زبطره: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
 
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{بخشی از یک کتاب}}
 
{{بخشی از یک کتاب}}
  
اين شهر در قسمت بالاى رودخانه قراقيس كه يكى از سرشاخه‌هاى رود قباقب بود، قرار داشت. روميان اين شهر را سوزپطره مى‌گفتند و بعيد نيست «ويران شهر» در چند فرسخى جنوب شهر ملطيه در ساحل رودخانه سلطان سو كه نام جديد نهر قراقيس است، خرابه‌هاى شهر قديم زبطره باشد.<ref>سرزمين هاى خلافت شرقى؛ ص 129.</ref>
+
شهر «زبطره» در قسمت بالاى رودخانه قراقیس که یکى از سرشاخه‌هاى رود قباقب بود، قرار داشت. رومیان این شهر را سوزپطره مى‌گفتند و بعید نیست «ویران شهر» در چند فرسخى جنوب شهر ملطیه در ساحل رودخانه سلطان سو که نام جدید نهر قراقیس است، خرابه‌هاى شهر قدیم زبطره باشد.<ref>سرزمین هاى خلافت شرقى؛ ص ۱۲۹.</ref>
  
بلاذرى مى‌نويسد: زبطره دژى كهن از آن روميان بود... حبيب بن مسلمه فهرى آن را تصرف كرد و همچنان برپاى بود تا روميان در ايام وليد بن يزيد ويرانش كردند. اين شهر را بارها روميان ويران كردند. پس از ويرانى زبطره در فتنه مروان بن محمد، منصور عباسى آن را بازسازى كرد؛ اما روميان مجدداً شهر را ويران كردند. هارون الرشيد زبطره را بدست محمد بن ابراهيم آباد كرد و در آن نگاهبانانى گمارد؛ ولى در دوران خلافت مأمون روميان دوباره به‌ زبطره حمله و آنجا را ويران كردند و چهارپايان و مردم شهر را به اسارت بردند.
+
[[ابوالحسن احمد ابوجعفر بلاذری|بلاذرى]] مى‌نویسد: زبطره دژى کهن از آن رومیان بود... حبیب بن مسلمه فهرى آن را تصرف کرد و همچنان برپاى بود تا رومیان در ایام [[ولید بن یزید|ولید بن یزید]] ویرانش کردند. این شهر را بارها رومیان ویران کردند. پس از ویرانى زبطره در فتنه مروان بن محمد، [[منصور (خلیفه عباسی)|منصور عباسى]] آن را بازسازى کرد؛ اما رومیان مجدداً شهر را ویران کردند. [[هارون الرشید|هارون الرشید]] زبطره را بدست محمد بن ابراهیم آباد کرد و در آن نگاهبانانى گمارد؛ ولى در دوران خلافت [[مأمون]] رومیان دوباره به‌ زبطره حمله و آنجا را ویران کردند و چهارپایان و مردم شهر را به اسارت بردند.
  
مأمون دستور داد تا آنجا را بازسازى و قلعه آن را مستحكم كنند... در سال 210 فرستادگان طاغيه (امپراتور) روم براى درخواست صلح آمدند؛ اما مأمون نپذيرفت و به كارگزاران خود در مرزها دستور داد تا به بلاد روم حمله كنند. آنها به روم حمله كرده و كشتار فراوان كردند. در خلافت معتصم روميان مجدداً به زبطره حمله كردند، مردان را كشتند، زنان را به اسارت گرفتند و شهر را ويران كردند.
+
مأمون دستور داد تا آنجا را بازسازى و قلعه آن را مستحکم کنند... در سال ۲۱۰ فرستادگان طاغیه (امپراتور) روم براى درخواست صلح آمدند؛ اما مأمون نپذیرفت و به کارگزاران خود در مرزها دستور داد تا به بلاد روم حمله کنند. آنها به روم حمله کرده و کشتار فراوان کردند.  
  
