْخَلْقُ وَالأَمْرُ تَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَلَمِينَ»}}. | |
| − | از آن در بابهاى طهارت، صلات و حج سخن رفته است. خواندن آيه سخره در ركعت ششم از نوافل ظهر،<ref> | + | برخى آيه سخره را شامل آيه ياد شده و دو آيه بعد از آن دانسته‌اند: {{متن قرآن|«ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً إِنَّهُ لاَيُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ وَلاَتُفْسِدُوا فِى الأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَحِهَا وَادْعُوهُ خَوْفاً وَ طَمَعاً إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِيبٌ مِنَ الُمحْسِنِينَ»}}.<ref>جامع المقاصد، 2/93.</ref> |
| + | |||
| + | از آن در بابهاى طهارت، صلات و [[حج]] سخن رفته است. خواندن آيه سخره در ركعت ششم از نوافل ظهر،<ref>جواهرالكلام، 8/175 و 184؛ زبدة البيان/114.</ref> بر بالين محتضر (براى راحت جان دادن او،<ref>جواهرالكلام 8/184.</ref>هنگام ترس از ساحر و شيطان، هنگام چموشى حيوان و عدم تمكين آن،<ref>مجمع الفائدة 2/ 107 ـ 108؛ زبدة البيان/ 114.</ref> هنگام رسيدن حاجى به عرفات <ref>المهذب 1/247 .</ref> و هنگام ورود به مسجد، <ref>ذكرى الشيعة، 3/135.</ref> مستحب است. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۱۵ مهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۱۱:۰۷
آيه 54 سوره اعراف.
آيه سخره عبارت است از: «إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِى خَلَقَ السَّموَاتِ وَالأَرْضَ فى سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ يُغْشِى الَّيْلَ النَّهَارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثاً والشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومَ مُسَخَّراتٍ بِأَمْرِهِ أَلاَ لَهُ الْخَلْقُ وَالأَمْرُ تَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَلَمِينَ».
برخى آيه سخره را شامل آيه ياد شده و دو آيه بعد از آن دانسته‌اند: «ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً إِنَّهُ لاَيُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ وَلاَتُفْسِدُوا فِى الأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَحِهَا وَادْعُوهُ خَوْفاً وَ طَمَعاً إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِيبٌ مِنَ الُمحْسِنِينَ».[۱]
از آن در بابهاى طهارت، صلات و حج سخن رفته است. خواندن آيه سخره در ركعت ششم از نوافل ظهر،[۲] بر بالين محتضر (براى راحت جان دادن او،[۳]هنگام ترس از ساحر و شيطان، هنگام چموشى حيوان و عدم تمكين آن،[۴] هنگام رسيدن حاجى به عرفات [۵] و هنگام ورود به مسجد، [۶] مستحب است.
پانویس
منابع
- جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد 1، صفحه 195.
