جندب بن زهیر عامری: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}}
  
جُنْدَب بن زُهير عامرى از قبيله اَزد، صحابى پيامبر صلى الله عليه و آله و از ياران و فرماندهان سپاه [[امام على]] عليه السلام در صفّين بود.<ref>اسدالغابه، ج‌1، ص‌565؛ الاصابه، ج‌1، ص‌612‌.</ref>
+
'''«جُنْدَب بن زُهیر عامرى»''' از قبیله اَزد، [[صحابی|صحابى]] بزرگوار [[پیامبر اسلام|پیامبر اکرم]] صلى الله علیه و آله و از یاران و فرماندهان سپاه [[امام على]] علیه السلام در [[جنگ صفین]] بود.<ref>اسدالغابه، ج‌۱، ص‌۵۶۵؛ الاصابه، ج‌۱، ص‌۶۱۲‌.</ref>
 
 
بنا به نقل ابن‌عبّاس، آيه 110 [[سوره کهف]](18) درباره وى نازل شد كه به [[اخلاص]] در اعمال و پرهيز از هر شركى اشاره دارد. <ref>اسباب النّزول، واحدى، ص‌172؛ روض‌الجنان، ج‌13، ص‌48؛ الجامع لاحكام القرآن، قرطبى، ج‌11، ص‌47.</ref>
 
  
 +
بنا به نقل [[ابن عباس|ابن‌عبّاس]]، آیه {{متن قرآن|«قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکمْ یوحَىٰ إِلَی أَنَّمَا إِلَٰهُکمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ فَمَنْ کانَ یرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْیعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا یشْرِک بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا»}} ([[سوره کهف]]، ۱۱۰) درباره وى نازل شد که به [[اخلاص]] در اعمال و پرهیز از هر [[شرک|شرکى]] اشاره دارد.<ref>اسباب النّزول، واحدى، ص‌۱۷۲؛ روض‌الجنان، ج‌۱۳، ص‌۴۸؛ الجامع لاحکام القرآن، قرطبى، ج‌۱۱، ص‌۴۷.</ref>
 
==پانویس==
 
==پانویس==
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
 
 
==منابع==
 
==منابع==
فرهنگ قرآن، ج9.
+
* [[فرهنگ قرآن (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، ج۹.
 
 
 
[[رده:شخصیت‌های شان نزول آیات قرآن]]
 
[[رده:شخصیت‌های شان نزول آیات قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۱۴

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


«جُنْدَب بن زُهیر عامرى» از قبیله اَزد، صحابى بزرگوار پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و از یاران و فرماندهان سپاه امام على علیه السلام در جنگ صفین بود.[۱]

بنا به نقل ابن‌عبّاس، آیه «قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکمْ یوحَىٰ إِلَی أَنَّمَا إِلَٰهُکمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ فَمَنْ کانَ یرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْیعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا یشْرِک بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا» (سوره کهف، ۱۱۰) درباره وى نازل شد که به اخلاص در اعمال و پرهیز از هر شرکى اشاره دارد.[۲]

پانویس

  1. اسدالغابه، ج‌۱، ص‌۵۶۵؛ الاصابه، ج‌۱، ص‌۶۱۲‌.
  2. اسباب النّزول، واحدى، ص‌۱۷۲؛ روض‌الجنان، ج‌۱۳، ص‌۴۸؛ الجامع لاحکام القرآن، قرطبى، ج‌۱۱، ص‌۴۷.

منابع