معتصم به تلافى اين كار به عموريه لشكر كشيد، آنجا را ويران كرد و مردانشان را كشت و زنان و كودكان را به اسارت گرفت. معتصم دستور داد تا زبطره را از نو بازسازى كنند.<ref>فتوح البلدان؛ ص 276 و 277.</ref>
+
در خلافت [[معتصم]] رومیان مجدداً به زبطره حمله کردند، مردان را کشتند، زنان را به اسارت گرفتند و شهر را ویران کردند. معتصم به تلافى این کار به عموریه لشکر کشید، آنجا را ویران کرد و مردانشان را کشت و زنان و کودکان را به اسارت گرفت. معتصم دستور داد تا زبطره را از نو بازسازى کنند.<ref>فتوح البلدان؛ ص ۲۷۶ و ۲۷۷.</ref>
  
ابن خرداذبه، زبطره را جزء مرزهاى جزيره نام برده است.<ref>المسالك والممالك؛ ص 73.</ref> به نوشته قدامه زبطره در روزگار معتصم خراب شد؛ چون او به سرزمين دشمن لشكر كشيد و عموريه را فتح كرد، در بازگشت در محل زبطره ساختمان هايى بنا كرد و در نزديكى آن قلعه‌هايى ساخت تا جايگاهى براى سپاه باشد.<ref>نبذ من كتاب الخراج؛ ص 167 والتنبيه والاشراف؛ ص 152.</ref>
+
ابن خرداذبه، زبطره را جزء مرزهاى جزیره نام برده است.<ref>المسالک والممالک؛ ص ۷۳.</ref> به نوشته قدامه زبطره در روزگار معتصم خراب شد؛ چون او به سرزمین دشمن لشکر کشید و عموریه را فتح کرد، در بازگشت در محل زبطره ساختمان هایى بنا کرد و در نزدیکى آن قلعه‌هایى ساخت تا جایگاهى براى سپاه باشد.<ref>نبذ من کتاب الخراج؛ ص ۱۶۷ والتنبیه والاشراف؛ ص ۱۵۲.</ref>
  
اصطخرى مى‌نويسد: زبطره حصارى است نزديك روم كه روميان آن را ويران كردند.<ref>مسالك و ممالك؛ ص 65.</ref> به نوشته ياقوت، زبطره ميان ملطيه و سميساط و حدث به سمت سرزمين روم قرار داشت.<ref>معجم البلدان؛ ج3، ص130 و 131.</ref>
+
اصطخرى مى‌نویسد: زبطره حصارى است نزدیک روم که رومیان آن را ویران کردند.<ref>مسالک و ممالک؛ ص ۶۵.</ref> به نوشته [[یاقوت حموی|یاقوت حموی]]، زبطره میان ملطیه و سمیساط و حدث به سمت سرزمین روم قرار داشت.<ref>معجم البلدان؛ ج۳، ص۱۳۰ و ۱۳۱.</ref>
  
ابوالفداء مى‌نويسد: در [[محرم]] سال 715 هجرى قمرى، سالى كه ملطيه تصرف شد، من (ابوالفداء) از آن ديار گذشتم... ما در زبطره در ميان درختان بلوط خرگوش هاى بسيار بزرگ كه در شام همانند آنها را نديده بوديم، شكار كرديم.
+
ابوالفداء مى‌نویسد: در [[ماه محرم|محرم]] سال ۷۱۵ هجرى قمرى، سالى که ملطیه تصرف شد، من (ابوالفداء) از آن دیار گذشتم... ما در زبطره در میان درختان بلوط خرگوش هاى بسیار بزرگ که در [[شام]] همانند آنها را ندیده بودیم، شکار کردیم.
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
 
 
==منابع==
 
==منابع==
* حسین قره چانلو، جغرافياى تاريخى كشورهاى اسلامى، سمت، تهران، 1380، ج‌1، ص 324 و 325.
+
*حسین قره چانلو، جغرافیاى تاریخى کشورهاى اسلامى، سمت، تهران، ۱۳۸۰، ج‌۱، ص ۳۲۴ و ۳۲۵.
  
