ربّ: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|فرهنگ قرآن}} {{الگو:نیازمند ویرایش فنی}} اين اسم و صفت خدا...' ایجاد کرد)
 
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}}
  
 +
اين اسم و صفت خداوندى به معناى مالك و پروراندن است. پس از اسم جلاله «[[الله]]» بيشترين اسمى كه در [[قرآن]] مشاهده مى شود. اسم «ربّ» است، به طورى كه بر اساس كتاب «المعجم المفهرس» بيش از نهصد و پنجاه بار اين نام تكرار شده است.
  
{{الگو:نیازمند ویرایش فنی}}
+
اين اسم، گاهى مضاف به ضمير است و گاهى مضاف به اسم ظاهر؛ مثل «ربّنا» و «ربّ العالمين» و گاهى اضافه به يكى ديگر از اسماى حسناى الهى؛ مثل «سلام قولاً من ربّ رحيم» و با مرورى به مضاف اليه «ربّ» درمى يابيم كه عالم هستى و تمامى جلوه هاى وجود، مربوب و مملوك اويند.<ref>اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج1، ص 509-522.</ref>
 
 
اين اسم و صفت خداوندى به معناى مالك و پروراندن است. پس از اسم جلاله «[[الله]]» بيشترين اسمى كه در قرآن مشاهده مى شود اسم «ربّ» است، به طورى كه بر اساس كتاب «المعجم المفهرس» بيش از نهصد و پنجاه بار اين نام تكرار شده است.
 
 
 
اين اسم، گاهى مضاف به ضمير است و گاهى مضاف به اسم ظاهر؛ مثل «ربّنا» و «ربّ العالمين» و گاهى اضافه به يكى ديگر از اسماى حسناى الهى؛ مثل «سلام قولاً من ربّ رحيم» و با مرورى به مضاف اليه «ربّ» درمى يابيم كه عالم هستى و تمامى جلوه هاى وجود، مربوب و مملوك اويند.<ref> اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج 1، ص 509 - 522. </ref>
 
 
 
== پانویس ==
 
  
 +
==پانویس==
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
  
== منابع ==
+
==منابع==
 
+
فرهنگ قرآن، جلد 14، صفحه 360.
فرهنگ قرآن، جلد 14، صفحه 360 .
 
  
 
[[رده:اسماء و صفات الهی]]
 
[[رده:اسماء و صفات الهی]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]

نسخهٔ ‏۶ مارس ۲۰۱۳، ساعت ۱۱:۴۵

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


اين اسم و صفت خداوندى به معناى مالك و پروراندن است. پس از اسم جلاله «الله» بيشترين اسمى كه در قرآن مشاهده مى شود. اسم «ربّ» است، به طورى كه بر اساس كتاب «المعجم المفهرس» بيش از نهصد و پنجاه بار اين نام تكرار شده است.

اين اسم، گاهى مضاف به ضمير است و گاهى مضاف به اسم ظاهر؛ مثل «ربّنا» و «ربّ العالمين» و گاهى اضافه به يكى ديگر از اسماى حسناى الهى؛ مثل «سلام قولاً من ربّ رحيم» و با مرورى به مضاف اليه «ربّ» درمى يابيم كه عالم هستى و تمامى جلوه هاى وجود، مربوب و مملوك اويند.[۱]

پانویس

  1. اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج1، ص 509-522.


منابع

فرهنگ قرآن، جلد 14، صفحه 360.