 
[[رده:شهرهای تاریخی از بین رفته ]]
 
[[رده:شهرهای تاریخی از بین رفته ]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۲۲

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon book.jpg

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


شهر «زبطره» در قسمت بالاى رودخانه قراقیس که یکى از سرشاخه‌هاى رود قباقب بود، قرار داشت. رومیان این شهر را سوزپطره مى‌گفتند و بعید نیست «ویران شهر» در چند فرسخى جنوب شهر ملطیه در ساحل رودخانه سلطان سو که نام جدید نهر قراقیس است، خرابه‌هاى شهر قدیم زبطره باشد.[۱]

بلاذرى مى‌نویسد: زبطره دژى کهن از آن رومیان بود... حبیب بن مسلمه فهرى آن را تصرف کرد و همچنان برپاى بود تا رومیان در ایام ولید بن یزید ویرانش کردند. این شهر را بارها رومیان ویران کردند. پس از ویرانى زبطره در فتنه مروان بن محمد، منصور عباسى آن را بازسازى کرد؛ اما رومیان مجدداً شهر را ویران کردند. هارون الرشید زبطره را بدست محمد بن ابراهیم آباد کرد و در آن نگاهبانانى گمارد؛ ولى در دوران خلافت مأمون رومیان دوباره به‌ زبطره حمله و آنجا را ویران کردند و چهارپایان و مردم شهر را به اسارت بردند.

مأمون دستور داد تا آنجا را بازسازى و قلعه آن را مستحکم کنند... در سال ۲۱۰ فرستادگان طاغیه (امپراتور) روم براى درخواست صلح آمدند؛ اما مأمون نپذیرفت و به کارگزاران خود در مرزها دستور داد تا به بلاد روم حمله کنند. آنها به روم حمله کرده و کشتار فراوان کردند.

در خلافت معتصم رومیان مجدداً به زبطره حمله کردند، مردان را کشتند، زنان را به اسارت گرفتند و شهر را ویران کردند. معتصم به تلافى این کار به عموریه لشکر کشید، آنجا را ویران کرد و مردانشان را کشت و زنان و کودکان را به اسارت گرفت. معتصم دستور داد تا زبطره را از نو بازسازى کنند.[۲]

ابن خرداذبه، زبطره را جزء مرزهاى جزیره نام برده است.[۳] به نوشته قدامه زبطره در روزگار معتصم خراب شد؛ چون او به سرزمین دشمن لشکر کشید و عموریه را فتح کرد، در بازگشت در محل زبطره ساختمان هایى بنا کرد و در نزدیکى آن قلعه‌هایى ساخت تا جایگاهى براى سپاه باشد.[۴]

اصطخرى مى‌نویسد: زبطره حصارى است نزدیک روم که رومیان آن را ویران کردند.[۵] به نوشته یاقوت حموی، زبطره میان ملطیه و سمیساط و حدث به سمت سرزمین روم قرار داشت.[۶]

ابوالفداء مى‌نویسد: در محرم سال ۷۱۵ هجرى قمرى، سالى که ملطیه تصرف شد، من (ابوالفداء) از آن دیار گذشتم... ما در زبطره در میان درختان بلوط خرگوش هاى بسیار بزرگ که در شام همانند آنها را ندیده بودیم، شکار کردیم.

پانویس

  1. سرزمین هاى خلافت شرقى؛ ص ۱۲۹.
  2. فتوح البلدان؛ ص ۲۷۶ و ۲۷۷.
  3. المسالک والممالک؛ ص ۷۳.
  4. نبذ من کتاب الخراج؛ ص ۱۶۷ والتنبیه والاشراف؛ ص ۱۵۲.
  5. مسالک و ممالک؛ ص ۶۵.
  6. معجم البلدان؛ ج۳، ص۱۳۰ و ۱۳۱.

منابع

  • حسین قره چانلو، جغرافیاى تاریخى کشورهاى اسلامى، سمت، تهران، ۱۳۸۰، ج‌۱، ص ۳۲۴ و ۳۲۵.